Eimreiðin - 01.04.1942, Blaðsíða 52

132
BYGGÐU HÚS ÞITT SJÁLFUR
eimbeiðin
— Tvímælalaust! Þetta er sú eiua af teikningunum, sem
verulegur stíll er vfir.
— Sjáið þið, funkis og allt, sem gefur húsi svip af snotrum
bústað.
• • Nú
Enn þá meiri þögn. Eg óskaði sjálfum mér til hannngju. *
yrði ekkert byggingaþvaður í bráð.
— Jæja, jæja, sagði konan. Það ert auðvitað þú, sem ræðm-
Þú ert karlmaðurinn. Þó að auðvitað búi konan nú mest 1
húsinu.
— Nei, góða mín, taktu það ekki svona. Nú höfum við 1)0
lóðina og getum farið þangað, þegar okkur langar til.
— Mér sýnist húsið fallegt, mér sýnist það líka, sagði yuS11
drengurinn.
— Já, ljótt er það eiginlega ekki. Það er ekki hægt að segJa>
að það sé Ijótt, sagði konan og vildi gera allt sitt bezta fylU
sinn góða mann. Þegar ég skoða það betur, hélt hún áfram
hélt teikningunni upþ í birtuna, þá held ég næstum, að ég Sctl
verið þér sanmiála. Hugsa sér, drengir, að við skyldum ekki sja
þetta strax. Nei, pabbi er nú smekklegur í sér, það má ha»u
eiga. Ég veitti því athygli áður en við trúlofuðumst. Jú, Þa J
kveðum við bara, að það skuli vera þetta hús, vinur minu-
Hún lagði báðar hendur ijm hálsinn á mér og hallaði höfðin11
upp að brjósti mínu. Hvað á maður að segja undir slíkum knu»
umstæðum? Ekkert á að segja. En drengirnir dönsuðu fram °n
aftur um gólfið og sungu: — Við fáum húsið! Við fáum húsið-
Það er talsvert vafstur, sem fylgir því að kaupa hús, SLl1^
maður byggir sjálfur. Skjöl þurfa að undirritast. Það þal'* a
þinglesa og ótal margt annað af dularfullum hlutum. Oo l’en^
ar allt var undirskrifað og komið í lag, komst ég að ÞV1>
ég hafði verið prettaður. Það fylgdi enginn grunnur husin11
Átti þá að byggja húsið án grunns?
Ég beindi þeirri spurningu til eiginkonu minnar, sem san
að hvergi nokkurs staðar stæði neitt um það, að grunnur fy^
húsunum, sem maður byggir sjálfur.
— Grunninn getur þú og eldri drengurinn búið til, bætti hu^
við. Þú ert sennilega það mikill karlmaður, að þú geti1' mW^a
dálítilli mold og hrært svolitla steypu.