Eimreiðin - 01.04.1942, Blaðsíða 89
EiMREIÐix
skrúðsbóndinn
160
í liellinum (IV. þáttur).
e'úa (Skrúðsbóndanum), sem ávallt er reiðubúinn í hvat-
'tlna- Goðkynjuð öfl strengja örlagaþræðina frá hæðum og
‘lkðiini sálarlífsins. Eru öfl þessi táknuð með alþekktum
J'irbrigðum þjóðtrúarinnar, norninni Grímu, með ára undir-
^júpanna sér til aðstoðar, og hins vegar heilladís eða verndar-
tngli (förukonunni), sem er tákn þeirrar guðsraddar, er hvísl-
'u hvatningar- og hughreystingarorðum, þegar örvænting og
S(,|g hefur náð undirtökunum.
^hinnssálin er sýnd í gervi yndislegrar ungmeyjar. Hún er
1 sbýrst, en reynslulaus og fávis, og eltir því liyllingar gleði-
I;'Unia sinna, scm þó oftast reynast tál og hégómi, alla leið
lú á hengiflug freistinga og synda. Fyrir löngu hefur hún
Sllllið haki við hinni viðkvæmu samvizku (Hjálmar), sem
ú °tta við öfl hins illa heldur sér dauðahaldi i bókstafstrúna,
j,orir ekki að gera neina tilraun til jiess að skilja sinar
e,Sm hvatir og þrár, af liræðslu við að drýgja einhverja
' ai|ðasynd. Hún tryllist í sjálfri páskamessunni, yfirgefur
(,reldra sina, ásamt öllu, sem henni var áður heilagt, brýtur
‘u hrýr að baki sér og gengur í Skrúðinn, háborg heims-
8Ieðinnar 0g nautnanna.
I ••
-ongu síðar hittum vér hana þar aftur sem útbrunnið skar,