Tímarit lögfræðinga - 01.08.1980, Blaðsíða 32

garði gerð, að þau fæli menn frá því rekstrarformi, sem hlutafélagið
býður, og láti þess í stað reka á reiðanum, oft í formi lauslegs sam-
eignarfélags. 1 riti sínu „Um sameignarfélög“, útg. í Reykjavík í októ-
ber 1979, segir Páll Skúlason (bls. 5) : „Alþingi hefur samþykkt ný
hlutafélagalög, sem koma til framkvæmda 1. jan. 1980. Gera þau um
margt strangari kröfur til starfrækslu þess háttar félaga en áður
voru gerðar og er því líklegt, að hin smærri félög verði frekar starf-
rækt sem sameignarfélög en áður var, og skal hér látið liggja milli
hluta hvort það er heppilegt.“ Þetta mætti e.t.v. túlka sem hógvær
varnaðarorð.
Aukið vægi hinna smærri fyrirtækja í atvinnulífinu.
Alkunna er, að iðnríki heims hafa undanfarin ár orðið að grípa til
ýmissa aðgerða til verndar atvinnulífi sínu vegna margs konar að-
steðjandi vanda, t.d. vegna samkeppni þróunarlandanna, hækkandi
verðs hráefnis og orku, breyttra framleiðsluhátta og verndunar um-
hverfisins. Stjórnvöld flestra Norðurlandaríkjanna hafa m.a. brugð-
ist við þessum nýju aðstæðum á þann hátt að leggja stóraukna áherslu
á að bæta rekstrarskilyrði og efla stöðu lítilla og meðalstórra fyrir-
tækja. Er ástæðan sú, að mörgum hefur skilist betur þýðingarmikið
hlutverk smáfyrirtækjanna, og að þau eru á margan hátt hæfari að
mæta og aðlagast skyndilégum og ófyrirséðum breytingum. Þessara
sjónarmiða er og farið að gæta hér á landi, og hafa menn rætt um
„smáfyrirtækjastefnu" í þessu sambandi. Eitt þeirra atriða, sem stefna
þessi byggir á, er að félagsform fyrirtækjanna sé ekki stjórnunarlega
og rekstrarlega þungt í vöfum. Svo virðist sem form svipað hinu
danska „anpartsselskab“ ætti að uppfylla þessi skilyrði allvel.
94