Morgunn - 01.07.1974, Blaðsíða 18

16
MORGUNN
þá hendur um háls honum og biður hann að hrenna ekki
rekkjubúnaðinn. Honum gengst hugur við og úrslitin urðu þau,
að hann brenndi dýnur og hægindi, en hún tók það til sín, sem
dýrmætast var, silkiábreiðuna, blæjumar og rúmtjöldin.
Þórgunna átti nóg fé til þess að standast kostnaðinn af Skál-
holtsferðinni. Á leiðinni bar það við, að sendimönnum, sem
með líkið fara, er tekið illa á bæ einum i Borgarfirði. Þeim er
enginn greiði gerður, en þeir ætla að vera þarna matarlausir
um nóttina, af því að þeir þora ekki að leggja í Hvítá þetta
kvöld. Þá kemur frásögn, sem óneitanlega virðist nokkuð ýkt.
Menn heyra hark í búrinu, og halda, að þjófar séu komnir þar
inn. En þetta er þá Þórgunna allsnakin, og er að taka til mat
handa ferðamönnunum. Hún kemur með matinn inn í stofu,
setti fram borð og bar þar á matinn. Heimamönnum varð svo
mikið um þetta, að ferðaménnirnir fengu hinn bezta greiða.
Ekkert er ólíklegt, að Þórgunna kunni að hafa gert eitthvað
vart við sig, þar sem fylgdarmenn hennar fengu svo vondar
viðtökur. Til hins munu engin dæmi önnur, að svipur framlið-
ins manns hafi matreitt og borið mat á borð. Þó er vert að geta
þess í þessu sambandi, að við líkamninga-tilraun í Englandi
hefur likömuð vera tekið disk með nokkrum kökum, borið þetta
öllum fundarmönnum og neytt sjálf einnar kökunnar. Ger-
samlega óhugsandi er það ekki, að Þórgunna hafi fengið eitt-
hvað svipað skilyrði, eins og þama voru á fundinum, og orðið
máttugii en títt er um svipi framliðinna manna. Það er þeim
mun hugsanlegra, sem ekki er ástæðulaust að ætla, af því er
síðar kom fram. að einhver af ferðamönnunum hafi verið
gæddur sálrænum hæfileikum. —
Ekkert gerist fleira markvert i ferðinni, né heldur að Fróðá,
fyrr en kvöldið, sem líkmenn koma heim. Þá hófust fyrirbrigð
in, og það gerir ekki ósennilegt, að með einhverjum þeirra
hafi sálrænn kraftur verið á ferðinni. Þá sást hálft tungl á
veggþili, þegar menn sátu við málelda á Fróðá. Allir sáu það,
sem inni voru, og það hvarf ekki brott meðan menn sátu við
eldana. Það virðist ekki hafa verið annað en tiltölulega algengt
ljósfyrirbrigði. En á það var litið sem fyrirboða mikils mann-