Morgunn - 01.07.1974, Blaðsíða 61

TILRAUN MEÐ HAFSTEIN BJORNSSON
59
lífi. Þegar málið hafði verið kannað kom hins vegar í ljós, að i
báðum þessum tilfellum höfðu mennirnir, sem Hafsteinn lýsti,
iátizt, í öðru tilfellinu tæpu ári og hinu tilfellinu nokkrum ár-
um áður. Skipuleg rannsókn er nauðsynleg á þessu sviði.
Við höfum hugleitt nokkur tæknileg tilbrigði við frekari til-
raunir með Hafsteini, svipaðar þeirri, sem hér er lýst. Spyrja
má hvers vegna við höfðum ekki fundarmenn í allt öðru her-
bergi, kannski aðliggjandi herbergi, en miðillinn J. C. Pratt
(1936) notaði þessa aðferð þegar hann kannaði miðilshæfileika
frú Eileen Garrett. Við óttuðumst að slík alger einangrun fund-
armanns frá Hafsteini væri of mikið frávik frá þeim aðstæðum,
sem hann á að venjast og gæti hindrað flaum lýsinganna.
Hvað sem því líður virðist hafa tekizt með tjaldinu milli mið-
ilsins og fundarmanna að koma í veg fyrir, að þeir sæju hver
aðra og jafnframt tryggðu eyrnatapparnir og hlustunartækin
nljóðeinangrun fundarmanns. Árangurinn sýnir, að þessar að-
stæður heftu ekki að sálrænir hæfileikar miðilsins fengju notið
sin og hvorki hann né fundarmenn kvörtuðu yfir þessum að-
stæðum.
Gagnlegt vaui, að hver fundarmaður vaui kyrr i tilrauna-
herberginu í ákveðinn tíma, til dæmis átta mínútur, þótt mið-
illinn gæfi ef til vill ekki fleiri skyggnilýsingar eftir fyrstu
tvær til þrjár mínúturnar. Þetta kæmi i veg fyrir, að mat
fundarmanns mótaðist af samanburði, sem hann gerði á þeim
tima, sem hann og aðrir voru hjá miðlinum. Hins vegar virð-
ist það mjög ólíklegt að slík hliðsjón hafi verið höfð i þessari
tilraun þar sem flestir fundarmanna fóru úr byggingunni um
leið og fundi þeirra lauk og gátu því alls ekki borið saman lengd
lýsinga sinna við lengd lýsinga hinna fundarmanna. Samt sem
áður verður þessi öryggisráðstöfun tekin upp i nýjum funda-
höldum, sem við áformum ásamt Hafsteini, en hann hefur lát-
ið i Ijós áhuga á því að halda áfram að taka þátt i tilraunum
undir öruggu eftirliti.
Hafsteinn hefur stundum kvartað yfir vissum „troðningi“
framliðinna. Honum finnst, að verur, sem vilja ná sambandi
við ákveðinn fundarmann fáist ekki lil að hverfa, þegar hann