Morgunn


Morgunn - 01.07.1974, Blaðsíða 13

Morgunn - 01.07.1974, Blaðsíða 13
DULARFULLi FYIURBRIGÐI í FORNRITUM VORUM 11 það, að forfeður vorir hafi einhverja reynslu haft í þessu efni, og að frásögurnar séu ekki með öllu gripnar úr lausu lofti. En svo að ég hverfi aftur að liamfarafyrirbrigðinu, þá er nafnið sennilega dregið af því, að fornmenn hugsuðu sér, að á þessum ferðum væru fjölkunnugu mennirnir i ýmsum höm- um. Sendimaður Haralds konungs Gormssonar er í hvalslíki, eins og ég hef þegar bent ykkur á. Um það verður ekkert sagt, hvort mennirnir hafi hugsað sér það sjálfir, og þeim þar af leið- andi fundizt þetta. En ekki er það neitt óliklegt, því að þeir hafa tæplega haft neina hugmynd um andlegan líkama eða eterlíkama, eða hvað við eigum nú að kalla það gervi, sem and- inn virðist taka á sig, þegar hann losnar að litlu eða miklu leyti við líkamann. En jafnframt er að geta þess, að þessara ham- skipta er alls ekki ævinlega getið í sambandi við þetta fyrir- brigði. T.d. er þeirra ekki getið um sendimenn Ingimundar gamla, Finnana, sem hann fékk til þess að fara fyrir sig frá Noregi til Islands. Þeir voru byrgðir einir saman í þrjár nætur i húsi, og meðan þeir voru þar, mátti enginn nefna þá. Líklegl virðist, að þeir hafi verið i trance þann tíma, og að þeir hafi verið hræddir um, að þeir fengju ekki við ráðið og hyrfu aftur, ef þeir væru nefndir. Þessar hamfarir virðast aðallega hafa verið farnar í því skyni að skyggnast um á fjarlægum stöðum og fá þar einhverja vitneskju, sem mönnum lék hugur á. Naumast þarf að taka það fram, að þetta hlýtur að vera sama fyrirbrigðið, sem vér nefnum nú oftast „að fara úr líkamanum", eða með einu orði sálfarir. Enginn vafi getur leikið á því, að það fyrirbrigði ger- ist. Sterkasta sönnunin, sem vér höfum fengið fyrir því hér i Reykjavík, er það, þegar maður, sem liggur sofandi úti í Dan- mörku, sannar sig á tilraunafundi hér, eins og síra Har. Níels- son gerði grein fyrir í bók sinni Kirkjan og ódauÓleikasann- anirnar. En tilkomumesta sönnunin, sem ég hef lesið um, er sú, þegar frú Vlasek gerir vart við sig á raddafundi og líkamar sig í Los Angeles í Kaliforníu, meðan líkami hennar liggur sofandi langar leiðir þaðan, eins og skýrt hefur verið frá í Morgni. — Enginn vafi virðist geta leikið á því, að forfeður
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.