Morgunn - 01.07.1974, Blaðsíða 75

VITRTJN HALLGRÍMS PETURSSONAR
73
arfullur fyrir sálarvelferð hennar frammi fyrir allsvaldandi
guði, þótt hann væri sjálfur svo vel búinn fyrir sér að gera, að
hann efaðist aldrei um eigin sáluhjálp.
Að öllu öðru leyti var sál hans löngu undir það búin, að yfir-
gefa syndum seldari mannheiminn, flytja sig úr fúna og brotna
likamshreysinu, og svífa á englavængjum í miskunnarfaðm
frelsarans fagra.
Hugarangur séra Hallgríms sendi æ daprari og myrkari
skuggamyndir á sóllöndin, sem framundan lágu. Sjón trúar
hans, sem sá nú enn skýrra eftir að likamsaugu lians voru
lokuð, leit í anda miskunnarhönd guðs lyfta sér í dýrðina ei-
lífu, sem rétttrúuðum mönnum er fyrirbúin. Og á sömu
stundu kom loppa ein mikil, grá og loðin, og dró Guðríði hans
niður í kolsvört undirdjúp eymdarinnar óendanlegu, sem
geymir vantrúarmenn og heiðingja.
Út frá þessum hugleiðingum féll á hann sætur blundur rétt
fyrir andlátið. Og hann sá engil drottins koma inn um bað-
stofudyrnar. Engillinn snerti hann, þar sem hann hvildi í rúm-
mu, og á sömu stundu varð hann heill og ungur og bjartur eins
og í gamla daga, þegar hann dreymdi meir um dýrð heimsins
en himinsins, og hann leit með öðrum og víðsýnni augum
yfir trúarlíf mannanna. Og engillinn lagði ennfremur sína
mildu hönd yfir konuna hans öldruðu, og einnig hún varð
björt og fögur og ung, svo hann hafði aldrei séð hana þvílíka.
En svo mikið ljós fylgdi englinum, að haðstofan og allt sem
i henni var, nema þau þrjú, hvarf í geisladýrðinni. Og án Jiess
séra Hallgrímur gaúi greint að engilinn hefði flutt þau fiurtu
ur baðstofunni, fannst honum hann vera í himnaríki, og hann
sá guð í hásæti og alla útvalda umhverfis hann. Þá undraðist
séra Hallgrímur, laut englinum og mælti:
„Herra! Getum við verið í himnaríki án þess að liafa komist
þangað? En engillinn svaraði honum brosandi og sagði:
„Himnaríki er alls staðar þar sem guð er.“
Að svo mæltu leiddi engillinn þau hjónin fram fyrir guð
almáttugan. En mitt í sælu sinni gat þó séra Hallgrimur ekki
gleymt kvíðanum fyrir forlögum konu sinnar. Hann féll fram