Morgunn - 01.07.1974, Blaðsíða 88

■SSSSCKK I STUTTU MÁLI IZSZHZ,
REIMLEIKI 1 WINNIPEG
(Frásögn ungfn'/ Línu Gillies, 1925)
1 janúarmánuði 1911, réðist eg sem þjónustustúlka til
enskra hjóna, sem bjuggu í Fort Rogue í Winnipeg, fast
niður við Assiniboineána, vestur af Marylandbrúnni. Húsið
sem ég fluttist í var byggt úr rauðum tígulsteini, mikið og
fomt að útliti.
Eg og eldastúlkan sváfum á þriðju hæð hússins, sín í
bvoru herbergi; en þriðja herbergið sem þar var uppi var
knattborðssalur, en ekkert notaður þegar þetta gerðist. Lágu
allar dyrnar að sama stigaganginum sem var mjög þröngur.
Fyrsta kvöldið sem eg var þarna hafði eg ekkert að gera.
Húsmóðirin sagði að við mættum ráða því bvenær við færmn
út, ef aðeins önnur okkar yrði heima. Fór eg því uppí her-
bergi mitt til að laga þar til, en eldastúlkan fór út.
Svefnherbergið mitt var stórt með þykkum dúk á gólfinu
og gamaldags burstaglugga sem náði alla leið niður að gólfi.
Skammt frá glugganum var götuljós og lýsti það upp her-
bergið svo lesbjart varð inní því, þó ekkert 1 jós væri kveikt.
Þegar klukkuna vantaði 15 mínútur í tólf slökkti eg Ijós-
ið í herberginu, og var í þann veginn að leggjast út af, þegar
eg leit út i gluggann sem var beint á móti rúminu, og sá þá
eitthvað koldimmt koma efst á gluggann, sem smáfærðist
niðureftir honum, eins og myrkt ský, þar til bann var alveg
hulinn, og birtunnar frá ljósakerinu gætti ei lengur, en
herbergið varð myrkt, eins og dauðs manns gröf.
Um leið og eg lagðist út af fannst mér allan mátt
draga úr mér. Eg sá ekki neitt, en mér fannst dyrnar vera