Morgunn


Morgunn - 01.07.1974, Side 13

Morgunn - 01.07.1974, Side 13
DULARFULLi FYIURBRIGÐI í FORNRITUM VORUM 11 það, að forfeður vorir hafi einhverja reynslu haft í þessu efni, og að frásögurnar séu ekki með öllu gripnar úr lausu lofti. En svo að ég hverfi aftur að liamfarafyrirbrigðinu, þá er nafnið sennilega dregið af því, að fornmenn hugsuðu sér, að á þessum ferðum væru fjölkunnugu mennirnir i ýmsum höm- um. Sendimaður Haralds konungs Gormssonar er í hvalslíki, eins og ég hef þegar bent ykkur á. Um það verður ekkert sagt, hvort mennirnir hafi hugsað sér það sjálfir, og þeim þar af leið- andi fundizt þetta. En ekki er það neitt óliklegt, því að þeir hafa tæplega haft neina hugmynd um andlegan líkama eða eterlíkama, eða hvað við eigum nú að kalla það gervi, sem and- inn virðist taka á sig, þegar hann losnar að litlu eða miklu leyti við líkamann. En jafnframt er að geta þess, að þessara ham- skipta er alls ekki ævinlega getið í sambandi við þetta fyrir- brigði. T.d. er þeirra ekki getið um sendimenn Ingimundar gamla, Finnana, sem hann fékk til þess að fara fyrir sig frá Noregi til Islands. Þeir voru byrgðir einir saman í þrjár nætur i húsi, og meðan þeir voru þar, mátti enginn nefna þá. Líklegl virðist, að þeir hafi verið i trance þann tíma, og að þeir hafi verið hræddir um, að þeir fengju ekki við ráðið og hyrfu aftur, ef þeir væru nefndir. Þessar hamfarir virðast aðallega hafa verið farnar í því skyni að skyggnast um á fjarlægum stöðum og fá þar einhverja vitneskju, sem mönnum lék hugur á. Naumast þarf að taka það fram, að þetta hlýtur að vera sama fyrirbrigðið, sem vér nefnum nú oftast „að fara úr líkamanum", eða með einu orði sálfarir. Enginn vafi getur leikið á því, að það fyrirbrigði ger- ist. Sterkasta sönnunin, sem vér höfum fengið fyrir því hér i Reykjavík, er það, þegar maður, sem liggur sofandi úti í Dan- mörku, sannar sig á tilraunafundi hér, eins og síra Har. Níels- son gerði grein fyrir í bók sinni Kirkjan og ódauÓleikasann- anirnar. En tilkomumesta sönnunin, sem ég hef lesið um, er sú, þegar frú Vlasek gerir vart við sig á raddafundi og líkamar sig í Los Angeles í Kaliforníu, meðan líkami hennar liggur sofandi langar leiðir þaðan, eins og skýrt hefur verið frá í Morgni. — Enginn vafi virðist geta leikið á því, að forfeður
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.