Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 58
62 HVAÐ MÁ GJÖRA....? [ViÖar
Votir bakstrar eru notaðir. Við brjósthimnubólguverk er oft
ráðlegt að bera joðáburð á staðinn, en varast skal að brenna
húðina um of. Nauðsynlegt er, að sjúklingurinn nærist á
léttum mat, í samræmi við það, sem sagt var um fæði
sjúklinga með hitasóttir og hafa skal gætur á, að súkling-
urinn hafi hægðir. Er skaðlaust að gefa sjúklingnum 1—2
teskeiðar af laxerolíu á dag, og er það oft nægjanlegt til
þess, að hæfilegar hægðir náist, án þess að um laxeringu
sé að ræða. Setja má einnig sjúklingnum pípu, ef áhöld
eru til þess, og bezt er þá að nota vel volgt vatn, y2—1 lítra,
og verkar pípan rækilegar, ef bætt er í vatnið y2—1 mat-
skeið af matarsalti eða ögn af grænsápu.
Blóðhósti eða blóðspýtingur er allalgengt einkenni frá
brjósti og veldur venjulega miklu felmtri og óhug, því að
flestir renna grun í, hvað til grundvallar liggur. Nauðsyn-
legt er að gefa sálarástandi slíks sjúklings hinn mesta
gaum, gjöra allt, sem mannlegur máttur getur til þess að
sefa kvíða og hugarstríð sjúklingsins og tala í hann kjark
og von.
Oft er erfitt að greina, hvort blóðið stafar frá lungum
eða annarsstaðar frá. Blóð úr koki, nefkoki og efri loft-
vegum kemur venjulega með ræskingum, en ekki með
hósta, blóðið er venjulega nokkuð út af fyrir sig í hrákanum.
Blóð frá lungum kemur venjulega með hósta, oftast þrá-
látum hósta. Það er ljósrautt á litinn og oftast freyðandi,
eða blandað froðu að minnsta kosti. Blóð frá maga eða
meltingarfærum kemur venjulega með uppsölu og er oft-
ast dökkt á lit, líkt og kaffikorgur, sökum þess, að salt-
sýran í maganum hefur náð að verka á það og gjöra það
dökkt. Þó er það, sem síðast kemur með uppsölunni venju-
lega rautt. Þetta eru grundvallaratriðin, sem fara ber eftir
til þess að mynda sér skoðun um, hvaðan ^lóð stafar.
Við blóðhósta skal sjúklingurinn hafa hátt undir höfði,
hálfsitja uppi og vera sem allra kyrrastur. Hann á að
reyna að hósta sem minnst til þess, að kyrrð sé sem mest
á hinum blæðandi stað. Aðstoðarmaður á að standa við