Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 94
88
VIGGBYHOLMSMÓTIÐ Á LAUGARVATNI
[Viðar
Árni Eylands framkvæmdastjóri: íslenzkur landbúnaður;
Jónas Jónsson alþingismaður: Umheimurinn frá íslenzku
sjónarmiði; Sigurður Þórarinsson fil. lic.: íslenzk náttúra;
Stefán Jóh. Stefánsson félagsmálaráðherra: Verkalýðs-
hreyfingin á íslandi; Guðlaugur Rósinkranz yfirkennari:
Samvinnufélagsskapurinn á íslandi; Ólafur Björnsson hag-
fræðingur: Fjárhagsleg þróun á íslandi; Jón Magnússon
fil. cand.: íslenzkar bókmenntir; Árni Jónsson, alþingis-
maður frá Múla: íslenzkar fiskveiðar og fisksala; Knut
Larsson, ritari frá Stokkhólmi: Norðurlandasamvinna og
Axel Sömme, docent frá Bergen: Viðskipti landanna við
Norðursjóinn. Pálmi Hannesson rektor talaði um stöðu
fslands á Norðurlöndum.
Tvær skemmtisamkomur voru haldnar, meðan á mótinu
stóð. Eins og að framan var sagt, sáu þátttakendur alveg
um skemmtiatriði á fyrri skemmtuninni. Hófst hún með því,
að ,,maístöng“, öll blómum skreytt, var reist úti á túni, að
fornum sænskum sið og dansaðir hringdansar í kring. Að
því loknu hófst inniskemmtunin, sem byrjaði með stuttu
erindi um sænskar bókmenntir. Þar næst voru leiknir stuttir
gamanþættir, lesin upp kvæði, stuttar gamansögur, drukkið
kaffi og sungið, og loks dansaðir þjóðdansar fram á nótt.
Á laugardagskvöld var önnur skemmtisamkoma. Þar talaði
Pálmi Hannesson rektor um stöðu íslands á Norðurlöndum,
fimleikaflokkur kvenna úr K. R. sýndi fimleika undir stjórn
Benedikts Jakobssonar, Kristján Kristjánsson söngvari söng
íslenzk lög og loks voru dansaðir sænskir þjóðdansar.
Meðan á mótinu stóð, kom nokkrum sinnum út blað, sem
lesið var upp við miðdegisborðið. Stuttar ferðir voru farnar
um nágrennið, bæði gangandi og á hestum, heimsóttir
bóndabæir og gengið á nálæg fjöll. Einn daginn var farið að
Gullfossi og Geysi. Gaus Geysir miklu gosi eftir 8 stunda
bið. Var það bið, sem flestum þótti löng og leið, en enginn
iðraðist þó þeirrar biðar, þegar þeir sáu Geysi þeyta vatn-
inu með sínum allra mesta krafti um 60 metra í loft upp.
Þá hrópaði allur hópurinn upp yfir sig, og enginn kvaðst