Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 96
[Viðar
Björn Jakobsson:
Æskan og uppeldið.
Hreyfing og útivist er mönnum nauðsyn, einkum á vaxt-
arárunum. Séu börnin sjálfráð, halda þau sjaldan kyrru
fyrir. Starf þeirra er leikur, leikurinn er þeirra líf.
Þegar börnin eru tekin til skólanáms, sem hlýtur að hafa
í för með sér innisetur, verður að ætla þeim nægan tíma
til íþrótta og útiveru, því að hvorttveggja er skilyrði fyrir
þroska þeirra og heilsu, meginatriði í lífi þeirra.
En íþróttirnar þurfa að hafa ákveðinn tíma í hlutfalli
við annað nám. Og af því, að líkamleg þreyta kemur einnig
niður á sálrænu starfi, mega íþróttirnar ekki vera svo erf-
iðar, að þær dragi úr því. Og þessi krafa styðst einnig
við það, að í skólum er ætlazt til þess, að allir stundi þær,
og nám þeirra jafnvel gert að skyldu. Við það verður að
miða erfiðið. Það má ekki vera svo mikið, að neinum sé
misboðið, en þó nægjanlegt til þess, að mehn finni til
vellíðunar við iðkun þeirra.
í sambandi við íþróttirnar þarf að venja nemendur á
ýmsa hollustuhætti, kenna þeim að nota böð, kenna þeim
hreinlæti.
Íþróttalífið má ekki brjóta í bága við uppeldiskröfur,
sem gerðar eru til skólanna og heimilanna.
íþróttir í skólum geta verið bæði fimleikar (gymnastik),
leikar úti og inni og íþróttir úti.
Fimleikar hafa þá kosti, að hægt er að stunda þá innan
húss og eru því ekki háðir veðuráttu. Þeir gera menn
sterka, liðuga og fima. Æfingar má velja eftir aldri, kyni,
þroska og leikni nemenda. Gera má fimleikana fjölbreytta
og skemmtilega, af því að úr nógu er að velja, og full-
nægja kröfunni um alhliða þroska.
Með sumum æíingum er hægt að laga hvimleiðar vana-