Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 126

120
HVAÐ VELUR ÞÚ?
[Viðar
„Af einu tré í aldingarðinum mátti Adam ekki éta. En
harm tók af ávöxtum þess og át, og hann sá, að hann var
nakinn.“ Hann haföi brotið lögmál samvizku sinnar, ó-
hlýðnazt guði sínum.
Síðan þetta gerðist, hafa mennirnir oft staðið í sporum
forföður síns. Enn þann dag í dag éta þeir af skilningstré
beizkrar reynslu og sárra vonbrigða, áður en þeir sjá, hvar
þeir standa. Og sumir sjá ekki sína eigin nekt. Síðustu
vikurnar hafa öflugustu forráðamenn heimsveldanna valið
að láta vopnin skera úr um deilumál sín. Miljónir manna
hafa gengið undir ok áralangra þjáninga og óhamingju.
Þessir menn standa nú naktir frammi fyrir öllum heimi.
En það er ekki ætlun mín að velja dæmi frá nýhöfnum
hildarleik eða sækja þau til fjarlægra landa. Alls staðar
eru menn, sem velja illa. Menn óhlýðnast því bezta, sem
í þeim býr, óhlýðnast guði sínum. Ýmsar raddir tala með
og grípa fram í, og stundum getur verið erfitt að velja
hið rétta. Sumir eru ef til vill í vafa um, hvað sé eftir- *
sóknarvert, vita ekki, hvað er nauðsynlegt. Eitt á þó öllum
að vera ljóst, ein hugsun ríkjandi hjá hverjum manni. —
Menn eiga að hafa löngun til að lifa heilbrigðu lífi.
Andlegt og líkamlegt heilbrigði er takmarkið. Allt strit
og stríð mannanna er fólgið í því að halda því við og bæta
það. Það, sem skaðar það, er illt, það, sem bætir það, er
gott. — Hver maður hlýtur að velja sjálfur, og það ætti
að vera prófsteinn á menn, hvernig það val tekst. Sú þjóð
er heillum horfin, sem hefur ekki heilbrigða stjórn og heil-
brigða þegna. Þær kröfur á að gera til manna, að þeir reyni
að velja það, sem þeim er fyrir beztu, og að stefnumið
þeirra sé heilbrigt líf. Það er forðazt að láta menn, sem
þjást af næmum sjúkdómum, kenna börnum, og engu síð-
ur ber að varast að láta andlega óheilbrigða menn gegna
trúnaðarstörfum í þjóðfélaginu. Það á ekki að vera nóg,
að maðurinn hafi hinn rétta pólitíska lit. Fyrsta spurn-
ingin ætti ætíð að vera þessi: Er maðurinn heilbrigður?
Gengur hann ekki með smitandi, ólæknandi sjúkdóm?
j