Uppeldi og menntun - 01.01.2013, Qupperneq 16

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 22(1) 201316
nám og námsUmhverfi 21. aldarinnar
opnum svæðum. Fulltrúi sveitarfélagsins sagði: „Ég talaði fyrir opnum rýmum. Það
átti að vera mikill sveigjanleiki og samvinna kennara.“ Þegar þetta var kynnt fyrir
kennurum í sveitarfélaginu mættu þær hugmyndir andstöðu því kennararnir vildu
ekki opin rými og því þurfti að fara aðra leið. Þannig var hannaður klasaskóli með
felliveggjum milli nokkurra skólastofa. Þessi sveigjanleiki sem felliveggir buðu upp
á var minna notaður en væntingar stóðu til og fulltrúi sveitarfélagsins velti fyrir sér
hvort ein skýringin væri
þessi innbyggða íhaldssemi kennara. Þeir voru ekki ráðnir til þess að vinna
í samvinnu eða einstaklingsmiðun eða neinu slíku. Þeir eru bara ráðnir í sín
kennarastörf og það var mjög hátt hlutfall ófaglærðra kennara, það var um 30% í
bænum á þessum tíma og ég held að … þeir komi dálítið með sínar hugmyndir um
kennslu út frá því hvernig kennara þeir hafa haft áður.
Fulltrúi sveitarfélags Asparskóla taldi að ef opnun hefði verið keyrð í gegn hefði það
verið „einu skrefi of langt, a bridge too far“, eins og hann tók til orða. Klasafyrir-
komulagið var nógu stórt skref á þessum tíma að hans mati. Hann sagði meðal annars:
Þú þarft að kenna fólki að vinna saman. Íslenskir kennarar á þessum árum, þeir
kunnu það ekki. En við ætluðumst til þess að þeir stykkju þarna fullskapaðir og færu
bara að vinna saman. … Það er miklu meira mál heldur en að maður heldur kannski,
að fá fólk til að breyta vinnubrögðum og vinna saman ef það er ekki vant því. Enda
hefur það svo sem sýnt sig víða að þetta tekur svaka tíma.
Skólastjórnandi Greniskóla sagði að á byggingartímanum hefði kennsla 1.–4. bekkjar
farið fram í samkennslu í nálægu bráðabirgðahúsnæði og það hefði gengið vel. En
þegar flutt hefði verið yfir í nýjan skóla hefði þetta ekki gengið upp: „Það voru of
mörg börn, á of litlu svæði og of mikill hávaði, … sko, þetta var galopið.“ Vonbrigðin
í starfshópnum voru mikil því væntingar til nýja húsnæðisins voru miklar. Hann tók
þó fram að byggingin hefði kallað fram breytingar og grósku í kennsluháttum, þó að
sumt starfsfólk skólans hefði verið ósátt við hönnunina.
Fulltrúi sveitarfélags Birkiskóla áleit að á margan hátt hefði tekist vel til með
bygginguna en sagði: „Það á ekki að hafa felliveggi af því að það er svo auðvelt
að loka þeim.“ Hins vegar taldi hann skipta máli að hafa þá frekar en fasta veggi
því að kennurum hugnaðist almennt að eiga kost á sveigjanleika: „Að hafa þennan
sveigjanleika, þennan möguleika, það skipti máli.“
Kennsla á unglingastigi virðist hafa farið fram við hefðbundnari aðstæður í þessum
fjórum skólum en á öðrum aldursstigum og kostir sveigjanlegs rýmis þannig hvað
minnst nýttir með elstu grunnskólanemendunum. Felliveggir Asparskóla voru að
mestu leyti lokaðir á unglingastiginu að sögn skólastjórnandans eins og staðfest var
í vettvangsathugunum. Sömu sögu er að segja í Birkiskóla. Í Greniskóla fór kennsla
unglinga fram í endurgerðu hefðbundnu skólahúsnæði eins og áður segir. Í Furuskóla
var búið að setja upp milliveggi á opnu svæði unglingadeildarinnar og tungumála-
kennsla fór fram í færanlegum kennslustofum á lóð skólans. Skólastjórnandi Furu-
skóla sagði: