Morgunblaðið - 11.08.2012, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 2012
Elsku Auja
frænka.
Ég trúi því varla enn að þú
sért farin frá okkur og ég verð
að segja að mér er allri lokið.
Rétt rúmu ári eftir að mamma
deyr ert þú einnig tekin frá okk-
ur. Hvað er eiginlega í gangi?
Ég náði að vera sterk í kringum
andlát mömmu en nú er mér
allri lokið og ég er alveg brotin
og mér er illt í hjartanu. Í aug-
um mínum varstu, elsku frænka
mín, alltaf stoðin sem hægt var
að treysta á og eftir að ég missti
mömmu huggaði ég mig við að
ég hefði þig ef eitthvað kæmi
upp á! En nú finnst mér pínu
eins og ég sé ein í heiminum …
Minningarnar um þig fylla
mig þó hjartahlýju og ég veit að
þú vissir hversu mikilvæg þú og
öll þín fjölskylda var mér. Ég
var mikið hjá þér í uppvexti
mínum og það var alltaf gaman
og gott að vera hjá Auju
frænku. Ein minningin sem ég á
er um mig, þig og Pétur og þá
erum við heima hjá þér að horfa
á sjónvarpið og ég man að þú
liggur á gólfinu og ég er uppi í
sófa. Pétur leggst þá á bringu
þína og segir að þú sért besti
koddinn sem til sé og kúrir á
þér og ég man hvað þú brostir
til mín. Ég man ekkert hvað ég
er gömul þarna, en þessi minn-
ing hefur alltaf fylgt mér svo
sterkt. Kannski er hún tákn-
gervingur um hvað mér fannst
um þig, ég veit það ekki. Svo
þegar ég hafði þroska til þá
passaði ég börnin þín öll og mér
fannst svo gott að vita hvað þú
treystir mér fyrir þeim og mér
fannst svo gaman að passa þau
og vera með þeim enda eru þau
öll yndisleg.
Þó svo að við höfum kannski
ekki átt eins mikla samveru
saman síðustu ár þá gátum við
samt alltaf rætt alla hluti og á
milli okkar ríkti alltaf hrein-
skilni og traust. Ég hef alla tíð
litið upp til þín, elsku frænka
mín, þú varst fyrirmyndin mín
og ég veit að þú og Rikki voruð
alltaf til staðar fyrir mig og ég
fyrir ykkur. Lífið verður engan
veginn eins án þín og stór part-
ur af mér er horfinn. Ég vona að
þér líði vel núna, elsku Auja
mín, og ég bið að heilsa mömmu,
ömmu og afa. Ég skal gera mitt
Auður
Pétursdóttir
✝ Auður Péturs-dóttir fæddist í
Reykjavík 22. mars
1957. Hún lést 30.
júní 2012.
Útför Auðar fer
fram frá Árbæj-
arkirkju 9. ágúst
2012.
besta í að líta eftir
gullinu þínu hér á
jörðu niðri …
Þín frænka,
Ingunn.
Það er erfitt að
setjast niður og
þurfa að skrifa
minningargrein um
þig elsku Auður
mín. Það verður
erfitt að venjast þessari nýju
mynd sem lífið tekur á sig eftir
fráfall þitt. Síðasti kafinn í lífi
þínu hefur verið skrifaður og
sitjum við eftir í sorg og eigum
bágt með að trúa sorglegum endi
á sögu mikillar hetju. Þú varst
alltaf svo glæsileg, svo dugleg,
svo hlý og frábær persóna.
Enn einu sinni hefur skæður
sjúkdómur lagt að velli góða
konu langt um aldur fram. Þú
barðist árum saman við gigt og
greindist síðan með krabbamein.
Þú fórst í gegnum þín veikindi
alltaf vongóð, sterk og kvartaðir
aldrei. Alveg fram á síðustu mín-
útu skein dugnaður og glæsileik-
inn í gegn og með þínum dugnaði
varstu sannkölluð hetja.
Minningarnar eru margar og
góðar sem koma upp í hugann
þegar hugsað er til baka. Ég var
21 árs þegar ég kynntist Árna
mínum og þú fannst Rikka bróð-
ur hans á svipuðum tíma. Þú
varst mikil dugnaðarkona, ein-
stæð móðir með fallega drenginn
þinn hann Pétur. Þú varst alltaf
svo glæsilega tilhöfð og smekk-
lega klædd. Heimili þitt var allt-
af glæsilegt og smekklegt og
gott að sækja ykkur Rikka heim.
Við áttum börnin okkar Guð-
nýju og Rikka árið 1985 með
stuttu millibili, síðan eignaðist ég
Önnu Maríu og þú hana Mar-
gréti. Áttum við margar góðar
stundir þegar við hittumst með
litlu börnin okkar sem allt í einu
eru orðin stór og komin með
ömmubörn. Þeir eiga eftir að
sakna þín sárt ömmustrákarnir
þeir Guðlaugur Geir og Ríkharð-
ur. Ekkert gladdi þig frekar en
fá að hafa þá hjá þér og veit ég
að oft saknaðir þú þess sárt að
hafa heilsu til að taka á móti
þeim.
Elsku Auður, fyrir þá er
minningin um þig ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð. Þú varst
góð mamma og amma og mikil
fjölskyldukona sem hélt utan um
alla fjölskylduna. Oft barði sorg-
in dyrum hjá þér og alltaf stóðst
þú eins og klettur og faðmaðir
alla með kærleika þínum.
Auður var félagi í Rebekku-
stúkunni Þorgerði frá árinu
1991. Gegndi hún þar ýmsum
ábyrgðarstöðum og stundaði
starfið af krafti fram á síðasta
dag. Þar eignaðist hún margar
góðar vinkonur og vini, sem ég
veit að eiga eftir að sakna henn-
ar sárt. Hún hafði sérstaklega
gott skopskyn og gat oft komið
manni til að hlæja þrátt fyrir
veikindi sín. Alltaf var hún boðin
og búin að hjálpa öllum ef um
var beðið. Hún leiddi mig fyrstu
sporin inn í Oddfellowregluna og
fyrir það verð ég henni ævinlega
þakklát því þetta voru vissulega
gæfuspor.
Elsku Auður mín, ég, Árni,
Guðný Lára, Anna María og
Adam erum lánsöm að hafa feng-
ið að kynnast þér og verða sam-
ferða þér í lífinu. Við kveðjum
þig með söknuði og vottum við
ykkur elsku Rikki, Rikki yngri,
Margrét, Pétur, Áslaug, Guð-
laugur Karl, Ríkharður og
Maggý okkar dýpstu samúð og
biðjum algóðan guð að blessa
ykkur og styrkja á þessari sorg-
arstundu.
Elsku hjartans Auður mín, ég
er ríkari af því að hafa þekkt þig
og átt vináttu þína. Hafðu ein-
læga þökk fyrir.
Lára Sigríður Jónsdóttir
og fjölskylda.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsd. frá Brautarh.)
Það besta sem lífið gefur eru
góðir vinir og samferðamenn.
Fyrir nokkrum áratugum
kynntist ég henni Auði í gegnum
fjölskyldu, sem ég vann fyrir þá,
en hún tengdist henni.
Ég tel það forréttindi að hafa
fengið að vera vinkona hennar.
Hún var yndisleg manneskja,
bæði falleg að utan sem innan.
Hún hafði líka mikinn húmor og
var bráðskemmtileg. Ég hef oft
kallað hana konuna með gull-
hjartað.
Auður var alltaf vel tilhöfð og
ákaflega glæsileg kona, sem eftir
var tekið. Hún var traustur vinur
í raun.
Fyrir tæpum þremur árum
greindist hún með krabbamein,
hún fór reglulega í lyfjagjafir all-
an þennan tíma og alltaf bar hún
sig vel. Það var reyndar ótrúlegt.
Það var eitt af mínum gæfu-
sporum þegar hún leiddi mig inn
í Oddfellowregluna á Íslandi, en
það var fyrir 10 árum. Þá end-
urnýjuðust kynni okkar, við urð-
um nánari.
Hún var mikils metin innan
reglunnar, var komin þar í æðsta
metorðastiga. Vann þar mörg og
mikilvæg trúnaðarstörf.
Hún átti yndislega fjölskyldu,
góðan eiginmann, hann Rikka,
börnin þrjú, Pétur, Ríkharð og
Margréti, tengdadóttirna hana
Áslaugu og tvo fallega ömmust-
ráka, hún dýrkaði þau öll og
dáði.
Það var gaman að heimsækja
Auði á fallega heimilið þeirra
Rikka.
Þar var allt afburða smekk-
legt. Ég er þakklát fyrir gott og
langt símtal sem við áttum rétt
viku fyrir andlát hennar, hún
sagði mér stolt frá öllum börn-
unum sínum og hvað var að ger-
ast hjá hverjum.
Þegar við kvöddumst
ákváðum við að hittast í kaffi eft-
ir verslunarmannahelgina. En
lífið er hverfult.
Við erum aldrei tilbúin að
mæta dauðanum, þó svo að við
vitum að það er það eina sem
öruggt er í þessu lífi.
Ég bið guð að styrkja Rikka
þinn og fjölskylduna alla.
Takk fyrir alla yndislega sam-
veru í þessu lífi elsku vinkona.
Eigðu góða heimkomu á næsta
tilverustigi.
Ég mun ætíð sakna þín.
Minning þín lifir.
Ásta H. Markúsdóttir.
Nú er kær vinkona horfin á
braut eftir erfið veikindi, sem
hún tókst á við af miklu æðru-
leysi, studd af eiginmanni, börn-
um og góðum vinum. Þau lifðu
lífinu lifandi og gerðu marga
góða hluti saman, þrátt fyrir
mótlætið. Nú reikar hugurinn
mörg ár aftur í tímann, þegar ég
fór að taka eftir þessari fallegu
stúlku, sem gekk fram hjá hús-
inu mínu með drengina sína. Síð-
ar kynntumst við þegar dreng-
irnir okkar fóru að leika sér
saman. Hún var sjómannskona,
Rikki hennar var þá oft lengi í
einu frá heimilinu, en aldrei
heyrði ég hana kvarta yfir því:
„Þetta er bara svona,“ sagði hún,
„hann var stýrimaður þegar ég
hitti hann.“
Hún var mjög ráðagóð, hún
gat gert allt sjálf, og var mikill
fagurkeri. Og það var ekki hægt
að láta sér leiðast með Auði, það
var alltaf verið að gera eitthvað,
göngutúrar í dalnum, ræktin,
heimilin og margt margt fleira,
og ef halda átti veislu var Auður
alltaf tilbúin að hjálpa til. Það
var mikið lán að eiga vinkonu
eins og hana. Vinátta er sönnun
þess að við erum ekki ein í gleði
og sorgum. Það var mikið gæfu-
spor hjá Auði þegar hún gekk í
Oddfellowregluna, þar naut hún
sín mjög vel, vann mikið að líkn-
armálum og fyrir regluna, og
hafði mikla gleði af. Kæra vin-
kona, ég og fjölskylda mín þökk-
um þér vináttuna og samveru-
stundirnar. Megi Guð gefa
fjölskyldu þinni styrk í sorg
sinni.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Steinunn og fjölskylda,
Rauðási 1.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug og heiðruðu
minningu ástkærrar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SIGURLAUGAR AUÐAR
EGGERTSDÓTTUR
frá Vindheimum.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Sunnuhlíðar í Kópavogi.
Elín Jóhannesdóttir, Páll Samúelsson,
Eggert Bogason, Þórhildur Kristjánsdóttir,
Svanhildur Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
FRIÐRIKS ERLENDS ÓLAFSSONAR
frá Gilsbakka, Vestmannaeyjum,
Strikinu 10,
Garðabæ.
Erna Friðriksdóttir,
Ólafur Friðriksson, Þuríður Guðjónsdóttir,
Sighvatur Friðriksson, Hjördís Hjálmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem hafa
sýnt fjölskyldunni samúð vegna fráfalls og
útfarar mömmu okkar, tengdamömmu,
ömmu og langömmu,
KRISTJÖNU MILLU THORSTEINSSON,
Haukanesi 28,
Garðabæ.
Áslaug S. Alfreðsdóttir, Ólafur Örn Ólafsson,
Haukur Alfreðsson, Anna Lísa Björnsdóttir,
Ragnheiður Alfreðsdóttir,
Katrín Guðný Alfreðsdóttir, Árni S. Snæbjörnsson,
Geirþrúður Alfreðsdóttir,
Elías Alfreðsson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Þökkum fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar móður okkar, ömmu
og langömmu,
KRISTÍNAR ÞORVALDSDÓTTUR,
áður til heimilis að Hörpugötu 13.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dvalar- og
hjúkrunarheimilisins Grundar fyrir frábæra
umönnun og hlýju.
Elín Nóadóttir, Ásgeir Sigurðsson,
Matthías Nóason, Vigdís Hansen,
Margrét Nóadóttir,
Hilmar Böðvarsson, Steinunn Linda Jónsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JENS JÓNSSONAR
málarameistara,
Safamýri 95,
Reykjavík.
Margrét Óskarsdóttir,
Sigurgeir Már Jensson, Helga Þorbergsdóttir,
Garðar Þór Jensson,
Þórdís Lilja Jensdóttir, Gísli Gunnlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elsku móður okkar, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR ÁGÚSTU
GUÐMUNDSDÓTTUR,
Sólvangsvegi 3,
sem lést mánudagskvöldið 23. júlí á Hrafnistu
í Hafnarfirði.
Rannveig Traustadóttir,
Aðalbjörg Traustadóttir,
Trausti Rúnar Traustason,
Ingi Hrafn Traustason,
barnabörn, barnabarnabörn og tengdabörn.
Það er alltaf erfitt að kveðja
ungan mann í blóma lífsins.
Jónas var gegnheill náungi.
Kom til dyranna eins og hann
var klæddur. Þegar ég byrjaði
að sigla með honum fyrir tíu ár-
um verð ég að viðurkenna að
mér leist ekkert á þennan grjót-
harða nagla úr fiskimennsk-
unni. En hann var lengi á fiski-
bátum áður en hann skipti yfir í
Jónas Egilsson
✝ Jónas Egilssonfæddist í
Reykjavík 16. júlí
1969. Hann lést á
krabbameinsdeild
LSH hinn 20. júlí
2012.
Útför Jónasar
var gerð frá Lang-
holtskirkju mánu-
daginn 30. júlí
2012.
fraktina. Árin á
fiskibátunum mót-
uðu hann greini-
lega. Hann gat ver-
ið harður í horn að
taka og átti það til
að láta menn heyra
það, ef þess þurfti.
En þá áttu þeir það
skilið því Jónas var
fljótur að sjá kjarn-
ann í málunum.
Það koma strax í
ljós að þarna reyndist vera
magnaður náungi í alla staði.
Staðfastur og fylginn sér en
sanngjarn. Hann átti líka til
snilldartilsvör og gat jarðað
menn á þeim vettvangi, svo að
þeir hörfuðu með skotið á milli
lappanna. En aldrei meiddi
hann. En þá sást líka í stríðn-
isglottið því hann gat verið
óhemjustríðinn. En það leið
ekki á löngu eftir að Jónas byrj-
aði hjá Samskipum að hann
kynntist Brynhildi sinni. Það
leyndi sér ekki að þegar þau
voru saman ríkti mikil hamingja
á milli þeirra. Það fór ekki fram
hjá neinum á báðum skipunum,
þegar Jónas eignaðist Egil sinn.
Það var gaman að sjá þennan
garp sem var búinn að eyða
meirihlutanum af sinni ævi út á
sjó og berjast við Ægi í alls
konar formi meyrna svona upp
þegar hann talaði um Egil sinn.
Jónas var góður faðir og sinnti
Agli og stjúpdætrum sínum eins
og sínum eigin og af einstakri
alúð. Missir þeirra er mestur en
þau geta yljað sér við minn-
ingar um afbragðsdreng. Það
ætlum við líka að gera, skips-
félagar hans. Það var þvílíkur
skóli fyrir alla sem fylgdust
með Jónasi í veikindum sínum.
Þá sást best hvernig náungi
hann var. Aldrei kvartaði hann
eða kveinkaði sér. Hann ætlaði
að ná sér og taka aftur við sem
skipstjóri á Helgafellinu. Skip-
inu sínu.
En stuttu fyrir andlátið
hringdi hann í mig og upplýsti
mig um að ég þyrfti að taka
nokkra túra fyrir sig í viðbót,
en ég leysti hann af í veikindum
hans. Ég gleymi aldrei þessu
símtali. Það var ekki laust við
að ég upplifði mig ansi lítinn við
hliðina á þessu stórmenni. En
þessi mikli sjógarpur varð að
lúta í gras eftir hetjulega bar-
áttu við krabbamein. Hann skil-
ur eftir sig stórt gat á okkar
vinnustað, því hann var í miklu
sambandi við alla og hélt þess-
um hópi á flutningaskipunum
Arnarfelli og Helgafelli saman.
Þessi minningargrein er skrifuð
fyrir hönd beggja áhafnanna á
þessum skipum. Að lokum send-
um við, áhafnir Arnarfells og
Helgafells, konu og börnum
Jónasar okkar dýpstu samúð og
megi guð styrkja ykkur í ykkar
mikla harmi.
Sigþór Guðnason.