Morgunblaðið - 11.08.2012, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33Aldarminning
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 2012
Mér er bæði ljúft
og skylt að minnast
bróður míns Ólafs
Jóhannssonar, nú
þegar 100 ár eru lið-
in frá fæðingu hans.
Óli bróðir fædd-
ist í Reykjavík 11.
ágúst 1912. Hann
var elstur fimm
systkina, næstelst-
ur var Ágúst, f.
1914, d. 1917, þá
Ágúst, f. 1917, d. 1963, Kristrún,
f. 1920, d. 1985, og undirrituð.
Foreldrar okkar voru Gróa Þórð-
ardóttir, ættuð úr Biskupstung-
um og Jóhann Jónsson frá Stein-
um undir Eyjafjöllum.
Við systkinin ólumst upp í
Hafnarfirði þar sem pabbi
byggði hús yfir fjölskylduna. Á
ég margar dýrmætar minningar
frá bernskuárunum, þó að ekki
hafi lífið alltaf verið dans á rós-
um. Óli átti sérherbergi í kjall-
aranum þar sem litlu systur var
meinaður aðgangur. Þegar ég
spurði Óla hvað hann væri alltaf
að bauka þarna inni kvaðst hann
vera að smíða eilífðarvél. Víst er
að allt lék í höndunum á honum.
Þeir bræður Óli og Gústi fóru
snemma að vinna til að leggja
fjölskyldunni lið í lífsbaráttunni.
Óli fór fyrst til sjós 13 ára gamall
sem og Gústi og unnu þeir öll þau
störf sem til féllu. Þeir voru
sannkallaðir Gaflarar. Pabbi
veiktist af berklum og lést árið
1940. Umhyggja Ólafs fyrir móð-
ur og yngri systkinum var ein-
stök og var svo alla tíð.
Óli var glæsilegur maður, góð-
um gáfum gæddur og íþrótta-
maður hinn besti. Hann var
ásamt Gústa bróður stofnfélagi í
Fimleikafélagi Hafnarfjarðar.
Hann var í flokki sem sýndi
glímu á Alþingshátíðinni 1930.
Hugur Ólafs stóð til mennta
og fyrir einstakan dugnað tókst
honum að komast á lýðháskólann
í Askov í Danmörku og hann lauk
einnig námi frá Verslunarskóla
Íslands. Á skólaárunum kynntist
Ólafur mætum mönnum sem
hann ætíð mat mikils.
Árið 1950 gekk Óli að eiga
Ágústu Frederiksen og eru synir
þeirra Grétar Páll, Halldór Þórð-
Ólafur Jóhannsson
ur og Reynir Ólafs-
synir.
Ólafur var hæfi-
leikaríkur, stórhuga
og metnaðarfullur.
Á fimmta áratugn-
um hannaði hann og
smíðaði jarðbor,
sem var fyrsti snún-
ingsborinn sem
smíðaður var á Ís-
landi. Með smíðis-
grip sínum boraði
Óli eftir heitu vatni með ágætum
árangri.
Árið 1952 hóf Óli störf hjá
varnarliðinu á Keflavíkurflug-
velli. Hann hafði á hendi stjórn
vatnsdælustöðvar varnarliðsins
og vatnsveitukerfa og var fyrsti
Íslendingurinn sem gegndi því
starfi.
Í bréfi sem yfirmaður varn-
arliðsins á Íslandi sendi móður
okkar þegar Óli lést segir m.a.
svo:
„Ólafur vann öll þau störf er
honum voru falin af einstakri al-
úð, trúmennsku og samvizku-
semi. Hann lagði mjög mikla
vinnu og atorku í að afla sér auk-
innar menntunar, í starfi og ut-
an, og munu fá dæmi vera um
jafningja hans á því sviði. Við
fráfall Ólafs hefur varnarliðið
misst einn af sínum albeztu
starfskröftum.“
Undir bréfið ritar yfirflotafor-
ingi varnarliðsins.
Á þessum tímamótum er
margs að minnast sem ekki er
hægt að rekja í stuttri grein. Mér
er efst í huga þakklæti til bróður
míns fyrir allt sem hann var mér
og syni mínum, Jóni Magnúsi.
Hann var honum einstaklega
góður, reyndist honum sem eigin
barni og bar velferð hans fyrir
brjósti alla tíð.
Ég lýk greininni með erindi úr
Hávamálum, sem Óli valdi í ár-
bók Verslunarskóla Íslands, þeg-
ar hann útskrifaðist þaðan 1942.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Hulda Jóhannsdóttir.
✝ Björn H.Björnsson
fæddist í Reykja-
vík 15. ágúst 1946.
Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 1.
ágúst sl.
Foreldrar hans
voru Björn Jóns-
son vélvirkja-
meistari, f. 8. okt.
1905, d. 23. jan. 1981, og Anna
Lilja Jónsson, fædd Jensen, f.
15. júní 1905, d. 28. maí 1975.
Björn var yngstur í systk-
inahópnum en þau voru fimm
talsins. Elst var Guðrún Ester,
f. 1928, d. 2000, Eva Sigríður,
f. 1931, d. 2001, Aðalheiður, f.
1934, Hrafnhildur Stein-
gerður, f. 1940. Björn giftist
Brynhildi Kristbjörgu Krist-
jánsdóttur 31. ágúst 1974, þau
skildu að borð og sæng 1977.
Dóttir þeirra er Helena Björk,
f. 21. mars 1974, gift Þórarni
K. Ólafssyni, f. 20. mars 1976,
sonur þeirra er Leó Örn Þór-
arinsson, f. 13.8. 2004. Björn
ólst upp í Reykjavík, hann
lauk almennu barnaskólanámi
í Laugarnesskóla.
Hann lauk iðnámi í vél-
virkjun árið 1968
hjá Vélaverkstæði
Sigurðar Svein-
björnssonar.
Á meðan hann
stundaði nám var
hann í stjórn Járn-
iðnaðarmanna. Að
loknu námi starf-
aði hann á varð-
skipinu Óðni og
þaðan fór hann til
Svíþjóðar þar sem
að hann starfaði á skipa-
smíðastöð í Málmey. Hann hóf
störf hjá Vélsmiðjunni Héðni í
kringum 1970 og fór svo síðar
meir yfir í Vélaverslun Héðins
þar sem að hann þjónustaði
Danfossvörur til margra ára.
Björn vann síðari ár sín hjá
Olíudreifingu á þjónustuverk-
stæði sem vélvirki.
Hann var mikill fé-
lagsmaður og þá sérstaklega
stuðningsmaður Fram sem
hann dæmdi fyrir til margra
ára í fyrstu deild knattspyrnu.
Brids var einnig mikið áhuga-
mál hans og hlaut hann mörg
verðlaun fyrir frammistöðu
sína.
Björn var jarðsettur í kyrr-
þey föstudaginn 10. ágúst
2012.
Elsku pabbi.
Það er með miklum trega og
söknuði sem ég kveð þig. Þú
varst búinn að standa þig eins
og hetja í veikindum þínum og
ætlaðir svo sannarlega að sigr-
ast á þeim, enda mikill keppn-
ismaður. En það er því miður
ekki hægt að sigrast á öllu og
þú þurftir að láta undan. Þann-
ig er víst lífið, kallið kemur fyrr
en varir til okkar allra og við
erum alltaf jafn óviðbúin.
Ótal minningar hafa farið í
gegnum huga minn undanfarna
daga og þá eru þær skemmti-
legustu sem við áttum saman á
Mallorca þegar þú komst að
heimsækja okkur Tóta. Ég
sýndi þér alla fallegustu stað-
ina á eyjunni, sólarhringsferðin
til Norður-Spánar þar sem
gengið var frá morgni til kvölds
og borgin Santiago skoðuð,
leikur RCD Mallorca – Arsenal
sem var hinn sorglega dag 11.
september 2001. Þessi heim-
sókn þín til okkar á Mallorca
verður alltaf sterk í minning-
unni um þig og mun alltaf fá
mig til að brosa.
Einnig koma upp í hugann
öll skemmtilegu ættarmótin
sem að við fórum á. Þú hafðir
svo gaman af þeim og þá sér-
staklega að sjá öll litlu frænd-
systkinin kynnast hvert öðru.
Þú varst svo sérstaklega stolt-
ur eftir að þú eignaðist einn í
hópi yngri kynslóðarinnar,
hann Leó Örn. Þú hafðir svo
gaman af því að fá fréttir af
honum Leó Erni og varst svo
duglegur að hrósa honum. Þú
varst líka svo stoltur af okkur
Tóta og sagðir okkur það svo
oft. Þú varst stoltur af stelp-
unni þinni og strákunum
hennar.
Það eru ótal minningar sem
að ég á um þig, elsku pabbi
minn, í mínum huga varstu ljúf-
ur og góður maður sem vildir
allt fyrir alla gera og máttir
ekkert aumt sjá. Þú hafðir
skemmtilegan húmor, varst
klár og mjög handlaginn. Það
er svo sárt að hugsa til þess að
við fáum ekki að njóta fleiri
samverustunda saman og að þú
fáir ekki að sjá Leó Örn dafna
og stækka enn frekar. Ég veit
að þú hefðir viljað hvetja hann
áfram í fótboltanum sem að þú
hafðir svo mikinn áhuga á.
Við settum okkur markmið í
veikindum þínum að við ætl-
uðum í göngutúr í september,
við verðum þess í stað saman í
öllum mínum göngutúrum.
Ég trúi því að þér sé ætlað
hlutverk á öðrum stað og núna
færðu hvíldina þína hjá mömmu
þinni og pabba og systrum þín-
um.
Mér þótti afskaplega vænt
um þig, elsku pabbi minn.
Minninguna um þig mun ég
varðveita um alla framtíð. Þú
varst flottastur.
Guð geymi þig að eilífu, hvíl í
friði og takk fyrir allar okkar
samverustundir.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
Mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engill, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín,
Helena Björk.
Björn Haraldur Björnsson
eða Bjössi frændi eins og hann
var alltaf kallaður í okkar fjöl-
skyldu er látinn. Bjössi hefur
alltaf verið fastur punktur í til-
verunni allt frá barnæsku
minni. Hann var oft á heimili
foreldra minna og hann passaði
okkur bræðurna þegar við vor-
um strákar og var heima hjá
okkur á jólunum en hann var
ekki bara frændi heldur einnig
góður vinur.
Það eru margar minningar
sem koma upp í hugann þegar
maður hugsar til Bjössa. Hann
mun alltaf eiga stað í hjarta
mínu, studdi mig þegar ég
missti föður minn og var alltaf
stoltur af því sem ég gerði og
ekki síður stoltur af strákunum
mínum sem þótti fátt skemmti-
legra en að horfa á hann gera
galdra hvort sem það var heima
hjá okkur eða á ættarmótunum,
enda kölluðu þeir hann Galdra-
Bjössa.
Hann var mjög greiðvikinn
og alltaf til í að aðstoða og
hjálpa til. Honum fannst til
dæmis ekkert mál að kíkja í
kaffi ef ofnarnir voru orðnir
kaldir heima eða flísaleggja ef
það þurfti, það þurfti ekki að
biðja hann um að gera hlutina,
hann var yfirleitt fyrri til að
bjóða fram aðstoð sína. Allt var
sjálfsagt hjá Bjössa frænda.
Þegar maður hugsar til baka
var Bjössi yfirleitt alltaf í góðu
skapi og hress, hann var glett-
inn og alltaf stutt í grínið.
Hann mætti alltaf á öll ætt-
armót og tók þátt í því af lífi og
sál. Bjössa verður sárt saknað
á næstu ættarmótum. Bjössi
barðist hetjulega við veikindi
sín allt fram að leiðarlokum og
hann tók á móti veikindunum af
æðruleysi og allt undir það síð-
asta var stutt í grínið hjá hon-
um.
Eftir stendur minning um
góðan, hlýjan og skemmtilegan
mann sem ég á eftir að sakna
mikið. Baráttan við veikindin
voru erfið og veit ég að Bjössi
hefur öðlast frið á betri stað.
Ingvar Stefánsson.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Í dag kveð ég með söknuði
móðurbróður minn, Björn Har-
ald Björnsson, eða Bjössa
frænda eins og hann var ávallt
kallaður. Minningarnar tengj-
ast brosandi húmorista, hlýjum
og hjálpsömum frænda sem lét
sér annt um ástvini sína og
vandamenn.
Upp í hugann koma ættar-
mótin þar sem alltaf var glatt á
hjalla og Bjössi lét sig aldrei
vanta, mætti með bros á vör til
að hitta ættingjana og eiga með
þeim glaða stund. Aðfanga-
dagskvöldin sem við áttum
saman heima hjá mömmu þar
sem var spilað og spjallað og
allar hinar góðu stundirnar.
Á sorgarstundu leita á hug-
ann margvíslegar hugrenningar
um lífið og dauðann. Andspæn-
is dauðanum og öðru því sem
ekki verður breytt finnum við
til smæðar okkar og vanmáttar.
En tíminn læknar öll sár,
hversu þungbær sem þau eru.
Við fráfall ástvinar lifa áfram
allar góðu minningarnar í huga
okkar og hjarta sem við áttum
með Bjössa.
Elsku frændi, við viljum
þakka þér fyrir allar gleði-
stundirnar og alla þá væntum-
þykju sem þú sýndir okkur. Við
þökkum þér innilega fyrir sam-
fylgdina. Helenu, Tóta og Leó
Erni sendum við hlýjar sam-
úðarkveðjur.
Brynjar og Katrín.
Björn Haraldur Björnsson,
eða Bjössi frændi eins og hann
var alltaf kallaður í okkar fjöl-
skyldu, er látinn. Bjössi hefur
alltaf verið fastur punktur í til-
verunni allt frá barnæsku
minni. Hann var oft á heimili
foreldra minna og hann passaði
okkur bræðurna þegar við vor-
um strákar og var heima hjá
okkur á jólunum en hann var
ekki bara frændi heldur einnig
góður vinur. Það eru margar
minningar sem koma upp í hug-
ann þegar maður hugsar til
Bjössa. Hann mun alltaf eiga
stað í hjarta mínu, studdi mig
þegar ég missti föður minn og
var alltaf stoltur af því sem ég
gerði og ekki síður stoltur af
strákunum mínum sem þótti
fátt skemmtilegra en að horfa á
hann gera galdra hvort sem
það var heima hjá okkur eða á
ættarmótunum, enda kölluðu
þeir hann Galdra-Bjössa.
Hann var mjög greiðvikinn
og alltaf til í að aðstoða og
hjálpa til. Honum fannst til
dæmis ekkert mál að kíkja í
kaffi ef ofnarnir voru orðnir
kaldir heima eða flísaleggja ef
það þurfti, það þurfti ekki að
biðja hann um að gera hlutina,
hann var yfirleitt fyrri til að
bjóða fram aðstoð sína. Allt var
sjálfsagt hjá Bjössa frænda.
Þegar maður hugsar til baka
var Bjössi yfirleitt alltaf í góðu
skapi og hress, hann var glett-
inn og alltaf stutt í grínið.
Hann mætti alltaf á öll ætt-
armót og tók þátt í því af lífi og
sál. Bjössa verður sárt saknað
á næstu ættarmótum. Bjössi
barðist hetjulega við veikindi
sín allt fram að leiðarlokum og
hann tók á móti veikindunum af
æðruleysi og allt undir það síð-
asta var stutt í grínið hjá hon-
um.
Eftir stendur minning um
góðan, hlýjan og skemmtilegan
mann sem ég á eftir að sakna
mikið. Baráttan við veikindin
voru erfið og veit ég veit að
Bjössi hefur öðlast frið á betri
stað.
Ingvar Stefánsson
Sæl nafna!
Sæll nafni!
Þannig heilsuðumst við
Bjössi – kossar á kinn og hlýleg
orð. Hvort heldur á götuhorn-
inu, á barnum eða þegar hann
birtist til að bjarga hitakerfinu.
Ekki allar dömur sem áttu
því láni að fagna að eiga Bjössa
að sem nafna – og vin.
Oft á tíðum hættir okkur til
að taka umhverfinu sem gefnu.
Jafnvel tökum við vinunum sem
gefnum og gerum okkur á
stundum ekki grein fyrir – fyrr
en of seint – að orðið er of seint
að segja orðin sem við vildum
segja og sýna vinarþelið sem að
baki bjó.
Sem betur fer sögðum við
Bjössi vinarorðin.
Nafna minn kveð ég með
mikilli væntumþykju og votta
aðstandendum og ástvinum öll-
um samúð mína.
Birna Þórðardóttir.
Látinn er Björn Haraldur
Björnsson, Bjössi frændi eins
og hann var kallaður í minni
fjölskyldu.
Í bernsku voru við frænd-
urnir meira og minna saman.
Um tíma bjuggum við á sama
stað og síðar vorum við í heim-
sókn heima hjá hvor öðrum. Í
minningunni er Bjössi frændi
mikill ljúflingur. Hann var
þremur árum eldri en ég og
alltaf að kenna litla frænda.
Þegar fjölskylda mín bjó á
Kársnesinu í Kópavogi var
frændi minn oft í heimsókn.
Þar var komið upp dúfnakofa,
smíðaður kastali, smíðaðir
kassabílar og veitt á bryggj-
unni. Aflinn af bryggjunni var
flakaður og hertur að fyrir-
mynd sjóaranna við Ægisíðuna,
þar sem Bjössi hafði fylgst með
þeim þegar fjölskyldan bjó í
Vesturbænum. Frændi minn
var uppátækjasamur og sem
dæmi reyndi hann að venja
eina dúfuna okkar til þess að
verða bréfdúfa. Hann festi lít-
inn bréfmiða á löppina á einni
dúfunni og sleppti henni lausri.
Hún á að fara á Bessastaði,
sagði hann. Dúfan flaug í
burtu, en hún kom ekki aftur til
baka.
Þegar fjölskylda mín flutti til
Hveragerðis var Bjössi þar oft
og meðal annars heilt sumar
með móður sinni. Á þeim tíma
settum við upp reiðhjólaverk-
stæði, í skúr í bakgarðinum
heima. Þar var gert við hjól
fyrir þorpsbúa, ásamt því að
gera upp gömul hjól og selja
þau nýlökkuð og fín. Þá kom
vel í ljós hvað frændi minn var
handlaginn og útsjónarsamur.
Eftir fermingu dró úr þessum
nánu samverstundum okkar
frændanna. Ef ekki hefðu kom-
ið til ættarmótin okkar, sem
haldin hafa verið á tveggja ára
fresti hefði verið lítið um að
hann hitti fjölskyldu mína. Á
þeim mótum var hann hrókur
alls fagnaðar og þá kom vel í
ljós hvað hann var barngóður
og hafði gaman af því að um-
gangast börnin í hópnum.
Ég mun ætíð minnast
frænda míns með hlýhug og
virðingu. Helenu og hennar
fjölskyldu sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur.
Björn S. Pálsson.
Björn Haraldur
Björnsson
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR PÉTURS ÞORLEIFSSONAR
kaupmanns,
Egilsgötu 12,
Reykjavík,
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Landspítalans fyrir
alúðlega umönnun.
Valgerður Auður Elíasdóttir,
Þorleifur Sigurðsson, Brynja Dagbjartsdóttir,
Hjalti Sigurðsson, Þórey Dögg Pálmadóttir,
Margrét Sigurðardóttir, Þórður Jónsson,
Sigurður Sigurðsson, Guðrún Björk Reykdal,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur hlýhug og samúð vegna andláts
og jarðarfarar eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
SIGFÚSAR KRISTJÁNSSONAR,
fv. yfirtollvarðar á Keflavíkurflugvelli,
Garðavegi 12,
Keflavík,
sem andaðist á Hlévangi mánudaginn 9. júlí.
Sérstakar þakkir og kveðjur til starfsfólks á
Hlévangi og Garðvangi.
Jónína Kristjánsdóttir,
Hilmar Bragi Jónsson, Elín Káradóttir,
Magnús Brimar Jóhannsson, Sigurlína Magnúsdóttir,
Hanna Rannveig Sigfúsdóttir, Ágúst Pétursson,
Drífa Jóna Sigfúsdóttir, Óskar Karlsson,
Sjöfn Eydís Sigfúsdóttir, Jóhann Ólafur Hauksson,
Snorri Már Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.