Morgunblaðið - 29.03.1979, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. MARZ 1979
+
Elskuleg eiginkona mín,
MARGRÉT HREFNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Arnartanga 3, Mosfallaavait,
andaöist á heimili sínu að morgni 27. marz.
Fyrir hönd barna, móöur, tengdamóöur og systra hinnar látnu,
Cacil Janaan.

Eiginkona mín,
LAUFEY JÓNSDÓTTIR,
Safamýri 85, Raykjavfk,
andaöist á Borgarspítalanum þriðjudaginn, 27. marz 1979.
Jarðartörin veröur auglýst síöar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og annarra vandamanna,
Andréa Bjarnason.

Systir mín,
AGLA JÓNSDÓTTIR,
Skaiöarvogi 83,
er lézt 22. þ.m. veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 30. marz kl.
15.
Sigríöur Jónadóttir.
+
Utför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
INGVARS JÓNSSONAR,
Fjaróarstmti 27,
ísafirði,
fer fram frá ísafjarðarkirkju föstudaginn 30. mars kl. 14.
Sigurður Th. Ingvarsson, Arndís Ólafsdóttir,
Sigrún Stella Ingvarsdóttir, Ágúst Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Utför systur okkar,
GRÓU JÓNSDÓTTUR,
Stóra-Núpi,
verður gerö frá Stóra-Núpskirkju laugardaginn 31. marz kl. 2 síödegis. Bílferð
veröur frá Umferðamiöstööinni kl. 11 f.h.
Rannvsig Jónsdóttir,
Sigurjón Jónsson.
+
Utför,
ELÍNBORGAR BRYNJÓLFSDÓTTUR,
fyrrv. þvottahúsráðskonu,
veröur gerö frá Dómkirkjunni, föstudaginn 30. marz kl. 1.30 e.h.
Aðstandendur.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö við andlát og útför eiginmanns míns, fööur
okkar, tengdafööur og afa,
KARLS JÓHANNS JÓNSSONAR,
Meðalholti 2,
Þorgerður Magnúsdóttir,
Erla V. Karlsdóttir, Jón Sveinsson,
Magnús Þ. Karlsson, Erna Bjarnadóttir
og barnabörn.
LEGSTEINAR
*
MOSÁÍK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
Nanna Egils Björns-
son — Minning
+ INGIMAR BENEDIKTSSON,
fyrrum umsjónsrmaöur,
Vssturbæjarskóla,
sem andaöist 20. marz veröur jarösunginn frá fimmtudaginn 29. marz kl. 1.30. Dómkirkjunni, í dag,
Vandamann.
Fædd 10. ágúst 1914
Dáin 22. mars 1979.
Merk og mikilhæf kona er til
moldar borin í dag. Nanna Egils
Björnsson söngkona fæddist í
Hafnarfirði 10. ágúst 1914, ein af
níu systkinum. Hún var tvíburi, en
tvíburasystir hennar er Svanhvít
Egilsdóttir prófessor við Tónlist-
arháskólann í Vín.
Strax á unga aldri vöktu þær
systur mikla athygli, þær voru
glæsilegar ásýndum og hlutu ríka
tónlistargáfu í vöggugjöf, sem
báðar tvær hlúðu að og þroskuðu
til hins ýtrasta.
Líf Nönnu var eins og marg-
breytilegt ævintýri. Hún reyndi
margt og var heimsborgari í orðs-
ins fyllstu merkingu, en stóran
hluta ævi sinnar bjó hún erlendis.
Sextán ára gömul fór hún til
Skotlands á Pittmans College og
nam verzlunarfræði, þaðan lauk
hún prófi með ágætiseinkunn. En
tónlistin átti hug hennar og nítján
ára gömul fór hún til Þýzkalands
til að nema hörpuleik og söng. í
Hamborg stundaði hún nám hjá
aðalhörpuleikara Ríkisóperunnar,
og söngnám stundaði hún á þess-
um árum í Þýzkalandi, Sviss og
Austurríki. Seinna fór hún til
Ítalíu og Englands til áframhald-
andi söngnáms. Hún söng víða í
Mið-Evrópu, var t.d. fastráðin við
Tiroler Landestheater í Imsbruck
1942—1944 og við Stadttheater í
Koblenz 1944—1946.
Hún dvaldist í Austurríki öll
stríðsárin og reyndi margt þann
tíma. Hún talaði ekki að fyrra
bragði um þau ár, en aðspurð hafði
hún frá mörgu að segja. Mér varð
oft hugsað til þess í samskiptum
mínum við Nönnu, að kona sem
hefur reynt slíkt harðæri og ógnun
árum saman hlyti að meta lífsskil-
yrði og aðstæður á annan veg en
við sem dvöldum heima á íslandi
þessi ár.
Hún kunni öðrum betur að fara
með verðmæti, var hófsöm og
nýtin, en um leið stórhuga og
ótrúlega fljót að átta sig á mögu-
leikum til lífsbjargar.
Kornung giftist Nanna Þórhalli
Arnasyni sellóleikara, en þau slitu
fljótlega samvistum.
10 maí 1947 giftist Nanna Birni
Sv. Björnssyni, og varð það beggja
hamingja. Þau voru óvenju sam-
hent og milli þeirra ríkti kærleik-
ur sem duldist engum er þekkti
þau. Árið 1949 fóru þau hjón til
Buenos Aires í Argentínu, og þar
dvöldu þau í rúm fjögur ár. Þar
sótti Nanna söngtíma hjá Rose
Ader sem var fræg Puccini-söng-
kona, og mat Nanna hana mest
sinna kennara. Þessi fjögur ár
söng hún víða í Argentínu og
einnig fór hún í söngferðalag til
Brasilíu. Frá Argentínu fluttust
þau hjón til Þýzkalands, og dvöldu
þar nokkur ár. Þá söng Nanna
mikið, var meðal annars fastráðin
í Hamborg við Operettenhaus og
hafði samning við Hamborgar-út-
varpið. Um áramótin 1963—1964
fluttust þau hjón alkomin heim til
Islands þar sem þau hafa bæði
starfað síðan, þó ferðuðust þau eitt
ár um Norðurlönd og Mið-Evrópu
og fluttu íslenzkt kynningarpró-
gram.
Árið 1970 fluttust þau til Vest-
mannaeyja og stunduðu þar
kennslustörf. Nanna var tónlistar-
lifi Vestmannaeyinga mikil lyfti-
stöng. Hún kenndi þar við Tónlist-
arskólann, þjálfaði samkór Vest-
mannaeyja og réðst í það stórvirki
að færa upp „Meyjaskemmuna".
Sú sýning var henni og öllum sem
að henni stóðu til mikils sóma, og
fóru þau í leikför til Færeyja og
var það fyrsta óperetta sem sýnd
var í Færeyjum. Einnig sýndu þau
Meyjaskemmuna á Seltjarnarnesi.
Nanna og Björn voru búin að
koma sér vel fyrir í Vestmanna-
eyjum, höfðu keypt og gert upp
hús og hugðust dvelja þar áfram.
En örlögin höguðu því öðruvísi,
eftir eldgosið í Eyjum gereyðilagð-
ist heimili þeirra og þau fluttust
aftur yfir á meginlandið. Þegar
hér var komið sögu höfðu þau
byggt tvö einbýlishús eftir að þau
fluttust til Islands, eitt í Kópavogi
og annað í Garðabæ og gert upp
hús í Vestmannaeyjum. En þau
létu ekki deigan síga, og í þriðja
sinni réðust þau í húsbyggingu. í
þetta skipti uppi í Mosfellssveit á
fegursta stað á Arnartanga. Það
segir sína sögu um þessi hjón að
þrjú einbýlishús byggðu þau, af
litlum efnum en af stórhug og elju.
I því átti Nanna sinn stóra þátt, en
hún var frábær verkmanneskja og
dverghög í höndum. Hún vann við
allar húsbyggingarnar og gekk
jafnt í grófari verkin sem þau
fínlegri, allt gat hún gert, og ailtaf
vissi hún hvernig átti að gera
hlutina. Þegar Söngskólinn í
Reykjavík var stofnaður þá réðst
Nanna til starfa við hann, og var
frá upphafi einn virkasti kennari
þar. Hún var afar vandvirkur og
góður kennari með fastmótaðar
skoðanir sem stóðu á bjargi eftir
áratuga nám og söngferil. Hún
hlúði að nemendum sínum á alla
lund, bar hag þeirra stöðugt fyrir
brjósti, enda fáir kennarar elskað-
ir af nemendum sínum eins og hún
var. Aldrei man ég eftir að hún
segði styggðaryrði þessa sex vetur
sem við unnum saman hvern dag.
En alltaf boðin og búin að rétta
hjálparhönd hverjum þeim sem á
þurfti að halda. Brosið hennar,
hlýja viðmótið og dillandi hlátur-
inn einkenndu þessa fallegu konu
sem var svo ungleg og létt á sér að
undrum sætti. Hún var dama fram
í fingurgóma, og ekki á henni að
sjá að hún hefði lifað strangan
+
Hugheilar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö fráfall og útför
mannsins míns, fööur okkar, tengdaföður og afa,
ÓLAFS ANDRÉSSONAR,
Sogni, Kjó».
Sérstakar þakkir faarum viö sveitarstjórn Kjósarhrepps og stjórn Búnaöarfé-
lags Kjósahrepps, sem á sérstakan hátt heiöruðu minningu hans. Konum úr
Kvenfélagi Kjósarhrepps, svo og fjölmörgum skyldum og vandalausum
þökkum viö ómetanlega aóstoö. Guö blessi ykkur öll.
Jódís Olafsdóttir,
Þórdís Torfadóttir,
og barnabörn.
Kristín Jakobsdóttir,
Hannes Ólafsson,
+
Viö þökkum innilega öllum þeim, sem auösýnt hafa okkur samúö, vináttu og
stuöning vegna fráfalls,
HARALDS B. ADALSTEINSSONAR,
Ofl
GUDMUNDAR H. HARALDSSONAR,
sem fórust meö rækjubátnum Guörúnu ÞH 14 frá Húsavík 15. janúar s.l.
Sérstakar þakkir til Björgunarsveitarinnar Garöars og allra leitarmanna fyrlr
framúrskarandi starf.
Sigríður Guömundsdóttir.
Hólmfriöur Þorkelsdóttir.
dag. Nanna eignaðist ekki barn
sjálf, en fósturdóttur átti hún,
Guðrúnu, barnabarn Björns bónda
hennar. Milli Nönnu og Gunnu var
mikill kærleikur, og reyndist
Nanna henni sem bezta móðir.
Nanna var sérkennilega lífsvitur
kona. Hún stundaði líkamsrækt og
vandaði mjög mataræði og lífs-
háttu. Hugarró var henni lífs-
nauðsyn og henni var hjartans mál
að miðla öðrum af þeirri reynslu
sinni að læra að slaka á í önn
hversdagsins. Hún trúði fastlega
að lífið hér á jörð væri aðeins einn
viðkomustaður á óendanlegri lífs-
braut. Ég hef þekkt Nönnu Egils
árum saman, við höfum sungið
saman, sótt hvor aðra heim, ég
hefi fylgzt með ferli hennar sem
söngkonu, á ógleymanlegar minn-
ingar frá söngtónleikum hennar,
og síðast en ekki sízt höfum við
verið samkennarar í Söngskólan-
um í Reykjavík. Þegar sú harma-
fregn barst að Nanna hefði látist í
bílslysi lagðist sár söknuður yfir
skólann. Við áttum öll svo mikið
ósagt við Nönnu, sv mörg verkefni
óunnin með henni, og þrátt fyrir
hennar hljóðlátu framkomu virtist
skólinn tómur án hennar.
Ég votta Birni, Gunnu, Svan-
hvíti, öðrum systkinum og
nemendum Nönnu mína dýpstu
samúð og bið guð að styrkja þau í
þeirra miklu sorg. Kvöldið sem
Nanna dó var hún að kenna niðri í
söngskóla og var nokkuð síðbúin.
Nemendahópur var niðri þegar
hún gekk út úr dyrunum, hún
brosti til þeirra og talaði nokkur
orð, en bætti síðan við: „ég verð að
flýta mér heim“.
Guð blessi henni heimkomuna.
Þuríður Pálsdóttir.
Það var erfitt fyrir mig að trúa
því, þegar að Nini vinkona mín
hringdi í mig kl. 9 á föstudags-
morgni, og sagði mér að hún
Nanna okkar væri dáin. Ég get
ekki lýst því hvernig mér varð
innanbrjósts við þessa voða fregn.
Deginum áður vorum við báðar
að kenna eins og venjulega í
Söngskólanum í Reykjavík. Við
drukkum kaffi saman uppi í
kennarastofu ásamt fleiri kennur-
um. Nanna var hress og kát, ég
man ekki eftir öðru en að hún væri
alltaf þannig, þegar við hittumst.
Það var svo margt, sem hún
ætlaði sér að gera, og var full af
áhuga, allt í einu er hún horfin frá
okkur.
Kynni okkar Nönnu byrjuðu
þegar ég var ung stúlka, var að
syngja, sem amatör, og var að
ráðgera að fara út að læra. Nanna
og Svanhvít tvíburasystir hennar
komu í heimsókn til mín, þær voru
ekkert nema elskulegheitin við
mig.
1949 kom hún til London ásamt
eiginmanni sínum, Birni Sv.
Björnssyni. Þau voru á leið til
Argentínu. Ég útvegaði henni
söngkennara minn og íbúð, það var
erfitt að fá íbúðir leigðar, en ég
hafði góð sambönd, því ég var búin
að vera þar í 4 ár.
Björn og Nanna voru mjög
hamingjusöm í London, alveg eins
og unglingar. Nanna og ég sáumst
ekki í mörg ár, við vorum báðar í
hinu og þessu heimshorni. Vin-
skapur okkar byrjaði aftur þegar
við fluttumst báðar til Islands,
sérstaklega fyrir 5 árum, þegar við
byrjuðum að kenna við Söng-
skólann í Reykjavík.
Við vorum ekki aðeins söng-
konur, einnig vorum við miklar
kattakonur, hún átti Síamskisur
eins og ég, meira að segja var
Piccolina hennar dóttir John F.