Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 124
[Viðar
Þorgeir Sveinbjarnarson:
Hvað velur þú?
Þeir ganga, kunningjar mínir, einn eftir annan inn í
danssalinn. Ungu stúlkurnar fylgja þeim. Þar er dansað
hverja nótt. — Á hverju kveldi ganga þessir menn og þessar
konur þessa sömu göngu. Inni eru stigin sömu sporin mín-
útu eftir mínútu, stund eftir stund. Hljómsveitin leikur
sömu lögin viku eftir viku og mánuð eftir mánuð.
Þessir menn virðast ekki hafa um margt að velja.
í gær voru skipin ekki á sjó, og í landi var lítið að starfa.
í áfengisverzluninni var ös allan daginn. Piltar um ferm-
ingaraldur, fjölskyldufeður, gamlir menn. Allir lögðu sinn
pening fram fyrir ,,svartadauðann“. Hépur eftir hóp gekk
þessa sömu brrut. * gærkveldi var barizt á götunum, og
fjöldi manns vissi el>ki, hvað hann gerði. í dag^geta margir
ekki á heilum sér tekið.
Eitt sirn var mönnunum gefinn hæfileikinn til að velja
og bafna.
íslen'ka þjóðin stendur nærri barmi fjármunalegrar
niðuilæ ingar og gjaldskorts. Árlega er þó varið miljónafé
til tóba- si.aupa. Þótt fáir þykist hafa of mikið fé handa á
milli, brenna menn þó með reykingum töluverða fjárhæð
á viku hverri. Jafnvel börn langt innan við fermingaraldur,
eru ofurseld þessari nautn og bera hennar menjar æfilangt.
Sá, sem reykir, þykist sannarlega maður með mönnum, og
flestir geta „mannazt“ þannig. Ýmsum, sem ekki nota
tóbak sjálfir, þykir þó ekki annað sæma, gestrisninnar
vegna, en að hafa vindlinga og vindla á boðstólum fyrir
þá, sem að garði koma. Jafnvel héraðsskólarnir, sem berj-
ast dyggilega gegn tóbaks- og áfengisneyzlu, leyfa í húsum
sínum sölu á tóbaksvörum yfir sumartímann. Það er tízka