Alþýðublaðið - 24.12.1943, Qupperneq 19

JÖlablað Alþýðublaðsins f f 19
að útlendir skipstjórar hafi verið á skipum þessum
öilum, en senniiega allmargt Islenzkra háseta.
Árið 1825 missti Bjarni Rannveigu konu sína.
Hafði hún verið honum tryggur förunautur og
hollur ráðgjafi í meira en 40 ár. Eftir hana kvað
Ðjarni Thorarensen snilldarkvæði, sem frægt er
orðiði
Rannveig hafði átt tólf börn, sjö mieð fyrri manni
sínum, en fimm með hinum síðari. Voru þau öll
dáin á undan henni nema tveir synir, sinn eftir
hvorn mann.
Sonur þeirra Bjarna og Rannveigar hét Sigurður,
og var ýmist kallaður yngri eða litli Sívertsen. Hann
gerðist s-nemma verzlunarmaður hjá föður sínum
og varð síðan meðeigandi hans og hægri hönd við
'framkvæmdir allar. Fékk hann gott orð fyrir hjálp-
fýsi og góðvild, en síðri þótti hann föður sínum um
skörungsskap.
Eftir að Bjarni missti k'onu sxna tók brátt að
draga úr verzlunarrekstri hans og útgerð, enda var
hann þá kominn á sjötugsaldur. Árið 1831 kvæntist
hann í annað sinn, danskri konu, og fluttist litlu
síðar til Kaupmannahafnar. Þar lifði hann aðeins
Skam-ma hríð. H-ann andaðist á miðju sumri 1833,
sjötugur að aldri.
Bjarna er svo lýst af samtíðarmönnum, að hann
sé meðalmaður á hæð, jarphærður og bláeygur,
mælskur og snarvitur, áræðinn og hamingjudrjúg-
ur, tali og riti enska tungu og danska og sé gáfu-
maður mikili.
Þau hafa orðið örlög Bjarna Sívertsen, að hann
héfir ekki hlotið það sæti á bekk sögunnar,
sem honum ber. Sannleikurinn er sá, að hann er
einn af allra mestu fremdarmönnum íslenzkrar end-
urreismar, dj-arfur stórhuga og víðsýnn. Saga hans
er ævintýri líkust. Hann er fæddur á þei-m tímum,
þegar þjóðin er sokkin hvað dýps-t í eymd og volæði.
U-mhverfið er svo ömurlegt, sem rnest má vera,
-letjandi og heimskandi á allan hátt. Tvítugur kann
hann hvorki að lesa né skrifa. Hann eignast gáfaða
og menntaða konu, lærir af henni, lærir af lífinu, —
vex ás-niegin við hverja raun. Einna fyrstur íslend-
inga tekur hann að fást við verlunarrekstur með
þeim árangri, að aðrir hafa ekki velt öllu þyngra
hlassi síðan. Þegar deyfð og athafnaleysi lá eins og
mara á þjóðinni, hóf hann nýja stefnu í íslenzkum
atvinnumálum. Öldum saman höfðu landsmenn
horft á það sljóum augum, að gestir frá fjarlægum
þjóðum hlóðu skip sín á íslandsmiðum, meðan þeir
húktu sjálfir öngulsárir í fjörusandi. Hér sá Bjarni
opnast nýjar leiðir, kaupir erlent þilskip til reynslu
og heldur því á veiðar. S-íðan reisir ’hann skipa-
smíðastöð til að geta byggt skútur sjálfur. Á örlaga-
tímum þjóðar sinnar géngur hann fram fyrir skjöldu
og sparaði hvorki fé né fyrirhöfn, þegar heill ætt-
jarðarinnar er í veði. Ha-nn reynist æ því meiri
maður, sem viðfangsefnin eru stærri og leysir þau
öll á einn veg. Bjarni hefur lengi legið óbættur hjá
garði. Hann á það fyllilega skilið, að ævisaga hans
sé rækilega rituð. Biður þar skemmtilegt starf
góðra fræðim-anna. Fyrr eða síðar verður það tví-
mælalaust unnið.
Helztu heimildir: Sunnanpósturinn I. árg. — Lovsaml.
for Island IV. — Halld. Hérm.: Sir Joseph Banks and
Iceland. — íslenzk sagnablöð I. — Árb. Esp. XII. — H.
P. Briem: Sjálfstæði íslands 1809. — Sigurður Skúlason:
Saga Hafnarfjarðar.
KIRKJA HEILAGS PÁLS
Þegar loftsóknin gegn Bretlandi stóS sem hæst, varð kirkja heilags
Páls í Lundúnum fyrir ítrekuðum skemmduni. Hér á myndinni.
sést Pálskirkjan ásamt leikvangi Jieiin, er gerður hefir verið í grennd
hennar,