Alþýðublaðið - 24.12.1943, Page 21

Jólablað Alþýðublaðsins ^ 21
hættulegt í dimmu og hengjumyndanir. Segja munnmæli,
að eitt sinn hafi hrapað átján manns til bana í Skarðinu
og verið lagðir til undir svonefndum Líkakletti.
Dýrlegt útsýni var af Skarðinu. Inn yfir blasti við
Veiði leysufj örðurinn, undurfagur í kvöldkyrrðinni, og
fjallið hinum megin Djúps, en til norðurs sást yfir Horn-
víkina og Kálfatinda, en svo heitir hæsti tindur Horn-
bjargs. Þarna uppi var bjart kl. 12 á miðnætti þann 27.
júní og tókum við rnyndir til beggja hliða. Leiðin yfir
Hafnarskarð hefur verið vörðuð endur fyrir löngu og
stóðu vörðurnar víða upp úr snjóbreiðunni. Stigum við
nú á skíðin á ný og höfðum færi alla leið ofan á Snið,
sem. er um 20 mínútna leið frá bænum í Höfn. Þangað
kómum við um hálf-tvö-leytið og fengum góða gistingu
hjá Sumarliða Betúelssyni, sem þar býr. Hafði hann verið
þar einn um veturinn og hirt um '80 fjár. Sumarliði er
oddhagur og auk þess góður húsasmiður. Hann á einn
hest, en enga kú, og sagðist hafa mjólkað ærnar fram
undir sumarmál og búið til smjör úr mjólkinni.
í Höfn er mjög fagurt. Sléttar, grasi vaxnar grundir,
sem að vísu liggja undir sandfoki, eru umhverfis bæinn,
en í Víkinni skiptast á sandauðn og starengi. Sumar-
nóttin í Höfn var dásamleg og fórum við seint að sofa.
MORGUNINN eftir flutti Sumarliði okkur á bát yfir
að Horni. Þar er þríbýli. Búa þar tveir bændur, Stígur
Haraldsson og Kristinn Grímsson, ennfremur Hallfríður,
ekkja Frímanns Haraldssonar. Hinir tveir fyrrnefndu
voru í kaupstað á ísafirði, en húsfreyjur þeirra veittu
okkur hinn bezta beina. Dvöldum við þarna þangað til
að afliðnu hádegi. Þá réðust þrír ungir menn með okkur
til uppgöngu á Hornbjarg. Báru þeir eggjaskrínur sínar
og kvippur, sem er strigapoki, er steypt er yfir axlirnar
en gyrtur í mitti. Er kvippan notuð til eggjasöfnunar í
Bjargi.
Fórurn við nú sem leið liggur upp að Flarðviðrisgjá,
sem er í Innstadal. Þar handstyrkja fyglingarnir sig
niður á festi eftir gjánni um 60 faðma niður á hillu í
Vesturalmenningur séður frá Hlöðuvík.
........................- -.................................................... ................ - ■ - -■ - ' ' ............................................................................................................................‘
Fyglingur (Arnór fitígsson) á fremstu nöf bjargsins. Hann er klædd-
ur í festarauga og kvippu, með gogg í hendi on stálhjaÍM á höfðt,
til varnar grjóthruni úr berginu.
Bjarginu. En þaðan er síðan sigið lengra niður í Bjargið.
Sýndu þeir okkur listir sínar og tók ég nokkrar myndir
af þeim.
Fagurt er um að litast af Hornbjargi. Tindarnir eru
hinir einkennilegustu og bjargið sjálft þverhnípt frá
brún og niður í gjá.
Eftir nokkra dvöl héldum við áfram ferð okkar um
Almenningsskarð til Látravíkur, í heimsókn til vitavarð-
arjns, Sigmundar Guðnasonar, sem þar býr ásamt konu
og börnum. Sigmundur er gamall fyglingur og þótti hinn
færasti maður í þeirri íþrótt á sinni tíð. Var gestkvæmt
í Látravík, þegar við komum þangað, vegna þess að
verið var að koma fyrir miðunartækjum i vitahúsinu.
Hrjóstrugt er í víkinni, en umhverfið mjög einkennilegt
ogsfagurt. Víða hefur sjórinn búið til djúpa bása inn í
ströndina. Háir klettaranar skaga fram á milli þeirra
og hvítir fossar steypast fram af berginu í grænan sjóinn.
í Látravík fengum við hinar beztu viðtökur. Þegar við
höfðum hvílt okkur og þegið góðan beina, buðust tveir
synir vitavarðarins til að róa með okkur fyrir Hornbjarg
og inn að Horni. Tókum við þessu boði fegins hendi,
því að þetta var alveg óvenjulegt tækifæri til þess að
skoða Hornbjarg í nærsýn. Veður var kyrrt og nokkur
rigning. Vesturfall var fyrir Bjarginu og sóttist ferðin
ágætlega. Þegar farið er svona nærri Bjarginu, sjást í því
ótal kynjamyndir, stórkostleg hallarþil, tröll og álfar, og
sem heild er Bjargið eins og dásamlegt listaverk. Eftir