Alþýðublaðið - 24.12.1943, Qupperneq 41

41
gazt þegar í stað hið bezta að hinutn hæverska og hátt-
prúða æskumanni og réði hann í þjónustu sína. Þegar
hann spurði Jakob, hvers hann æskti í laun, bað hann
þess að fá Rakel dóttur hans. Þeir urðu ásáttir um það
að Jakob skyldi vinna fyrir Rakel í sjö ár.
En Laban átti eldri dóttur, sem einnig var ógift. Hún
hét Lea og var daufeyg. Þegar hún heyrði um samning
þeirra Jakobs og Labans, varð hún haldin mikilli öfund
í garð systur sinnar, því að hún vildi sjálf óðMs giftast.
Hún gekk á fund föður síns grátin og hnuggin og
mælti: — Er það siður hér í landi að gifta yngri dóttur-
ina frá sér fyrr en hina eldri? Og hún linnti ekki látum
fyrr en faðir hennar hafði heitið henni því að hann
skyldi gifta hana Jakob.
Þegar hin sjö ár voru liðin, mælti Laban við Jakob:
— Nii hefur þú þjónað mér í sjö ár til þess að fá Rakelar,
en hér í landi er það ekki siður að gifta yngri dótturina
frá sér fyrr en hina eldri. Það eru því tilmæli mín, að
þú takir Leu þér fyrir konu. Ég mun þá þegar í stað fá
þér þriðjung fjár rníns í hendur.
Þá svaraði Jakob: — Ég hirði ekki um þriðjung fjár
þíns. Lát þú mér aðeins það af því í té, sem mislitt er!
— Svo skal vera, svaraði Laban.
Að svo mæltu gekk Jakob í sæng með Leu, og hann
elskaði hana.
Jakob var mjög guðhræddur, en þar eð hann hafði
eigi tekið guð sinn með sér, tók hann guð Labans, er
enginn sá til, og færði honum fórnir. Hann bað þess, að
sem mest af fé Labans yrði mislitt.
Nær því daglega lagði Jakob leið sína út í hagana og
tók í hvert sinn nokkur hinna hvítlitu lamba Labans og
skipti á þeim og mislitum lömbum hjá hinum hirðunum.
Þetta varð til þess, að nær allt íé Labans varð mislitt.
Þannig heyrði drottinn bænir Jakobs, og hann varð
auðugur mjög og átti mikinn fjölda fjár, hjúa, úlfalda
og asna.
Þar lcom að lokum, að hann hafði einnig unnið fyrir
Rakel. Þá gekk hann dag nokkurn á fund Labans og
mælti: — Nú hef ég unnið hjá þér í sjö ár fyrir Leu
og í önnur sjö ár fyrir Rakel. Veit mér nú heimfarar-
leyfi.
Laban varð dapur í bragði, því að hann unni dætrurn
sínum, og hann hafði einnig gefið því gætur, að mislita
fénu í hjörð lians hafði fjölgað mjög þann tíma, sem
Jakob hafði gætt hennar. Hann fór þess á leit við Jakob,
að hann yrði kyrr, en Jakob vísaði þeim tilmælum hans
á bug.
Þeir gengu þá út í hagann, til þess að skilja úr fé
Jakobs. En þegar Laban sá, að nær því allt féð var mis-
litt og að hjörð Jakobs stækkaði ávallt en hans minnkaði
að sama skapi, skildist honum, að auðæfi hans voru til
þurrðar gengin, því að þegar þeir höfðu lokið við að
aðskilja féð, nam hjörð hans aðeins nokkrum kindum.
Jakob varð glaður í bragði, er liann sá, hversu hjörð
hans var stóf, en þegar honum varð litið í andlit Labans,
brá honum í brún. Hánn hraðaði sér þá heim til tjald-
GLEÐILEG JÓL!
Jóh. Rönning h.f.
GLEÐILEG JÓL!
H.f. Korkiðjan
GLEÐILEG JÓL!
RAFALL
GLEÐILEG JÓL!
Matstofan Hvoll
GLEÐILEG JÓL!
Verksmiðjan Sunna
GLEÐILEG JÓL!
Vélagerð Björns Benediktssonar
GLEÐILEG JÓL!
Reiðhjólaverksmiðjan Örninn.