Alþýðublaðið - 24.12.1943, Qupperneq 49

JólablaÖ AlþýðublaSsíns W % ^ W & ^ f t1 # W & ^ W % ^ W & ^ ^ t1 $ 4Ö
Hugleiðingor um droum
eftir Magnús Gíslason
Það ber sjaldan við, að mig dreymi merkilega
drauma. Þeir eru oftast óljósir og ruglingslegir,
og vekja litla eða enga eftirtekt hjá sjálfum mér.
Einhver gleggsti draumur, sem ég minnist að mig
hafi dreymt, dreymdi mig um páskaleytið síðastliðið
vor. Sagði ég frá honum daginn eftir, og skrifaði
hann einnig upp.
Ráðninguna fannst mér ég svo finna síðar út, þó
að hún sé nokkuð tíningsleg. Nú ætla ég að segja frá
draumnum hér, og þeim fyrirbærum, sem mér þótti
svipa til þess að gæti verið ráðning á honum.
Ég þóttist vera staddur einhvers staðar erlendis.
Hélt ég helzt, að það væri í Jerúsalem. En þó
fannst mér bærinn vera líkari þorpi en stórri borg.
Ég þóttist vera þarna við einhverja vinnu ásamt
fleiri mönnum. Mér þótti vera kirkja inni í bænum,
og sáum við hana frá vinnustað okkar, sem mér
þótti vera í útjaðri bæjarins að sunnanverðu.
Ég' hugsaði með mér, að það gæti verið gaman að
koma einhvern tíma í þessa kirkju. Og svo var ég
kominn í kirkjuna, án þess að mig dreymdi nokkuð
um undirbúning að því. Þótti mér haga þarna að
ýmsu leyti líkt til og hér í Dómkirkjunni, en þó var
sitthvað frábrugðið því, sem þar er.
Ég þóttist vera kominn í sæti- uppi á lofti að sunn-
anverðu, fast inni við biskupsstúkuna. Engan prest
sá ég, né-neina kirkjulega athöfn um hönd hafða, og
ekki man ég eftir neinu altari eða prédikunarstól,
svona var nú margt ókirkjulegt þarna innan um og
saman við.
Ég þóttist gægjast fram af loftsvölunum til að sjá
inn í kórinn, og þá bar fyrir augu mér mjög dýr-
lega mynd. Mér þótti allur kórgaflinn vera einn
myndflötur. Og myndin, sem birtist þar, var af upp-
risu Krists. Þótti mér Kristur vera kominn upp á
myndflötinn og stefna skáhallt upp frá hægri til
vinstri. Þótti mér hann vera í svipuðum stellingum
og á altaristöflunni í þjóðkirkjunni í Hafnarfirði. En
þarna sáust engir grafarverðir eða sortaský eins og
þar sjást. Loftið var allt jafn bjart, en þó sáust létt
ský með sólroðalit, og voru þau eins og á ferð undan
vindi. Sums staðar sást í bláa heiðríkju á milli. Gerði
ég mér ekki grein fyrir öðru en að þetta væri eðli-
legur veruleiki.
Nú vék draumurinn að öðru, en þetta hvarf. Þótt-
ist ég þá vera kominn að stiga, sem lá niður af loft-
inu bak við biskupsstúkuna. En hann var ólíkur
stiganum hérna í Dómkirkjunni. Þessi stigi lá beint
niður. Hann var ekki með neinum palli og það var
handrið á honum til hægri handar. Var það vafið
með svörtum slæðum.
Er ég kom að stiganum, stóð systir mín — sem
Þóra heitir — hjá mér og maður hennar. Fóru þau
á undan mér niður í stigann. Komst Þóra niður á
gólfið og stanzaði þar. Maður hennar komst neðar-
lega í stigann en ég var einu þrepi ofar. Þarna stönz-
uðum við til að horfa á fólk, sem var á leið inn
kirkjugólfið. Þeir fremstu voru komnir innst í gang-
inn, móts við innstu stólana. Nú tók ég eftir því, að
þarna var boghvelfing yfir, sem hvildi á steinsúlum
beggja vegna. Þótti mér vera þarna eins konar skil-
rúm milli kórs og forkirkju.
Svo fór ég að veita eftirtekt fólkinu, sem kom
framan ganginn. Þeir, sem fremstir gengu, voru í
litklæðum og með eins konar kórónur á höfði. Tók
ég eftir þremur slíkum persónum. Eitt þeirra var
kona. Þótti mér þetta vera útlent fólk, þarna komið
til að skoða kirkjuna.
Nú þótti mér eiga að sýna fólkinu upprisumynd-
ina, sem ég var búinn að sjá áður. Þótti mér eiga að
gera það með einhverjum vélaútbúnaði í sambandi
við rafmagnið. En þá kom einhver truflun í þennan
vélaútbúnað, og sá ég þá eins og leiftri breg'ða fyrir.
Því var þá lýst yfir, 'að ekki væri hægt að sýna upp-
risumyndina. Þarna neðan við stigann sáum við
nokkrar smápjötlur á gólfinu, eins og það væru af-
gangar af því sem stigahandriðið var klætt með.
Þótti mér Þóra taka upp eina af þessum pjötlum og
segja, að sig langaðr til að eiga hana til minningar
um þetta.
Nú héldum við upp stigann aftur, og komum við
þá í herbergi, alleinkennilegt. Var þar lágt undir
loft, og voru eins og smáhvelfingar í loftinu. Var
eins og þetta væri nýmúrað, og var allt með sements-
litnum. Þarna voru nokkrar ljósmyndir á veggjum,
eins og í kvartarkar stærð. Virtist mér þær allar af
konum. Var hvítum klút brugðið fyrir munn og nef,
og hnýtt að aftanverðu. Þótti mér þetta vera ein-
kennilegt myndasafn, og hugði ég helzt að það væru
myndir af hjúkrunarkonum.
Þarna endaði draumurinn. Hugði ég þetta vera
þýðingarlítinn draum. En þó þótti mér vænt um
upprisusýnina í draumnum. Hún var svo fögur og
eðlileg. Mun ég lengi minnast þess.