Morgunblaðið - 03.08.1975, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. AGUST 1975
„Það er eitt og hálft ár sfðan ég keypti þessa verzlun, en hana á ég að
árum,“ segir Guðlaug, sem hér sést f verzlun sinni við Barmahlfð.
„Erfiðara en ég
hafði búizt við”
— segir Guðlaug Steingrímsdóttir,
sem keypti nýlenduvöruverzlun
fyrir einu og hálfu ári
„Ef ég væri ekki með heimili og
þrjú börn, mundi ég steypa mér
af fullumkrafti útfþessa atvinnu
grein," sagði Guðlaug Steingrims-
dóttir í stuttu viðtali við Morgun-
blaðið.
Guðlaug er með yngri kaup-
mönnum Reykjavikur, en hún
rekur verzlunina ,,Barmahlíð“,
sem er nýlenduvöruverzlun.
„Ég keypti þessa verzlun og tók
við henni fyrir einu og hálfu ári
sfðan og er svona rétt búin að átta
mig fyllilega á hlutunum," sagði
Guðlaug. Hún var þó ekki alls
ókunnug verzlunarstarfi þegar
hún tók við verzluninni. „Ég
hafði unnið áður hjá fyrri eig-
anda verzlunarinnar," sagði Guð-
laug. „Ég hef verið við þetta
meira og minna frá þvi ég varð 15
ára.“
„Satt að segja hafði ég ekki
búizt við því að það væri eins
margslungið viðfangsefni að
kaupa verzlun og raunin varð á,“
sagði Guðlaug. „Auk þess sem að
maður þarf oft að vinna i verzlun-
inni langt fram á kvöld, t.d. taka
innkaupin og bankaviðskiptin
vera búin að borga upp á þrem
drjúgan tíma. En mér finnst þetta
allt saman spennandi. Það má
hafa mikið gaman af þessu
starfi."
Aðspurð um það, hvort henni
finnist það stundum vera þrösk-
uldur að vera kona, þegar hún
þarf að leita fyrirgreiðslu eins og
t.d. i bönkum, svaraði hún: „Nei,
aldrei. Þa væri þá frekar þvert á
móti.“
Guðlaug reynir að vera í verzl-
uninni mestan hluta dagsins, en
systir hennar vinnur þar einnig,
„og er eiginlega verzlunarstjóri,"
sagði Guðlaug.
Eiginmaður hennar vinnur hins
vegar í Sigöldu og kemur því ekki
nálægt verzluninni sem slíkri.
„En þegar hann er i bænum þarf
hann að sjálfsögðu að rétta mér
hjálparhönd við eitt og annað,
bæði á heimilinu og í verzlun-
inni.“
Og að lokum: Hvað ætlar Guð-
laug að gera um verzlunarmanna-
helgina? „Það er óráðið enn.
Mestan hug höfum við þó á þvf að
fara með krakkana i Þjórsárdal.“
„ Ofgömul til
að geta hœtt”
— segir Sóley Þorsteinsdóttir,
sem rekur verzlunina Sóley
„Það var mjög erfitt að fá vinnu
þegar ég var unglingur, en ég var
svo lánsöm á fá vinnu i Soffíubúð
þegar ég var 16 ára, hjá góðu
fólki, sem kunni sitt fag, vandað
og traust," segir Sóley Þorsteins-
dóttir, sem rekur verzlunina
Sóley við Klapparstig.
Og Sóley heldur áfram: „Egvar
I fimm ár I Soffíubúð hjá Axel
Ketilssyni. Siðan var ég frá vinnu
og hugsaði um heimili og börn i
þrettán ár, en þá þurfti ég að fara
að vinna fyrir mér og mínum.
Verzlunarstörf voru einu störfin
sem ég kunni og því lá beinast við
að snúa sér að þeim á nýjan leik.“
Sóley stofnaði verzlun sína 1.
október 1952. „Verzlunarstörf eru
mjög fjölbreytt og ánægjuleg,"
segir hún. „Það þarf að fylgjast
með öllum nýjungum, tízku,
efnum og fjöldamörgu öðru eins
og t.d. innflu'tningi og öðru þar að
lútandi. Breytingarnar eru svo
ótrúlega miklar eins og sést bezt á
öllum poppbúðunum.
Nú, og svo þarf líka að lesa
fagblöð og fá erlendis frá um það,
hvað sé um að vera. Eins þarf að
fara á sýningar hér heima og er-
lendis og reyna að velja það-bezta
og fallegasta, sem á boðstólnum
er, því viðskiptavinurinn á að fá
það bezta fyrir peningana, sem
hann hefur unnið fyrir I sveita
síns andlitis."
Hvað mundir þú taka til bragðs,
ef þú þyrftir allt í einu að hætta
með verzlunina?"
„Ekkert. Ég gæti ekkert gert,“
svarar Sóley. „Ég hef oft verið að
hlæja að því einmitt hversu von-
laust það væri fyrir mig, að fara
að leita fyrir mér að vinnu ef ég
vildi eða þyrfti að hætta eigin
rekstri. Það mundi enginn vilja fá
mig í vinnu þetta gamla hró. Ég
fengi ekki einu sinni vinnu við að
hella upp á könnuna fyrir ein-
hverja karla, eins og t.d. f
stjórnarráðinu eða við höfnina.
Ég hef gert mér grein fyrir því, að
ég verð að þrauka áfram með
verzlunina þar til ég kemst á elli-
Iaun“, segir Sóley. „Annars er það
ekki þannig, að ég bíði spennt
eftir því að geta setzt á helgan
stein. Maður verður þá gamall
strax á öðrum degi. Nei, ég vil
geta staðið hér í verzluninni í
mörg ár enn. Þetta er starf, sem
veitir manni ánægju. Nefnilega
það, að mæta fólki. Það er hluti
ánægjunnar af að vera til.“
„Eg vona að ég eigi eftir að standa hér við afgreiðsluborðið ( mörg ár
enn,“ segir Sðley Þorsteinsdóttir.
Samvinnan sparar þeim
17 milljónir króna á ári
Rætt við Jón Magnússon, framkvæmda-
stjóra eins fyrirtækis í Sundaborg
„Heild hf er enn í mótun, en er
þegar farið að spara þeim 28
fyrirtækjum, sem þessarar sam-
vinnu jóta, gffurlegar fjárupp-
hæðir i reksturskostnaði.“ Þetta
sagði Jón Magnússon fram-
kvæmdastjóri Johan Rönning hf,
eins fyrirtækjanna, sem er til
húsa í Sundaborg hinni 43
þúsund rúmmetra byggingu
Heildar hf við Klettagarða.
„Hlutafélagið var stofnað í upp-
hafi ársins 1971 að tilhlutun Fél-
ags íslenzkra stórkaupmanna og
var tilgangur félagsins samkvæmt
stofnsamningi, að reisa vöru-
geymslu- og skrifstofuhúsnæði
fyrir heildverzianir svo og aðra
sameiginlega þjónustu, sem hlut-
hafar kynnu að hafa þörf fyrir,“
útskýrir Jón. Og hann heldur
áfram:
„Byggingaframkvæmdir hófust
hálfu ári eftir að hlutafélagið
var stofnað og var byrjað að af
henda hluthöfum húsnæði sín
vorið 1973, en það er stutt síðan
siðustu fyrirtækin fluttu inn..
Þessi fyrirtæki hafa sparað um 17
milljónir á ári fyrir að hafa sam-
einað akstur, telex, póstþjónustu
og afgreiðslu banka- og tollskjala
og er þó margt ógert, svo sem það,
að fá sameiginlegt rými og af-
greiðslu í tollvörugeymslu, verð-
útreikninga, bókhald með tölvu
og fleira þar fram eftir götunum.“
„Ég tel að stofnun Heildar hf.
hafi verið verulegt skref í hag-
ræðingarátt,“ Segir Jón Magnús-
son — og hann gerir stuttlega
grein fyrir þeirri skoðun sinni:
„I fyrsta lagi ná nefna þá aug-
ljósu hagræðingu, sem fólgin er i
því, að geta verið með skrifstofu
og vörugeymslur I sama húsi, en
margir þeirra, sem nú eru í
Sundaborg voru áður með þessa
tvo þætti rekstursins á sínum
hvorum staðnum. I öðru lagi má
benda á þá, að hús Heildar eru á
því svæði í bænum, sem sérstak-
lega er skipulagt fyrir slíka starf-
semi, þ.e. vörudreifingu og er við
framtíðarhöfn Reykjavikur-
borgar. Áður má segja, að ekki
hafi verið reiknað með þessari
starfsemi í skipulagi borgar-
innar.“ „Á síðustu árum hefur
þróunin hjá nágrannaþjóðum
okkar orðið sú, að heildverzlanir
hafa fluzt úr miðborgunum út í
úthverfin og jafnvel út fyrir
borgartakmörkin og hafa þar risið
upp stórar einingar heildsölu- eða
verzlunarmiðstöðva þar sem
vörum er dreift ýmist til smásala
eða neytenda,“ segir Jón. En
hann neitar, að bein fyrirmynd að
samstarfi margra heildsala, í
þeirri mynd, sem Heild starfar,
hafi engin verið. „Ennþá hefur
okkur ekki tekizt að finna hlið-
stæðu I nágrannalöndunum nema
þá ef vera kynni ákveðið fyrir-
tæki í Noregi,“ segir Jón.
I Sundaborg eru eftirtalin fyrir-
tæki: Ágúst Armann, Andvari,
Borgarfell, Bústofn, Edda,Geva-
foto, Gísli Jónsson & Co., G. Ein
arsson & Co„ G.S. Júlíusson,
heildverzlun, Heildverzlun Andr-
ésar Guðnasonar, Jóh. Ölafsson &
Co., Johan Rönning, K. Þersteins
son & Co„ Klemenz Guðmunds-
son, Marínó Pétursson/Borgarás,
Ólafur Gíslason & Co„ Satúrnus,
S. Óskarsson & Co„ Snyrtivörur,
Sveinn Helgason, Sælgætisgerðin
Freyja, Vogue, Herakles, Innrétt-
ingaval og J.P. Guðjónsson.
„Þetta eru 28 fyrirtæki," bendir
Jón á, „en fyrirtækin, sem mynda
Heild hf. eru aftur á móti 19 tals-
ins, en eru ekki öll i húsnæði sínu
hér i Sundaborg, heldur leigja
sum hver það öðrum."
Um það hvað væri á döfinni hjá
Heild, viidi Jón sem minnst ræða.
„Það er stutt síðan fyrirtækið fór
af stað en talsvert mikil samvinna
samt hafin nú þegar i rekstri
fyrirtækjanna," sagði hann. „Það
borgar sig ekki að fara of geyst í
framhaldið. Betra að fullkomna
fyrst það sem þegar er af stað
farið.“
Núverandi stjórnarformaður
Heildar hf er Jóhann Ólafsson.
Jón Magnússon í vörugeymslu eins fyrirtækisins, sem er til húsa (
Sundaborg, hinni stóru byggingu Heildar hf. við Sundahöfn.