Morgunblaðið - 07.03.1978, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. MARZ 1978
t
Elskuleg eiginkona min
ZANNY CLAUSEN
lést á heimili sinu laugardaginn 4 marz. jarðarförin auglýst siðar
Fyrir hönd barna tengdabarna og barnabarna.
. Magnús Steingrímsson
t
HELGA SIGTRYGGSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja á Viðivöllum,
lézt 1 marz s I Kveðjuathöfn verður i Fossvogskirkju miðvikudaginn 8
marz kl 1 3 30
Björn Sigtryggsson
t
Eiginmaður minn
JÚLÍUS RÓSINKRANSSON,
f.v. fulltrúi,
Eskihlið 12 B.
andaðist að heimili sínu laugardaginn 4 marz
Sigriður Jónatansdóttir.
t
Sonur okkar
GESTUR RÚNAR GUÐMUNDSSON
léstá Barnaspítala Hringsins aðfaranótt 5 marz
Ásta Björnsdóttir
Guðmundur Gestsson.
t
Maðurinn minn og faðir okkar
THEÓDÓR ÞORLÁKSSON
frá Laugalandi Reykhólasveit lést i Landakotsspítala 3 marz
Helga lllugadóttir og synir.
t
Hjartkær eiginkona min
SIGURÁST GUÐVAROSDÓTTIR
lést i Borgarspitalanum aðfaranótt 6 þ.m
Þorvaldur Brynjólfsson.
t
Föðursystir mín,
HERDÍS JÓHANNESDÓTTIR,
Brávallagötu 44,
lézt að heimili sinu, föstudaginn 3 marz
Baldur Leópoldsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HAFSTEIN LINNET,
Svöluhrauni 2,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni i Hafnarfirði miðvikudaginn 8 marz
Kristin Linnet Þórður Einarsson
Hans Linnet Málfriður Linnet
og barnabörn.
t
Bálför móður okkar og fósturmóður
KRISTÍNAR VILHJÁLMSDÓTTUR
sem lést 1 marz fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 8 marz
kl 3
Fyrir hönd annarra vandamanna
Guðrun S. Jóhannsdóttir
Benedikt B. Blöndal
Jóhann Pétursson.
Þórey Stefánsdóttir
Reyðarfírði — Minning
Fædd 14.7. 1898.
Dáin 20.2. 1978
Bak við rökkvað tímans tjald
tínist fólk af sviði.
Dylst oss hvergi dauðans vald,
döggvað líkn og friði.
Enn hefur einn sveitungi minn
kvatt, eftir langa og góða lífs-
göngu. Og eftirsjáin leitar á. Þó
koma mér fyrst í huga léttur
hlátur og grómlaus gleði, er ég
minnist Þóreyjar. Þannig var
hún ævi sína alla, æðrulaus og
glaðsinna, smitandi lífsgleði og
ljúflyndi einkenndu hana allt til
hins síðasta. Er þá nema von þó
hgurinn hverfi til þess höfuðein-
kennis, sem þessa ágætu konu
prýddi?
En alla söguna segir það ekki,
heldur ekki fá og fátækleg
kveðjuorð mín hripuð í hvers-
dagsins önn.
Já hversdagsins önn var ærin
um ævidaga Þóreyjar, og þar var
hvergi á liði legið. Því Þórey var
einstök eljukona, vakti á sér
athygli í iðjusömu samfélagi sínu
fyrir óvenjulegan röskleika, táp
og þrek, sem langtum framar var
því sem talizt gat venjulegt.
Lífssaga hennar var ekki marg-
þætt eða fjölbreytt, ekki skreytt
neinum ytri stöðutáknum eða
heiðursmerkjum. En virðingu
samferðafólksins átti hún án alls
efa og hlýhugurinn og góðvildin
mtinu geymast í minningu henn-
ar og merla þar skærar en öll ytri
hefðartákn. Hún var alþýðukona
í þess orðs góðu merkingu, basl
og strit voru æði rík í ævikjörum
hennar, en hvergi smækkaði það
hana, heldur hið gagnstæða. Mér
þótti ætíð sem frá henni geislaði
sjálf lífshamingjan, lífsfyllingin,
sem við leitum svo ákaft að og fór
þó fjarri að lífið færi um hana
einhverjum silkihönzkum. Slíkri
konu er gott að hafa kynnzt, en
um tíma leigði hún hjá mér
herbergi og það varð til þess m.a.
að ég kynntist henni betur og við
tókum ævinlega tal saman, þegar
við hittumst.
Fáein atriði úr lífssögu hennar
skulu dregin fram hér. Þórey var
fædd að Núpshjáleigu í Berunes-
hreppi S—Múlasýslu 14. júlí 1898.
Foreldrar hennar voru hjónin
Elín Jónsdóttir, Núpshjáleigu og
Stefán Ólafsson frá Kömbum í
Stöðvarfirði. Þau hjón eignuðust
17 börn og af þeim komust aðeins
sjö til fullorðinsára. Lætur að
líkum, miklir erfiðleikar og
þungar raunir hafi steðjað að
fátæku barnaheimilinu, enda fór
Þórey 5 ára úr foreldrahúsum til
hjónanna Einars Jósefssonar og
Þóreyjar Þórðardóttur Tóarseli í
Breiðdal. Þar var Þórey fram yfir
fermingu eða þar til hún fór að
sjá fyrir sér sjálf.
Manni sínum Guttormi Einars-
syni búfræðingi frá Arnheiðar-
stöðum í Fljótsdal kynntist hún
á Höskuldsstöðum í Breiðdal, en
þar voru þau bæði í vinnu-
mennsku. Þau giftu sig í
Heydalakirkju árið 1917. Til
Reyðarfjarðar fluttu þau í kring-
um 1920 og þar bjuggu þau til
dauðadags, en Guttormur lézt
árið 1957. Þeim hjónum varð
þriggja barna auðið en þau eru:
Stefán framkvæmdastjóri, kona
hans er Dagmar Stefánsdóttir
frá Eskifirði; Sigurður bifreiða-
stjóri, kona hans er Helga
Sveinsdóttir frá Borgarfirði
eystra og Elínbjörg húsmóðir, en
maður hennar er Einar Sigurðs-
son brúarsmiður frá Borgarfirði
eystra. Öll búa þau á Reyðarfirði.
Guttormur var tvíkvæntur og
þau Þórey ólu upp sonardóttur
Guttorms, Þóreyju Sigfúsdóttur
sem eigið barn í raun. Þórey er
húsmóðir á Reyðarfirði, maður
hennar var Bjarni Hannesson, en
hann lézt fyrir nokkrum árum
aðeins 28 ára að aldri.
Aldursmunur var mikill á þeim
hjónum eða 25 ár og af sjálfu
leiddi að Þórey fór snemma að
vinna fyrir heimilinu vegna
heilsuleysis Guttorms. Hún
stundaði hverja þá vinnu er
bauðst, var dugleg með afbrigð-
um og ósérhlífin við öll störf.
Verða þau ekki tíunduð hér, en
þar ríkti samvizkusemi og alúð að
hverju sem gengið var.
Og nú er ganga hennar á enda,
og aðeins að kveðja og þakka.
Þórey var kona, sem öllum var
hollt að kynnast, óbilandi
dugnaður og trú á lífið og tilgang
þess að skila þar sem beztu
dagsverki voru aðalsmerki henn-
ar. Með lífsgleði sinni og glað-
værð lýsti hún upp umhverfi sitt
og skildi eftir sig lífssögu iðju-
semi og atorku, sem vissulega er
allrar eftirbreytni verð. Það er
sannarlega ylur og hlýja um-
hverfis mynd mína af Þóreyju
Stefánsdóttur. Við í Sandhólum
þökkum ágæt kynni og kveðjum
hana með virðingu og þökk.
Astvinum hennar vottum við
einlæga samúð.
Blessuð sé hennar bjarta
minning.
Helgi Seljan
Minning:
Elín borg Elísabe t
Benedik tsdóttir
Hinn 15. febrúar s.l. andaðist
Elínborg Benediktsdóttir hér í
borg, 82 ára að aldri. Hún var
fædd hinn 28. febrúar 1895.
Foreldrar hennar voru hjónin
Asa Halldóra Guðmundsdóttir og
Benedikt Armannsson. Attu þau
ellefu börn og var Elínborg hin
áttunda í röðinni. Elínborg ól
allan sinn aldur hér í Reykjavík,
gekk í Kvennaskólann og síðan í
Danska listiðnaðarskólann (Dans
Kunstflidsforenings Skole) þar
sem hún lauk prófi árið 1922 með
fyrstu einkunn. Elínborg giftist
ekki en lagði einkum stund á
hannyrðastörf og lagði við þau
mikla alúð, enda léku þau í
höndum hennar þar sem hún átti
bæði kunnáttu og listfengi í
ríkum mæli svo að hiklaust má
telja hana meðal fremstu hann-
yrðakvenna landsins á sínum
tíma, þótt hún reyndi aldrei að
halda verkum sínum á loft.
En Elínborg var gædd fleiri
hæfileikum en listfengi. Hún var
hógvær en hjartahlý manneskja
sem öllum vildi liðsinna. Hún ól
upp bróðurdóttur sína, Sigríði
Kristjánsdóttur, móður mína, og
síðar fékk ég að njóta umhyggju
hennar þar sem hún tók við mig
slíku ástfóstri, að ég leit á hana
sem aðra móður. Ég var aðeins 6
ára þegar hún kenndi mér fyrstu
sporin í saumaskap, og óteljandi

Innllegar þakkir fyrir auðsýnda safnúð og vinarhug við andlát föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÖRNÓLFS SVEINSSONAR,
Aðstandendur
Lokað í dag
vegna jarðarfarar Þorsteins Gíslasonar, Brandsbæ,
Hafnarfirði.
Magnús Víglundsson h/f.
Austurstræti 1 7.
eru þær ánægjustundir er við
áttum saman yfir hannyrðum.
Hún kunni að taka þátt í gleði
annarra og gaman var að heyra
hana segja frá uppvaxtarárum
sínum og lífinu hér í borg á
fyrstu áratugum aldarinnar. En
hún kunni engu síður að taka
þátt í erfiðleikum og sorgum
annarra og létta byrðar þeirra.
Það fengu vinir hennar oft að
reyna. I erfiðri sjúkdómslegu
föður míns fyrir einu ári reyndist
hún okkur mæðgunum frábær
hjálp. Og þannig var það ætíð ef
rétta þurfti hjálparhönd. Sú
hjálp var jafnan veitt af þeirri
hógværð og lítillæti sem einkenn-
ir göfugar manneskjur.
Éftir að ég gifti mig og stofnaði
heimili var Elínborg þar tíður
gestur og alltaf til gleði og
hjálpar. Litlu drengirnir mínir
elskuðu hana og dáðu engu síður
en við og segir það sína sögu.
Elínborg var fríð kona, grann-
vaxin, létt í spori og björt
yfirlitum. Hún hélt heilsu og
kröftum til hins síðasta. Hún
hneig út af þar sem hún sat við
hannyrðir sínar og fáum klukku-
stundum síðar var hún látin.
Með þessum fáu kveðjuorðum
vil ég þakka elskulegri frænku
minni allt hið góða og hugljúfa er
hún veitti mér og fjölskyldu
minni. Þegar ég horfi á listræna
muni er hún skildi okkur eftir
minnist ég þess hve allt var gott
og fagurt sem hún gerði. Minn-
ingin um hana mun jafnan varpa
birtu á veg okkar og ég bið henm
Guðs blessunar.
Ása Sæmundsdóttir Bjarklind.