Morgunblaðið - 13.04.1978, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. APRÍL 1978
17
Ragnarsdóttir á þarna aðeins
eitt teppi úr ull. Hildur
Hákonardóttir vefur aðeins í
hvítt og svart, og fer það henni
vel. Ég held, að ég hafi ekki séð
betri hluti frá hennar hendi
áður. Ragna Róbertsdóttir á
þarna verk, sem er nokkuð
sérstakt og heitir „Gamli
kirkjugarðurinn". Salome Fann-
berg vekur eftirtekt með vel
gerðu teppi úr silki, þangi og
hör, sem hún nefnir Vor. Sigrún
Sverrisdóttir er einn eftirtekt-
arverðasti vefarinn á þessari
sýningu, og var ég mjög sáttur
við verk hennar. Sigurlaug
Jóhannsdóttir sýnir þrjá serki,
jurtalitaða af Aslaugu Sverris-
dóttur, snotur verk. Steinunn
Bergsteinsdóttir sýnir trau-
þrykk á bómull og hefur mörg
járn í eldinum. Steinunn Páls-
dóttir sýnir aðeins eitt verk, er
hún kallar Hnútur, gert í
bómull, ull og hör. Þorbjörg
Þórðardóttir á þarna nokkra
púða í mismunandi mynstrum,
mjög viðfelldin verk.
í heild ber þessi sýning það
nokkuð með sér, að margar af
listakonunum eru enn í mótun
og því í sumum tilfellum nokkuð
óskráð blöð, eins og stundum er
sagt. En ég vil taka það fram,
að mér leist í heild ágætlega á
þessa sýningu og vonast til, að
þetta félag eigi eftir að hressa
upp á andann svona við og við.
Hver veit nema það takist að
hafa sýningu sem þessa annað
hvert ár eins og fyrirhugað er.
Þá er ekki annað eftir en að
þakka fyrir sig og óska þess, að
allt gangi að óskum á komandi
tímum fyrir þessum hópi. Gert
hér með.
Valtýr Pétursson.
Þarna er ekki verið að túlka orð,
heldur leikið með blæbrigði
raddarinnar og var flutningur
Ilonu Maros mjög góður. Tón-
leikunum lauk á verki eftir
Miklos Maros, sem á íslenzku
mætti kalla fingramál og án
þess að geta metið verkið með
hliðsjón af textanum, var tón-
mál þess mjög aðlaðandi og
flutningurinn ágætur. Það sem í
raun og veru situr eftir af við
hlustun slíkrar tónlistar sem
hér var flutt, er fyrst og fremst
frammistaða söngkonunnar.
Óþvinguð og tilgerðarlaus fram-
setning, nákvæmni í tóntaki og
góð tónmyndunartækni er henn-
ar aðalsmerki og hefði íslenzkt
söngfólk mátt fjölmenna til
móts við Ilonu Marso, þó ekki
væri til annars en víkka sjónar-
svið sitt. Þorkell Sigurbjörnsson
lék undir á píanó og stal
stundum „senunni" t.d. í Harm-
ljóðunum eftir Kocsár og Frag-
ments eftir Sven-Erik Báck, sem
hann lék mjög fallega.
Jón Asgeirsson.
mátti heyra þar margvíslegar
tóntiltektir, sem voru prýðilega
fluttar. Ilona Maros er góð
söngkona, tónviss í besta lagi.
Tónlistin, sem hún hefur flutt á
hér á landi á tvennum tónleik-
um, telst til kaldari gerðar af
tónfirringu nútímans og væri
fróðlegt að heyra Ilonu Maros
syngja aðra og heitari tónlist.
Það er gaman að heyra glæsileg-
an flutning en hann einn nægir
ekki, ef verkin eru firrt allri
mannlegri hlýju fyrir bygging-
artækni og röðunarkúnstir, sem
eru í tísku á hverjum tíma.
„Strúktúr" tónlist er fyrir löngu
orðin „akademisk" og steinrunn-
in embættismanna-tónlist,
Menn eru í alvöru farnir að
horfa til popp- og alþýöutónlist-
ar um heim allan, til að losna úr
viðjum tilbúinnar tónlistar, sem
auk þess að vera tískubundin er
talið það til gildis að lúta ekki
hljóðþörf almennings, sem samt
er svo skammaður fyrir áhuga-
leysi sitt á þessum tiibúnu
hámenningarfyrirbærum.
40 ára leikafmæli
Ævars R. Kvaran
Hér er Ævar í hlutverki sínu í Betur má ef duga skal og með honum
á myndinni er Rúrik Haraldsson.
í kvöld verður síðasta
sýning á Ödípúsi konungi í
Þjóðleikhúsinu og að lokinni
þeirri sýningu verður
minnst 40 ára leikafmælis
Ævars R. Kvaran en Ævar
fer með hlutverk prests Seifs
í leikritinu.
Ævar R. Kvaran hefur
starfað við Þjóðleikhúsið frá
stofnun þess og leikið þar
fleiri hlutverk en nokkur
leikari annar eða um 140
hlutverk alls.
Ævar hóf leiklistarferil
sinn hjá Leikfélagi Reykja-
víkur vorið 1938 í leikritinu
Skírn sem segir sex og lék hjá
Leikfélaginu um árabil en
hélt þá utan til söng- og
leiknáms og nam við Royal
Ævar R. Kvaran lcikari
Academy of Music og Royal
Academy of Dramatic Art
1945—47. Meðal hinna fjöl-
mörgu hlutverka Ævars í
Þjóðleikhúsinu eru mörg
óperu- og söngleikjahlutverk.
Hann söng fyrst í Rigóletto,
hlutverk Monterone greifa,
síðar í La Traviata, Tosca,
Töfraflautunni
(Monostratos), Rakaranum í
Sevilla, Madame Butterfly
o.fl. óperum auk hlutverka í
óperettum og söngleikjum: I
Nitouche, Betlistúdentinum,
Kátu ekkjunni (Zeta barón)
að ógleymdri túlkun hans á
Alfred P. Doolittle í My Fair
Lady. Erfitt er að nefna
einhver leikhlutverk Ævars
öðrum fremur, svo margar
eru þær persónurnar, sem
hann hefur gætt lífi, bæði
smá hlutverk og stór. Minna
má þó á hlutverk eins og
Lénharð fógeta í samnefndu
leikriti, Hinrik Bjálka í Fyrir
kóngsins mekt, Mr. Peacock í
Silfurtúnglinu, Van Daan í
Dagbók Önnu Frank, þrjú
hlutverk í Islandsklukkunni
(von Úffelen, Eydalín lög-
maður og Guttormur
Guttormsson), sækjandann í
Þjónum Drottins, Kasper í
Kardemommubænum, Fjasta
í Þrettándakvöldi, Föðurinn í
Andorra, Sir Mallalieu í
Betur má ef duga skal, Punt
aðmíráll í Hafið, bláa hafið,
Karl í Hvernig er heilsan og
MedvédeV í Náttbólinu svo
eitthvað sé nefnt.
Ævar hefur löngum tekið
virkan þátt í félagsmálum
leikara, verið formaður
Félags ísl. leikara, stofnandi
og fyrsti formaður Bandalags
ísl. leikfélaga og Leikara-
félags Þjóðleikhússins. Þá
hefur Ævar leikstýrt fjölda
verkefna bæði á sviði og í
útvarpi.
Leikfélaginn
Hver Lego-kubbur lætur ekki mikið yfir
sér, svona einn og sér, en þegar þeir eru
komnir fleiri saman þá er fátt það til sem
ekki er hægt að búa til úr þeim.
Þetta er það sem gefur Lego-kubbunum
mest gildi, og gerir hann að leikfélaga sem
krakkar kunna að meta.
Gömlu góðu Lego-kubbarnir, sem margir
foreldrar þekkja frá því að þeir voru börn
eru enn í dag undirstaðan í Lego leikföng-
unum. Þeir fást í hinum svonefndu
”grunnöskjum” ásamt fjölda fylgihluta, en
þeir eru til dæmis, gluggar, hurðir og hjól.
REYKJALUNDUR
JD
mo
Lífiö er leikur meó LEGO