Morgunblaðið - 13.04.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. APRÍL 1978
MORöJK/-
KAFr/N(J

II) £T

GRANI göslari
(C; p i b
C OM NMAGI N
I»að er sejíin sana að það má ekki hafa augun af honum nokkra
stund.
Á þcssu heimili þurfum við
ekki lcksikon. maður minn,
konan mín vcit allt!
Gleymast
adstandendur?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í dag tökum við úrspilsæfingu
vikunnar. Fremur auðvelt spil,
sem alveg eins mætti nefna
samlagningaræfingu.
Norður gefur og allir eru á
hættu.
Norður
S. KD7
H. K32
T. D54
L. Á1098
Suður
S. ÁG1098
H. Á4
T. 732
L. KG6
Suður er sagnhafi í fjórum
spöðum en austur og vestur hafa
alltaf sagt pass. Vestur tekur
fyrsta slag á tígulás og spilar aftur
tígli. Drottninguna tekur austur
með kóngnum, síðan tígulgosa en
þá lætur vestur hjarta. Austur
skiptir þá í tromp, vestur er með
en í næsta trompslag lætur hann
lauf. Nú ættu lesendur að mynda
sér skoðun um framhaldið.
Vörnin hefur þegar tekið þrjá
slagi og laufdrottningin verður því
að finnast. Er það hægt með
öryggi? Talning og samlagning
litarlengda á höndum austurs og
vesturs gætu tryggt sigur.
Vestur hefur aðeins átt þrjú spil
í spaða og tígli í upphafi. Það þýðir
að austur átti níu, fimm tígla og
fjóra spaða. Við tökum því tromp-
in sem eftir eru á hendi austurs og
athugum hve mörg hjörtu hann
átti. Það gerum við með því að
taká á ás og kóng og trompa þriðja
hjartað á hendinni. Þetta er aðeins
varúðarráðstöfun þar sem spila-
fjöldi vesturs í hjarta og laufi
eykur líkurnar á, að drottningin sé
á hendi hans. En hafi austur átt
þrjú hjörtu í upphafi eru upplýst
tólf spil á hendi hans og við látum
það þrettánda koma í laufkónginn
áður en við svínum.
Talningar- og samlagningarleið-
in reyndist vel þegar spilið kom
fyrir en hendur austurs og vesturs
voru þannig.
COSPER 7678
€ PIB
COMNMCIN
Hvað á þetta að þýða. — Farðu með hann þangað sem
þú tókst hann!
„Til er stór hópur fólks sem
aldrei lætur í sér heyra en það eru
aðstandendur drykkjusjúklinga.
Þetta fólk hlýtur oft hrottalega
meðferð af hendi hinna drykkju-
sjúku og hefur margt misst heilsu
sína eftir margra ára fórn fyrir
hinn drykkjusjúka. Er ekki tími til
kominn að þessu fólki sé meira
sinnt heldur en hingað til hefur
verið? Eða er líf drykkjusjúkra
meira virði heldur en þeirra sem
voru svo ólánssamir að eiga
drykkjusjúka ástvini og vanda-
menn?
Ég vil leyfa mér að taka upp
hanskann fyrir aðstandendur
drykkjusjúklinga, því ég bjó við
þetta böl í 20—30 ár og er það ekki
minna böl og niðurlæging heldur
en hinn drykkjusjúki sjálfur hlýt-
ur. Ég tel drykkjusjúklinga ekki
geðveika nema einstaka mann-
eskju, sem virðist ekki þola
alkóhól og verða sem geðveik
undir slíkum áhrifum. Þeir hinir
sömu ættu aldrei að nota alkóhól.
Það getur enginn læknað alkóhól-
ista nema alkóhólistinn sjálfur.
Þetta er oft fólk sem hefur verið
eftirlætisbörn á uppvaxtarárum
sínum, börn eða unglingar sem
hafa ekki fengið nógan skilning
eða ástúð í uppvextinum eða fólk
sem er mjög lítið fyrir það að
vinna.
Mega aðstandendur drykkju-
sjúklinga eiga von á hressingar-
hæli, einhvers konar Freeport í
Ameríku eða annars staðar?
Ó.“
• Textíl —
álnavara?
„Nú er mjög mikið talað um
textíl, textílsýningu er nýlega
lokið í Norræna húsinu og til er
Textílfélag og textílhönnuðir ef ég
man rétt og ýmislegt fleira tengt
textíl. Ég verð að segja’að þetta
orð textíl fer fremur mikið í
taugarnar á mér og finnst mér að
til hljóti að vera orð sem er
íslenzkara ef svo má segja, eða orð
sem nær til þessa iðnaðar. Hvað
með orðið álnavara til dæmis? Er
þetta ekki allt saman álnavara,
voru ekki sýndar álnavörur á
textílsýningunni? Þetta yrði að
vísu stirðara í samsetningu og við
myndum e.t.v. hlæja að „Alna-
Vestur
S. 2
H. D9876
T. Á6
L. D7542
Áustur
S. 6543
H. GÍ05
T. KG1098
L. 3
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftír Georges Sirnenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
19
— Jæja, ég ætla ekki að tefja
yður lengur.
— Þér eruð ætíð velkomnir
hér, hr. Maigret.
Barnshafandi kona stóð við
búðarborðið. Maigret tók hatt
sinn og gekk í átt til dyra.
— Þakka yður fyrir, fröken
Leone.
Sem hann sté í vagninn
horfði hann á konurnar tvær
sem þegar voru teknar að
skoða mjúk barnateppi og
frekari varning.
— Hvert á ég að aka?
— Klukkan var ellefu fyrir
hádegi.
— Stanzaöu við fyrstu
krána.
— Það var ein rétt við
vcrzlunina.
En Maigret veigraði sér við
að fara þangað fyrir framan
augun á frökeninni.
— Aktu fyrir hornið.
Ilann hugöist hringja til
Kaplans og fá síðan nákvæmt
heimilisfang Saimbrons á Quai
de la Megisserie í götuskránni.
Og þar sem hann hafði nú
byrjað daginn mcð því að fá sér
calvados fékk hann sér annan
meðan hann skoðaði götu-
skrána.
3. kapituli
Harðsoðna eggið
Maigret sat einn úti f horni
á Brassiere Dauphnie og
snæddi hádegisverð. Það sagði
þá sögu að hann hefði ekki
gefið sér tíma til að fara heim
til sín til að sna-ða og starfs-
bræður hans horfðu á hann
spyrjandi (>ðru hverju. Þegar
Maigret gekk þyngslalega og
var eins og úti á þekju vissu
allir í rannsóknarlögreglunni
hvað það þýddi. Og enda þótt
menn leyfðu sér að brosa út í
annað voru allir íullir virðing-
ar, því að fyrr eða síðar endaði
þetta allt á einn veg — karl eða
kona viðurkenndi glæp sinn.
— Er kálfakjötió bragðgott?
— Prýðilegt. hr. Maigret.
Á þess að gera sér grein fyrir
því horfði hann á þjóninn sams
konar augnaráði og hann
horfði á sakfelldan mann.
— Bjórglas?
— Nei, hálfflösku af rauðu
Bordeauxvíni.
Það var bara af sérvizku að
hann bað um rauðvfn. Hefði
þjónninn boðió honum vín hefði
hann beðið um bjór.
Hann hafði enn ekki komið á
skrifstofuna þennan dag. Hann
kom frá Saimbron á Quai de la
Megisseric og heimsókn hans
þangað hafði ruglað hann ögn
í ríminu.
Fyrst hafði hann hringt
símanúmcri Kaplans og fengið
að vita að hann héldi sig í
Antibes og að ekki væri vitað
hvenær hann kæmi aftur til
Parísar.
Þegar hann hafði spurt eftir
hr. Saimbron á Quai de la
Megisseric sagði húsvörðurinn>
— Hann býr á efstu hæð. Þér
getið ekki villzt.
Hann skimaði í kringum sig
eftir lyftu. en hún var engin
svo að hann paufaðist þolin-
móður upp á sjöundu hæð.
Húsið var gamalt og veggir
óhrcinir og dimmir. Hann tók
í bjöllustreng og síðan heyrðist
létt fótatak og hann sá lang-
leitt og fölt og vofulegt andlit
þakið skeggbroddum.
— Þér eruð væntanlega hr.
Saimbron?
— Já, það er ég. Gerið svo
vel að koma inn.
Þótt hann segði ekki mörg
orð varð hann að gera hlé á
máli sfnu og hóstaði ákaft.
— Afsakið. Ég er illa hald-
inn af hronkitis.
Þung lykt kom á móti
Maigret þegar hann sté inn í
íhúðina. Hann heyrði að kveikt
var á gasi. Saimbron var að
sjóða vatn.
— Maigret lögregluforingi.
— Já. ég bjóst við að einhver
frá ykkur myndi koma áður en
langt liði.
Á horði lá morgunblaö og
opið á þeim stað þar sem sagði
stuttlega frá dauða Louis
Thourets.