Morgunblaðið - 12.09.1978, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. SEPTEMBER 1978
\
vi«>
MOBÖJNí-.v
KAtfinu '
»)'
11_____
5-/
0:
■’d___________
"vi; O 'T\ /
Sy.stir Bahhilina. — Farið
strax úr þessu stuttpilsi!
Eí kiitturinn j?rípur hana — kemst ég að!
Blessaður treystu því ekki
lyrir næsta húshorn!
BRIDGE
Umsjón: Pill Bergsson
Fá spil eru svo einföld, að ekki
krefjist þau einhverrar umhugs-
unar. Þó að í fyrstu virðist sama
hvernig úrvinnslunni sé háttað
getur seinna komið fram, að svo
var alls ekki.
Spilið hér að neðan virðist
afskaplega einfalt. En þó er alls
ekki sama hvernig það er með-
höndlað.
Suður gefur, allir á hættu.
Norður
S. 52
H. 6432
T. 7654
L. D72
Suður
S. Á7
H. ÁKD
T. ÁD32
L. ÁK64
Um áherzlu
í íslenzku
Ottó A. Magnússon sendi
eftirfarandi:
„Með tilliti til greinarinnar eftir
Þórunni Guðmundsdóttur, sem
birtist í dálkum Velvakanda þann
3. september sl. og fjallar um
stöðu áherzlunnar í íslenzkum
orðum, leyfi ég mér að benda á bls.
39 og 40 í meðfylgjandi riti“. Ritið,
sem bréfritari sendir, er Leiðbein-
ingar fyrir nemendur í þýzku og er
þar að finna kafla um stöðu og
styrkleika áherzlunnar:
„Það er oft sagt að í íslenzku
hvíli aðaláherzlan jafnan á
fremsta atkvæði hvers orðs.
Ef svo er verður skiljanlegt að
nokkur vandi er fyrir byrjendur að
leggja áherzlu á annað atkvæði en
það fyrsta.
Lokasögnin er þrjú grönd,
austur og vestur hafa alltaf sagt
pass. Vestur spilar út spaðadrottn-
ingu og austur kallar með áttu.
Hvernig spilar þú spilið?
Það er óþarft formsatriði að
gefa fyrsta slaginn. Átta slagir eru
öruggir og þrír möguleikar til að
fá þann níunda. Bæði hjartað og
laufið geta fallið 3—3 auk svíning-
ar í tígli. En hana reynum við ekki
fyrr en í síðustu lög.
Þess vegna tökum við fyrst
hjartaslagina þrjá. Vestur á tvo en
lætur tíguláttu í þann þriðja. Þá
þrír hæstu í laufi; ás, kóng og
síðan drottning, Austur er tvisvar
með en lætur síðan spaða. Nú
erum við stödd í borðinu á réttum
tíma og vitum að svíningin verður
að takast.
Norður
S. 52
H. 6432
T. 7654
L. D72
Vestur
S. DG1096
H. G9
T. 108
L. G1053
Suður
S. Á7
H. ÁKD
T. ÁK32
L. ÁK64
Austur
S. K843
H. 10875
L. KG9
L. 98
I W0 ■ ■ UaV U VlAlf Framhaldssaga eftir Mariu Lang
| | g III wj I Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaöi
63
Kasja söng í kórnum. Matti og
Judith sátu fyrir miðri kirkju
eða svo. Hvers vegna komst þú
svo seint að þú varðst að vera
í þrengslunum hjá orgelinu.
Kiukknn var sex um kvöldið.
í myndavörubúðinni á Lillgiitu
lokaði Evert Bohlin og flýtti
sér inn til að vera til þénustu
reiðubúinn fyrir lögreglufor-
ingjann.
I brúnu einbýlishúsi við
vatnið sagði Vijk ekkjufrú við
Camillu Martin óperusiingkonu
sem hringdi frá Stokkhólmi að
hún hefði ekki hugmynd um
hvar Christer va>ri. hvað hann
vutí að gera og þaðan af síður
hvenær hann myndi birtast
heima hjá sér.
— Ég held. sagði Camilla
dapurlega — að hann forðist að
vera heima. þegar hann grunar
ég hringi.
— Ef ég væri þú. sagði
tengdamóðir hennar — myndi
ég sækja um skilnað.
í læknastofunni í Málmgötu
hafði Daniei Severin nýverið
sent Nönnu Kösju Ivarsen heim
í leiguhíl. Ilugsanir hans
hvörfluðu frá henni til Judith
Jernfeldt. eða frá erfiðum
sjúklingi til erfiðrar hjúkrun-
arkonu og hann hristi mæðu-
iega gráan hausinn.
Ilann leit í kringum sig en sá
ekkert sérstakt sem huga
þyrfti að og því lokaði hann
laknastofunni og lagði hálf-
þreytulegum skrefum af stað
upp tröppurnar að þeirri álmu
hússins sem voru hans cinkahý-
býli.
16. kafli
Leitað til fortfðar.
— Þú átt að hringja til
Kamillu, sagði Helena Wijk
klukkutfma síðar. — Ég lofaði
henni því.
- Ég er á leið upp að
Móbökkum.
— Ertu húinn að missa glór-
una drengur? Ertu ekki að
grúska í Sandormálinu? Það
eru ekki nema tveir sólarhring-
ar upp á að hlaupa.
— í»að er einhvers staðar
samhengi, sagði sonur hennar.
— Ég ætia að tala við frú
Anderson, sem var eins konar
ráðskona hjá Zachanasi gamla.
Ef ég finn hana þarna í
skóginum.
— Hvað það snertir ertu
heppinn því að tengdasonur
hennar keypti Móbakka og hún
býr hjá honum og dótturinni á
ba-num.
— Já, sagði Christer —
Enda veitir mér ekki af dálitilli
heppni í bland, ef þetta á að
leysast og gátan verður ekki
óráðin um tíma og eilífð.
Hann keyrði norðureftir og
vegurinn var óupplýstur og
þung skýin grúfðu eins og
ógnandi yfir. En að Móbökkum
komst hann og hitti Karóiínu
Andersson og gat talað við
hana í ró og næði í litla
herberginu scm hún hafðist við
í. hagra megin innaf eldhús-
inu.
Ilún var um það bil hálfátt-
ra>ð. digur og skrafhreifin og
þurfti ekki mikla hvatningu til
að leysa frá skjóðunni og talaði
fús og hress um það sem gerzt
halði á árum áður.
- Nei, sagði hún - ég hafði
auðvitað engan nýmóðins titil,
eins og sjúkraliði eða ráðskona,
en Zacharías var hjálparþurfi,
svo að ég gaf mig auðvitað
fram og rétti honum hönd ...
svona milli granna. Og ég skal
segja frá því með glöðu geði að
enda þótt þessi Iversenfjöl-
skylda hafi orð fyrir að vera
nízk varð ég aldrei vör við slíkt
hjá þeim gamla... nema síður
sé. Ilann borgaði mér vel og
það var samkomulag milli
okkar að ég kæmi þrisvar í
viku, en stundum kom ég oftar.
ef hann var lasinn. Stöku
sinnum kom ég Iíka á sunnu-
dögum og kæmi ég nógu
snemma sá ég að hann gerði