Morgunblaðið - 21.10.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 1978
Séra Páll Þórðarson í
Njarðvíkum -Minning
Faddur 30. júní 1913.
Dáinn lfi.oktúbpr 1978.
Allt frá því við vorum drenjíir á
Þórst'ötunni ojt LokastÍKnum, átt-
um við séra Páll ótaldar samveru-
stundir, sem firnast ekki, en halda
áfram að vera veisla í farantrri
mínum ojí bret;ða birtu yfir
ókomna tíð. Við fyltfdumst að í
kennslustundunum hjá doktor
Jóni verslunarskólastjóra Gísla-
syni, þar sent við nutum rötíttsam-
letírar handleiðslu mikils húman-
ista, ot; þótt við værum nærri
búnir að brjóta í okkur tunt;una á
að beyt;ja multitudo mat;na,
reyndist latínunámið ákjósanleK-
asti undirbúnint;ur j;uðfræðideild-
ar, þar sem tók við t;rískan hjá
prófessor Jóni Sveinbjörnssyni.
Kftir að við vorum sestir að í
fjarlæt;um afskekktum stöðum,
hvor úti á sínu landshorni, héldum
við samt óskertu kóöu sambaridi,
svo að sjaldan leið sú vika, aö við
hrint;dum okkur ekki saman í
símanum, stundum oft á dat;, ok
ntun nú á sannast hjá mér, að
ent;inn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur.
A árunum þegar við vorum
nýhættir að t;ant;a í stuttbuxum,
þó áöur en við fent;um sjálfblek-
unt; í brjóstvasann, á þeini árum
var Skólavörðuholtið hreinasta
paradís handa strákum. Þá var
herkampur þar sem nú er Hall-
t;rímskirkja. Brat;t;arnir voru ekki
rifnir fvrr en seinna að búið var að
útvet;a fólkinu húsaskjól. Mikið
t;at nú verið leyndardómsfullt oj;
æsandi að laumast milli þessara
ísmeyt;ilet;u afbrut;ðnint;a í byKK-
intíalist í hálfrökkri án þess
næstum að þora að drat;a andann
af ótta við að andstæðint;urinn
kynni að birtast snötttíleKa við eitt
braKKahornið. Það mátti líka vara
sík á TÍKrisklónni, leynifélaKÍ
ófyrirleitinna pjakka, sem lá^u á
því lúalaKÍ að handtaka saklausa
veKfarendur þá minnst vonum
varði. Á milli Leifsstyttunnar ok
HnitbjarKa, hússins hans Einars
hérna myndhöKK'ara Jónssonar,
var knattspyrnuvöllur með hnull-
un^a fyrir markstenKur. Það þótti
mikið snjallræði að stytta sér leið
yfir á LokastÍKÍnn með því að
klifra í skyndinKu upp á skúrinn
bak við húsið númer átján, þar
sent Jakob HallKrímsson bjó ok
var að æfa sík á fiðluna sína,
elk'Kar þá skjótast yfir á F’reyju-
Kötuna, þar sem biskupsstrákarnir
áttu heima, með því að hlaupa með
stórum hjartslætti yfir veKKÍan
krinKum leikvöllinn, sem enn
stendur við þessa Kötu.
Palli fæddist hinn .30. júní 1943 í
Reykjavík, sonur hjónanna Þórðar
Steindórssonar, feldskera ok
féhirðis Gjaldheimtunnar í
Reykjavík, smiðs í Reykjavík
Guðmundssonar, ok Kristínar
Pálsdóttur múrara í Reykjavík
Þorvaldssonar. I móðurkyn var
hann af ætt Staðarbræðra ok
Skarðssystra. Móðuramma hans,
frú Gróa ÁKÚsta Hjörleifsdóttir,
var dóttir Hjörleifs Steindórsson-
ar bónda á Seli í Grímsnesi
Torfasonar prófasts Jónssonar að
Breiðabólsstað í Fljótshlíð. Faðir
séra Torfa prófasts var séra Jón
Finnsson í Hruna, bróðir Hannes-
ar biskups Finnssonar biskups
Jónssonar í Skálholti. Afi séra
Páls var Páll Þorvaldsson, múrari
frá Skaftholti í Gnúpverjahreppi
Jónssonar prests á Stóra-Núpi
Eiríkssonar frá Ási í Holtum.
Séra Páll ólst upp hjá móðurfor-
eldrum sínum á ÞórsKötunni við
prýðileKt atlæti. Hann unni mjöK
afa sínum ok ömmu, en þau eru
bæði látin fyrir nokkrum árum.
Að loknu skyldunámi lá leið hans í
Verslunarskóla íslands, þar sem
hann stundaði nám sitt af kost-
Kæfni, enda námsmaður prýðileK-
ur ok tunKumálamaður mikill.
Hann lauk verslunarprófi 30. apríl
1963 ok settist haustið eftir í
lærdómsdeild skólans, þaðan sem
hann lauk stúdentsprófi með prýði
hinn 17. júní 1965. Hinn 3.
september sama árs Kekk hann að
eÍKa Guðrúnu Birnu Gísladóttur
forstjóra SÍKurbjörnssonar í Ási.
Þau hjónin eÍKnuðust þrjá falleKa
syni, Gísla Pál, Þórð Björn ok
Halldór Gunnar. Séra Páll lauk
kandidatsprófi í Kuðfræði frá
Háskóla Islands hinn 26. maí 1973,
ásarnt með þeim séra Gylfa
Jónssyni á Höfn í Hornafirði ok
séra SÍKfinni Þorleifssyni á Stóra-
Núpi. Hinn 22. júní sama árs var
hann settur sóknarprestur í Norð-
fjarðarprestakalli ok var vi'Kður
prestsvÍKslu af herra SÍKurbirni
Einarssyni biskupi þann 1. júlí.
VÍKslubróðir hans er séra Svein-
björn S. Bjarnason, prestur í
Walls á Hjaltlandi.
I prestskapartíð séra Páls á
Norðfirði urðu náttúruhamfarirn-
ar miklu, er snjóskriður féllu úr
fjallinu á bæinn ok urðu fjölda
manns að aldurtila. Var við
bruKðið drenKskap ok hetjulund
séra Páls í þessum erfiðu aðstæð-
um ok það því fremur, sem hann
var þá lítt reyndur sálusorKari,
nýkominn frá prófborði að kalla.
Það var annasamur tími, sem nú
fór í hönd, ok í mörK horn að líta
hjá söfnuðinum við endurreisn
atvinnu- ok menninKarlífs hins
blómleKa útKerðarbæjar ok tók
séra Páll virkan þátt í öllu því
starfi með sóknarbörnum sínum.
Hann var formaður barnaverndar-
nefndar Neskaupstaðar ok í
áfenKÍsvarnarnefnd, enda alla tíð
stakur bindindismaður á áfenKÍ ok
tóbak.
En það átti ekki fyrir séra Páli
að lÍKKja að ílenKjast austur á
fjörðum. Hann ákvað að sækja um
nýstofnað Njarövíkurprestakall ok
var veitt það hinn 3. apríl 1975 frá
1. janúar 1976. Þar var hann
sóknarprestur til dauðadaKs hinn
16. október síðast liðinn. Þarf ekki
að fjölyrða um það, hvílíkt reiðar-
slaK er fráfall hans í blóma lífsins,
né heldur hitt, hver skaði er að
slíkum manni, sem kvaddur er
burt á hádeKÍ starfsdaKs síns.
Það er áreiðanleKa ekki að taka
of djúpt í árinni, þótt saKt sé að
séra Páll hafi notið mikilla
ástsælda safnaða sinna. Var fram-
koma hans ok KÓðhuKur í Karð
samferðamannanna með þeim
hætti, að það vakti hvarvetna
traust. En hitt er jafnsatt, að
honum var fjarri skapi að hlaupa
eftir duttlunKum misviturs
almenninKsálits ok hafði hann
ákafleKa Kaman af söKunni af séra
Árna Þórarinssyni, sem saKÖi við
konu sína, þeKar hann kom heim
úr ferðalaKÍ: „Guð almáttuKur
hjálpi mér! Það eru allir farnir að
halda upp á mÍK- Þá er éK kominn
niður í sama andskotans díkið ok
hinir!“
Séra Páll var jafnan á önd-
verðum meiði við sérhvern þann,
er vildi draga úr krafti mannleK-
leikans en leiða firrinKaröfl til
veKS. Hann vildi berjast köKö þeim
annarleKu, lífsfjandsamleKu öfl-
um, sem ávallt leitast við að hafa
smælinKjann undir. Hinn minni
máttar átti vissan stuðninKsmann,
þar sem hann var. Mér er minnis-
stæð ferð, sem við fórum saman
austur á Eskifjörð að vera þár við
kirkjuafmæli. Þá las séra Páll
fyrir mÍK kaflann uíp sköpun
heimsins í Kristnihaldi Halldórs
Laxness, ok laKði alla þá list í
upplesturinn, sem honum var svo
laKÍn. Þar í er meðal annars þetta:
„Oft finnst mér almættið vera eins
ok snjótittlinKur sem öll veður
hafa snúist í KeRn. Svona íukI er á
þynKd við frímerki. Samt fýkur
hann ekki þó hann standi úti á
beranKri í fárviðri. Hafið þér
nokkurn tíma séð hauskúpu af
snjótittlinKÍ? Hann beitir þessu
veikbyKKða höfði mót veðrinu, með
KOKKÍnn við jörð, leKKur vænKÍna
fast upp að síðunum, en stélið
vísar upp; ok veðrið nær ekki taki
á honum heldur klofnar. Jafnvel í
verstu hrinunum þifast fuKlinn
ekki. Hann er staddur í loKni. Það
hreyfist ekki einu sinni á honum
fjöður."
Þegar fundum okkar séra Páls
bar síðast saman, lá hann á
Landakotsspítala helsjúkur
maður. Fáum döKum áður höfðu
læknar kveðið upp þann dóm, að
sjúkdómur hans myndi leiða til
dauða. Þrátt fyrir það sterkviðri
ok andbyr, sem nú hafði aukist svo
í lífi þessa KÓða vinar míns, að
þetta var orðið að stormi í fanKÍð,
þá fannst mér séra Páll með
undursamleKum hætti staddur í
blíðviðri sterkari trúar en éK hafði
áður orðið vitni að. Hann var í
rauninni staddur í loKni.
Séra Páll var fríður niaður
sýnum, hár ok herðabreiður, Ijós á
hár ok athuKull á svip. Hann var
mælskumaður KÓður ok 'ræðu-
maður, snyrtimenni mikið ok
samviskusamur í allri embættis-
færslu. Hann mat vináttu ok
tryKKÖ mikils ok var sjálfur allra
manna tryKKastur vinum sínum.
Hann var ferðaKlaður maður ok
duKleKur í ferðalöKum, heimsótti
mÍK vestur til BolunKarvíkur í
þrÍKanK á fáum árum ok sýndi
fleiri vinum sínum sömu rækt.
Hann var áhuKamaður um fjöl-
miðlun ok sótti námskeið Sjón-
varpsins í þeirri Kroin. Ok þegar
hann annaðist helKÍstundir í
sjónvarpi fyrir nokkrum árum,
þótti fáum hafa tekist betur upp
en honum. MálflutninKurinn var
hófsamur, en þó Kæddur sann-
færinKarkrafti, röddin afar
viðfelldin ok framkoma ok fas allt
með þeim hætti, að hann laðaði að
sér auKa áheyrandans.
Á námsárum sínum starfaði
hann hjá tenKdaföður ‘sínum við
Elliheimilið Grund í Reykjavík.
Honum þóttu samskiptin við
Kamla fólkið þakklátt verk, er
bæri laun sín í sjálfu sér. Þá
stundaði hann jafnan kennslu
nieira ok minna ok lét sá starfi vel.
I báðum prestaköllum hans dafn-
aði undir hans handleiðslu Krósku-
mikið ok Klaðk'Kt safnaðarstarf.
Þjóðkirkja íslands hefur misst
KlæsileKan starfsmann. Vér höfum
öll misst mikið. Ék þakka Guði
fyrir þá kóöu Kjöf, sem séra Páll
Þórðarson var öllum þeim, er
kynntust honum. Það sættir mi^
betur við að eÍKa fyrir höndum
bylinn stóra síðast, að hann skuli
þeKar vera laKÖur af stað í hina
miklu ferö.
Gunnar Björnsson.
í daK verður jarðsunKÍnn frá
Keflavíkurkirkju sóknarprestur
okkar NjarðvíkinKa séra Táll
Þórðarson.
1. janúar varð Njarðvík sérstakt
prestakall, eða sama daK og
bærinn hlaut kaupstaðarréttindi.
Árið áður hafði farið fram
prestkosninK, ungur prestnr sem
starfað hafði á Neskaupstað sótti
um prestakallið og var eini um-
sækjandinn. Þátttaka Njarðvík-
inKa í kosningunum var ótrúleKa
mikil, það mikil að meiri hluti
íbúanna tók afstöðu ok kaus sér á
löKleKan máta prest, séra Pál
Þórðarson.
Njarðvíkingum varð fljótt ljóst
að þeim hafði hlotnast sú K*fa, að
fá til starfa ungan og áhugasaman
leiðtoga. Eldmóður hins unga
prests, var þannig að allir hlutu að
hrífast, framsagnarmáti hans og
orðsnilld var slík að enginn gat
efast, trúarhiti og mannkærleikur,
sérstaklega til þeirra sem ekki
áttu of. marga málsvara í þjóðfé-
laginu, var með þeim hætti að það
vakti fólk til umhugsunar.
Séra Páll var ekki aðeins maður
orða, heldur einnig athafna, með
áhuga sínum og dugnaði dreif
hann aðra með, eins og sjá má af
þeim árangri sem náðst hefur í
kirkjubyggingu Ytri-Njarðvíkur-
safnaðar.
Þegar ákveðið var vorið 1976 að
stofna Tónlistarskóla í Njarðvík,
þótti sjálfgert að fá séra Pál til að
taka að sér formennsku skóla-
nefndarinnar. Störf séra Páls,
báru þann árangur að þegar um
haustið tók skólinn til starfa og
hóf nú í haust sitt þriðja starfsár
með 112 nemendum.
Tónlístarskólinn er þegar orðinn
mikill menningarauki í bæjarfé-
laginu.
Séra Páll hafði stundað kennslu
um allmörg ár, áður en hann tók
prestvígslu, hann naut þess að
+
Eiginmaður minn, sonur, faöir, tengdafaöir og afi,
EIRÍKUR GUÐLAUGSSON,
Hagaflöt 3,
varö bréökvaddur aö heimili sínu 19. okt.
Fyrir hönd aöstandenda,
Aöalheiöur Halldórsdóttir.
+
HELGI ÞOR VAROARSON
aöatoöarlytjafraaöingur
Grettisgötu 86
andaðist aö heimili sínu þriöjudaginn 17. október.
Fyrir hönd vandamanna
Lístasafn Islands.
+
Eiginmaöur minn
SIGURÐUR ÁRNASON,
frá Stóra-Hrauni,
Stórholti 32,
andaöist í Landspítlanum 19. október.
Sigrún Pétursdóttir.
+
Elskulegur bróöir minn,
SIGURJÓN JÚLÍUSSON,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, mánudaginn 23. október kl. 13.30.
Jóhanna R. Júlíusdóttir.
+
Þökkum öllum þeim fjölmörgu sem sýndu okkur vinsemd og samúö viö lát og
útför
ÞORSTEINS EIRÍKSSONAR,
yfirkannara,
Langholtsvegi 116 b,
Solveig Hjörvar
Jóhann Þorsteinsson Helgi Haraldsson
Rósa Haraldsdóttir Björn Þorkáksson
Guörún Haraldsdóttir Vilhjálmur Bakfursson
Eirfkur Þorsteinsson
og barnabörnin
+
Innilegar þakkir sendum viö öllum þeim, sem auösýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför,
GARDARS AXELSSONAR,
Orrahólum 5.
Ástbjörg Kornelíusdóttir,
Ester Garöarsdóttir,
Geir Garöarsson,
Jónína Hansen,
Axel Þorkelsson,
Ástbjörg Geirsdóttir,
Kornelíus Hannesson,
Vinum og kunningjum
ÞURÍDAR LÓU JÓHANNSDÓTTUR,
sem heiöruöu minningu hennar viö minningarathöfn um hana í Dómkirkjunni í
Reykjavík, 19. október 1978, þökkum viö hjartanlega.
Sérstakar þakkir færum viö Guörúnu Halldórsdóttur, skólastjóra,
Miðbæjarskólanum.
Henríette Halldórsdóttir,
Guömundur og Gílsi Halldórsson,
Franklin Halldórsson,
Fjölskyldan Klerk.
Lokað
mánudaginn 23. október frá kl. 12 á hádegi
vegna jaröarfarar
SIGURÐAR INGIMUNDARSONAR
forstjóra
Tryggingastofnun Ríkisins,
Laugaveg 114.