Morgunblaðið - 21.10.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 1978
MORÖJK/
KAFF/NU

(!) -

tSi'
GRANI göslari
f\vrir slík vinnuafkiist du/íar
ekkcrt minna en stórþjóðarvísi-
tala ofaná kaupió.
(/M
É)í er fjandakornió ekki sá
einasti sem hrýtur!
Ef þér endilega þarf að hlæða.
mannkerti. hafðu þá vit á því
að halda puttanum ofaná RÓlf-
mottunni!
Hljómplötur
eða bækur?
„Fyrir hver jól koma á markað-
inn bækur í hundraðatali bæði
erlendar ok innlendar ojí hin
bókaþyrsta þjóð kaupir þær í
þúsundatali til þess að gefa í
jólaííjafir ok annað og svo auðvitað
að lesa, — eða svo skyldi maður
ætla. Annars konar útgáfa er nú
að rísa upp og eflast með hverju
ári en það er hljómplötuútgáfan,
sem þó mun eiga eitthvað erfitt
um þessar mundir vegna mikilla
kostnaðarhækkana, þó kannski
ekki meiri en t.d. bókaútgáfan.
En í þessu sambandi langar mig
til að velta einum hlut fyrir mér
með lesendum, en hann er sá hvort
við Islendingar erum að færast
meira og meira yfir í að hlusta á
hljómplötur og kasettur, en hætta
að lesa bækur? Nú er ég í sjálfu
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Bridgeunnendur muna eflaust
eftir svisslendingunum Jean
BQESSE EN IIANN VAIÍ í
LANI)SI,If)I Sviss. sem Bridgc-
félag Reykjavíkur bauð hingað
fyrir nokkrum árum. Ilann var
höfuðpaurinn í spili dagsins og
var tilnefndur í Bolsverðlauna-
samkeppni fyrir.
Vestur gaf, allir utan hættu.
Norður
S. 8743
H. ÁD106
T. K75
L. 82
Vestur
S. ÁKD1092
H. 975
T. G4
L. 70
Austur
S. G65
H. 832
T. ÁD96
L. G105
Suður
S. -
H. KG4
T. 10832
L. ÁKD943
Vestur opnaði á þrem spöðum,
tvö pöss fylgdu en Besse, í suður,
stökk beint í lokasögnina fimm
lauf. Utspil spaðakóngur.
Tígull út hefði gefið vörninni
fyrstu þrjá slagina og eins hefðu
bæði hjarta og lauf gert sagnhafa
erfitt fyrir en spaðinn beinlínis
hjálpaði.
Besse trompaði og tók þrjá slagi
á tromp. Að því búnu nýtti hann
innkomurnar á hjarta í borðið til
að trompa tvo spaða á hendinni og
ná' með því spöðunum af hendi
austurs. Þá voru eftir þrjú spil á
hendi.
Vestur Norður Suður Austur
S. Á S. - S. - S. -
H. - H. - H. - H. -
T. G4 T. K75 T. 1083 T. ÁD9
L. - L. - L. - L. —cOl
Þá spilaði Besse lágum tígli frá hendinni.
Ætlunin var, að láta lágt frá borðinu svo
austur fengi slaginn og þyrfti að spila aftur
tígli. En vestur gerði sitt besta, lét gosann,
kóngur og ás en þá gaf tígultían í staðinn
ellefta slaginn.
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóftir islenzkaði.
15
en hún hefði farið lengra en í
húðirnar í nágrenninu. Henni
hefði verið í lófa lagið að taka
leigubíl eða sporvagn og á
þessum tíma gat hún hafa
komizt hýsna langt. Hann
þótttist vita að í ýmsum íbúð-
anna lægju leigjendurnir á
ga-gjum og fröken Doncocur
kom og spurði hvort þau þyrftu
hcnnar með. Frú Martin virtist
ætla að afþakka nærveru henn-
ar en Maigret tók af henni
orðið.
— Það væri Ijómandi cf þér
vilduð sitja hjá Colette á meðan
við förum inn í stofuna.
Ilún skildi að hann átti við
hún ætti að hafa ofan af fyrir
telpunni meðan hann ra ddi við
frú Martin. Ilún skildi kannski
meira cn það, en lét eins og
ekkert væri.
— Gerið svo vel að koma inn.
Leyfist mér að koma fyrir
vörunum?
Hún gekk með pinklana
fram í eldhúsið. tók af sér
hattinn og renndi fingrum í
gegnum Ijóst hárið. Þegar
dyrnar lokuðust á eftir þeim
sagði hún>
— Fröken Doncoeur er mjög
uppveðruð. Þvílík lukka fyrir
gamla piparjónku eins og
hana. Ilún hefur Ifka alltaf
haldið til haga því sem hefur
verið skrifað um ákveðinn
lögrcgluforingja og fær nú að
tala við hann í návígi. Aísakið
má ég reykja?
Ilún tók fram silfursíga-
rettuveski, sló sígarettunni við
lokið og kveikti í. Kannski var
það þessi hreyfing sem vakti
spurningu Maigrets.
— Þér vinnið ekki utan
hcimilis, frú Martin?
— Ég veit ekki hvernig ég
ætti að komast yfir það. að
hugsa um heimilið og stúlkuna.
Ilún er farin að ganga í skóla
og maður þarf alltaf að vera að
fylgjast mcð að hún leggi af
stað á réttum tíma. Auk þess
vill maðurinn minn ekki að ég
vinni úti.
— En þér unnuð úti þegar
þið kynntust?
— Vitanlega. Ég varð að
vinna fyrir mér. Má ekki hjóða
yður sæti?
Ilann settist í ha'gindastól en
hún stóð kyrr og studdi ann-
arri hendi á horðröndina.
— Voruð þér ritari?
- Já.
— Lengi?
— Nokkuð svo.
— Voruð þér ritari þegar þér
kynntust Martin? Ég bið yður
að afsaka en ég verð að bera
upp þessar spurningar.
— Það er atvinna yðar, ég
skil það ma'tavel.
— Þið hafið verið gift í fimm
ár. Ilvaða atvinnu stunduðuð
þér þá. Augnablik. Leyfist mér
að spyrja hvað þér séuð gaml-
ar?
— Þrjátíu og þriggja ára. Ég
var sem sagt tuttugu og átta
ára þegar ég gifti mig og ég
vann hjá herra Lorilieux í
Palais Royal.
— Við ritarastörf?
— Ilerra LoriIIeux átti
skrautgripabúð og þar var líka
til sölu gömul mynt og slikt.
Þér kannist kannski við búð-
irnar í Palais Royal. Ég var
hvort tveggja í senn afgreiðsju-
stúlka. ritari og gjaldkcri. Ég
annaðist um verzlunina þegar
hann var í burtu.
— Var hann kvæntur?
— Já. Og þriggja barna
faðir.
— Þér ha'ttuð þar þegar þér
giftust Martin?
— Nei. ekki var það nú svo.
Jean var á móti því að ég ynni
úti en hann hafði ekki néigu
hátt kaup til að framfleyta
heimili og þetta var ágætis
starf. Svo að ég var þar fyrstu
mánuðina eftir að við giftum
okkur.
— Og hvað tók síðan við?
— Svo gerðist dálítið óvænt.
Einn morguninn þegar ég kom
eins og venjulega klukkan níu
til vinnu voru dyrnar læstar.