Morgunblaðið - 06.02.1979, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. FEBRÚAR 1979 13

Myndllst
eftir VALTÝ
PÉTURSSON
Nú er sýning á verkum ungs
manns, Antons Einarssonar, í
Norræna húsinu. Hann hefur
áður komið fram með verk sín
og haldið eina einkasýningu í
Hamragörðum hér í borg. En
þessi sýning, sem nú stendur,
gefur ekki til kynna, að hann sé,
enn sem komið er, tilbúinn til að
gera mikla hluti á myndlistar-
sviðinu. Það tekur allt sinn
tíma, og allir góðir málarar hafa
orðið að vinna sig hægt og
sígandi til sigurs að lokum. Það
er svo með myndlist, sem aðra
hugsmíð, að fáir munu trúa, hve
mikil vinna og erfiðleikar eru
fólgnir í að geta komið saman
meðal-góðu verki, hvað þá því,
sem hefur verulega þýðingu.
Þessi sýning hjá Anton
Sýning íNorrœna húsinu
Einarssyni er hvergi svo veiga-
mikil, að hún rísi verulegá og
brennist í huga manns. Þarna
eru laglegir hlutir, eins og nr.
78, 10, 57, 92 og 36, svo að ég
nefni nokkur af þeim 95 verkum,
sem á sýningunni eru. Þarna er
líka margþætt myndlist, það er
að segja efnislega, pastell, akryl,
krít, olíumálverk og það, sem
kallað er blönduð tækni. Af
þessu held ég, að Anton ráði
einna minnst við olíulitina, enda
eru þeir síst auðveldari í með-
förum en aðrar aðferðir til
myndgerðar. Vatnslitir held ég
aftur á móti, að eigi einna best
við Anton, og hafi ég rétt séð,
hefur honum tekist best einmitt
á þeim vettvangi. Það eru ekki
nein stór verk á þessari sýningu
og vegna þess, hve jafnstórar
myndirnar eru, verður sjálf
sýningin ekki eins fjörmikil og
annars hefði verið.
Eins og ég sagði hér áðan, eru
laglegir hlutir hér og þar á
þessari sýningu, en samt get ég
ekki sagt með góðri samvisku,
að ég hafi orðið hrifinn af neinu
sérstöku. Það er of byrjendaleg-
ur bragur á hlutunum til að
hægt sé að gera sér verulega
grein fyrir, hvar á vegi Anton er
staddur. En það segir hvergi, að
þessi ungi maður hafi ekki
hæfileika í farangri sínum; þeir
eru að mínu mati, einfaldlega
ekki komnir upp úr töskunum
ennþá. Það er fjarri mér að letja
unga menn til átaka við mynd-
list, og ég vona, að þessar fáu
línur verði ekki til þess. Heldur
óskaði ég, að þær yrðu til að
herða og styrkja Anton í glím-
unni við það, sem við allir erum
að bögglast við, og fáir eða
enginn veit, hvað heitir réttu
nafni. Það er nú einu sinni svo
með list, að hlutirnir eru dálítið
svífandi ofar jörðu og lendingar
verða oft á tíðum nokkuð erfið-
ar. Það er ekkert óvenjulegt við
þá örðugleika. En það verður
maður að vita, að þeir skulu
sigraðir, en ekki láta sigrast al
þeim.
Að fá að vera
öðruvísi en aðrir
Alþýðuleikhúsið:
VATNSBERARNIR
eftir Herdísi Egilsdóttur.
Leikstjóri: Þórhildur Þorleifsdóttir.
Leikmynd og búningar: Þórunn Sigríður
Sigurðardóttir.
í fyrstu heldur maður að
Samuel Beckett hafi eignast læri-
svein meðal íslen. \ra leikritahöf-
unda. Vatnsberarnir eru hálf-
gerðar absúrdverur ">g sama er að
segja um afkvæmi þeirra angana
sem skríða úr öskutunnum inn í
heim leiksviðsins. Ekki er ólík-
legt að Herdís Egilsdóttir hafi
líkt og margir hrifist af Beckett
(kannski Endatafli). En þegar
fram vindur leiknum er það ekki
bölsýni Becketts sem við kynn-
umst, heldur viðfelldinn boðskap-
ur um rétt fólks til að vera
öðruvísi en annað fólk, skera sig
úr.
Vatnsberapabbi og vatnsbera-
mamma eignast venjulegan strák
í staðinn fyrir vatnsberabarn.
Það er einkum systir stráksins
sem veitist að honum vegna þess
hve hann lítur kjánalega út. En
eftir að búið er að hrekja hann að
heiman dreymir hana draum þar
sem allt hefur snúist við. For-
eldrarnir eru orðnir eins og bróð-
irinn, en hún er áfram af vatns-
berakyninu og verður þess vegna
fyrir aðkasti. Strákurinn lendir í
ævintýrum og finnur að lokum
stelpu sem gerir hann ánægðan
með hlutskipti sitt. Systirin og
foreldrarnir sættast við hann og
allt endar vel. Þetta er svo
kryddað með lögum og textum
lipurlega sömdum.
Herdís Egilsdóttir hefur samið
Vatnsberana í samvinnu við
Skólarannsóknardeild og háfa
þeir verið sýndir sextíu sinnum í
grunnskólum.
Að mínu viti er þetta þokkaleg
skemmtun fyrir börn. Leikritið
hefur meðal annars þann kost að
vera stutt. Leikstjórinn gætir
þess að gefa textanum byr undir
vængi (veitir ekki af að minnsta
kosti á stundum) og leikmynd og
búningar eru snotur verk. Leikar-
arnir Þröstur Guðbjartsson,
Bókmenntlr
eftir JÓHANN
HJÁLMARSSON
Anna S. Einarsdóttir, Ása
Ragnarsdóttir, Emil Gunnar
Guðmundsson og Hanna María
Karlsdóttir hafa greinilega góða
æfingu í flutningi verksins.
Ég felli mig ekki við nafn
leikritsins. Vatnsberar hafa
ákveðna merkingu og þó þessi
hugarfóstur Herdísar Egilsdótt-
ur beri vatn (eða sprauti vatni úr
krönum) hefði verið æskilegra að
velja þeim frumlegra heiti.
Myndavél
fagurkerans:
Mamiya
Myndavél sem með hraða og næmni
opnar þér furðuveröld Ijósmyndunar.
Auðveld í meðförum- “automatisk” eða “manual”
með hraða B -1000 og Ijósopi f/1,7 —16.,
á þessi myndavél eftir að gefa þér margar
ánægjustundir.
NC 1000S

Vekrð 161.700.-
L-...*
NCÍÍÖS
Mamiya %
/.v'
‘ .* S JL
... i \
w, |
BANKASTRÆTI
S: 20313
GLÆSIBÆ
S: 82590
AUSTURVERI
S: 36161
Þegar
Ijósmyndun
er árátta,
þá er gott
að eiga
MAMIYA 135
38 mm linsa
Ljósop f/2,8—16
Hraði
1/30 -1/650sek úti
1 /25 með flashi
Hægt að nota filmu
með hraða frá
ASA 25 til ASA 400
Nákvæm
fókusstilling
vek? 58.800
HANS PETERSEN HF