Morgunblaðið - 06.02.1979, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. FEBRÚAR 1979
37
Minning:
Indríöi Hallgrímsson
bókasafnsfrœðingur
Fæddur 21. október 1944.
Dáinn 27. janúar 1979.
Indriði Hallgrímsson er látinn,
langt um aldur fram. Andláts-
fregn hans kom ekki á óvart. Hann
hafði um nokkra hríð barizt af
hetjuskap við banvænan sjúkdóm.
Þeirri baráttu hlaut að ljúka á
einn veg, en samt þótti mér oft
sem hann ynni í sjúkdómslegunni
þann sigur, sem mannlegur mátt-
ur getur mestan unnið: Hann hélt
sálarþreki sínu og æðruleysi
óskertu til hinztu stundar.
Ekki kann ég að rekja ættir
Indriða, en fæddur var hann 21.
október 1944 að Kristnesi í Eyja-
firði, sonur hjónanna Lilju Jóns-
dóttur og Hallgríms Indriðasonar.
Hann ólst upp í Kristnesi, en
settist um fermingaraldur í
Menntaskólann á Akureyri og lauk
þaðan stúdentsprófi vorið 1965.
Síðan lá leiðin til háskólanáms í
Reykjavík. Við Háskóla íslands
lagði hann stund á bókasafnsfræði
og sagnfræði og lauk BA-prófi í
báðum greinum 1968. Eftir það
fluttist hann aftur norður yfir
heiðar til starfa á Amtsbókasafn-
inu á Akureyri. En hugurinn
stefndi alltaf til meiri mennta í
bókasafnsfræðum og aldrei hygg
ég hann hafi ætlað að láta staðar
numið við BA-prófið. Því var það
að hann tók sig upp haustið 1971
og hélt til framhaldsnáms við
Kent State University í Ohio í
Bandaríkjunum. Þar lauk hann
MA-prófi eftir hálfs annars árs
nám. Eftir heimkomuna hóf hann
störf í Háskólabókasafni og starf-
aði þar sem bókavörður til hausts-
ins 1977.
Laugardaginn 2. febrúar 1974
taldi Indriði jafnan hafa verið
mesta gæfudag lífs síns, en þá
gekk hann að eiga eiginkonu sína,
Sigrúnu Klöru Hannesdóttur, sem
nú er lektor í bókasafnsfræðum
við H.í. Þau hjón reyndust mjög
samhent og varð hjónaband
þeirra, sem bezt varð á kosið.
Eignuðust þau einn son, Hallgrím.
Haustið 1977 tóku þau hjón sig
upp og héldu til enn frekara náms
í bókasafnsfræðum, að þessu sinni
í Chicago. Er heim kom á síðast-
liðnu sumri hóf Indriði störf á
læknisfræðibókasafni Landakots-
spítala og starfaði þar unz hann
veiktist snögglega um miðjan nóv-
ember síðastliðinn.
Leiðir okkar Indriða lágu fyrst
saman í M.A. haustið 1957, en
fremur urðu kynni okkar lítil á
menntaskólaárunum. Er í háskóla
kom lögðum við stund á sömu
greinar og tókst þá með okkur
vinátta, sem varð æ því meiri og
traustari sem lengra leið.
Indriði var maður víðförull og
naut þess vel að ferðast. Auk
námsferðanna til Bandaríkjanna,
sem áður er getið, sat hann nokkr-
ar alþjóðlegar ráðstefnur bóka-
varða og á meðan hann stundaði
nám hér heima vann hann um
tíma á bókasafni í Lundúnum.
Hygg ég að á engan sé hallað þótt
sagt sé, að hann hafi verið öðrum
íslendingum betur menntaður í
bókasafnsfræðum. En ferðir hans
voru ekki allar til náms. Hann brá
sér gjarnan á milli landa sér til
skemmtunar og fróðleiks. Ég átti
þess tvívegis kost að ferðast með
honum um Evrópu. Á þeim ferðum
kynntist ég honum bezt og hygg ég
að hann hafi notið sín bezt á
ferðalögum. Þar kom vel fram
glaðlyndi hans, víðsýni og yfir-
gripsmikil þekking á ólíkustu efn-
um. Hann flíkaði aldrei þekkingu
sinni, en á ferðalögum duldist
ekki, að hann var t.d. mjög vel
heima í mörgum greinum lista og
hinn ágætasti tungumálamaður.
Benedikt Helgason
Nokkur kveðjuorð
Fæddur 17. júlí 1923.
Dáinn 26. janúar 1979.
Kveðja frá
samstarfsmönnum
Núna fyrir réttri viku hitti ég
tvo af samstarfsmönnum mínum í
búð einni hér í borginni. Það
fyrsta sem þeir sögðu mér var að
Benni væri dáinn. — En svo var
Benedikt Helgason jafnan
kallaður meðal vina og samstarfs-
manna. Mér rann kalt vatn milli
skinns og hörunds. Ég gleymdi
sem snöggvast hvað ég ætlaði að
verzla þarna. Ég fór að hugsa: Er
virkilega svona stutt milli lífs og
dauða. Því fór ég líka að hugsa til
þess er við Benni vorum litlir
strákar og aðalsamkomustaðir
okkar Vesturbæinganna voru
Fjóla og Billiardinn á Vesturgöt-
unni, þar sem Naustið er núna. —
Umræðuefni okkar strákanna var
togarar og aftur togarar. Ég man
hve við öfunduðum Benna af því að
vera á aflaskipinu mikla, Júpiter.
Þangað komust ekki í skiprúm
nema þeir harðduglegustu, enda
sýndi Benni það fyrr og síðar hvað
í honum bjó. En leið hans lá síðan
á fragtskipaflotann: Brúarfoss og
síðan Fjallfoss.
Hann var jafnan lengi í
skiprúmi þangað sem hann réðst,
því hann var ekki fyrir það að
flökta á milli skipa.
Fyrir nokkrum árum varð hann
starfsmaður Reykjavíkurhafnar
og fór í Magna. — Nokkrum árum
síðar gerðist hann vatnsaf-
greiðslumaður hafnarinnar. Þar
starfaði hann til dauðadags.
Alla þann tíma sem ég man eftir
Benna átti hann heima í Vestur-
bænum, enda þar flestir hans
kunningjar, og ekki mjög langt að
sækja vinnu sína. Énda sagði
Benni það oft að hann hvorki vildi
né ætti annars staðar heima en í
Vesturbænum.
Það sem auðkenndi Benna var
samviskusemi og aftur samvisku-
semi. Ég mun sakna þess að sjá
ekki vin minn brunandi á hjólinu
sínu um hafnarsvæðið, því að
Benni lærði aldrei að aka bíl. Hans
ökutæki var gamla reiðhjólið hans.
í hópi okkar samstarfsmanna
Benna við Reykjavíkurhöfn
stendur nú tómt rúm. Við sjáum
hvað maðurinn má sín lítils. Én þó
að hann sé kominn yfir móðuna
miklu, sem er það sem fyrir okkur
öllum liggur, munum við sárt
sakna góðs vinnufélaga og vinar í
stað.
Okkur verður hugsað til Maríu
eiginkonu hans og barna þeirra
hjóna og sendum þeim og öðrum
ættingjum innilegar samúðar-
kveðjur. — Við biðjum góðan Guð
að styrkja þau og styðja um
ókomna framtíð. Útför Benedikts
fór fram í gærdag.
Valtýr Guðmundsson.
Að auki var ferðagleðin mikil,
hann þreyttist aldrei á að skoða
eitthvað nýtt, og ekkert var svo
ómerkilegt að hann gæfi sér ekki
tíma til þess að gaumgæfa það.
í daglegri umgengni var Indriði
glaðlyndur og jafnlyndur, en þó
jafnan fremur hlédrægur og
reyndi aldrei að vekja á sér athygli
af fyrra bragði. Þeim mun betur
naut hann sín í fámennum hópi
góðra vina. Þar var hann hrókur
alls fagnaðar, höfðingi heim að
sækja og naut þess vel að gleðjast
með glöðum. Hann var maður
hrifnæmur og lifði hvert augna-
blik til fulls.
Indriði Hallgrímsson var mjög
starfsamur og féll sjaldan verk úr
hendi. Tókst honum því að afkasta
ótrúlega miklu og tafðist þó oft frá
vinnu vegna meðfædds sjúkleika.
Öll sín verk vann hann af stakri
alúð og nákvæmni og þótti sem
verk væri betur ógert en illa. Um
það bera hinar fáu ritsmíðar, sem
eftir hann liggja, órækan vott.
Um miðjan nóvember síðastlið-
inn veiktist Indriði snögglega og
varð fljótt ljóst að sjúkdómurinn
yrði ekki yfirunninn. Helstríðið
var erfitt, en enginn sá honum
bregða. Bjartsýni hans og lífslöng-
un var viðbrugðið og aldrei heyrð-
ist hann mæla æðruorð, reyndi
þess í stað að telja kjark í vini og
vandamenn, sem heimsóttu hann á
sjúkrahúsið.
Indriði Hallgrimsson lézt að
morgni 27. janúar. Þann dag var
lokað lífsbók, þar sem hver síða
var þéttskrifuð gullnu letri mann-
gildis og drengskapar.
Og nú hefur hann lagt upp í sína
síðustu ferð, þá ferð, sem öllum er
hulin nema goðunum einum. Við
viljum trúa því vinir hans, að hann
dveljist nú á þeim ódáinsökrum,
þar sem manninn bíta engin vopn,
en fegurðin ein ríkir.
Ektd bara okkor stolt. .
heldur líka þitt.
‘ Þegar þú býður gestum þínum í Þingholt.
Leitaðu upplýsinga hjá okkur, næst þegar þú þarft á
húsnœði að halda fyrir brúðkaup, fermingu,
árshátíð eða hverskonar mannfagnað. Síminn er 2 10 50.
Eftirlifandi eiginkonu hans,
syni og öðrum vandamönnum bið
ég huggunar í þeirra mikla harmi.
Þeirra söknuður er dýpstur, og
minningarnar bjartastar.
Ég kveð góðan vin og bið hann
hafa heila þökk fyrir samveruna.
Jón Þ. Þór.
Kveðjuorð frá bekkjarsystkinum
Bekkjarbróðir okkar úr Mennta-
skólanum á Ákureyri, Indriði
Hallgrímsson bókasafnfræðingur,
andaðist hinn 27. s.l. eftir skamma
en erfiða sjúkdómslegu.
Að menntaskólanámi loknu hóf
Indriði nám við Háskóla íslands
og lauk þaðan B.A.-prófi í bóka-
safnsfræði og sagnfræði árið 1968,
en stundaði síðan framhaldsnám
við Kent State háskóla og lauk
M.A.-prófi þar 1972. Að því búnu
hóf hann störf við háskólabóka-
safn og vann jafnframt að
doktorsritgerð í bókasafnsfræði.
Indriði kvæntist Sigrúnu Klöru
Hannesdóttur bókasafnsfræðingi
árið 1974, og eignuðust þau einn
son, Hallgrím að nafni. Síðasta
skólaár dvaldi fjölskyldan í
Chirago og unnu þau Indriði og
Sigrún bæði að doktorsritgerðum
sínum.
Indriði lét ekki mikið yfir sér.
Hann var einstaklega hógvær og
látlaus í allri framkomu, en hýr í
viðmóti og glettinn, þegar því var
að skipta. Honum var ekki tamt að
flíka tilfinningum sínukm eða
blanda sér í málefni annarra, en
með brosi sínu — svolítið kímnu
og vinalegu — lífgaði hann ávallt
umhverfis sig svo að öllum leið vel
í návist hans.
Á síðastliðnu hausti hóf Indriði
störf á sérbókasafni lækna á
Landakotsspítala og vann þar uns
hann veiktist í nóvember. Indriði
vissi að hverju stefndi og sýndi
fádæma kjark og æðruleysi.
Um leið og við kveðjum góðan
dreng og vin vottum við eiginkonu
hans og syni, foreldrum og öðru
venslafólki, dýpstu samúð.
Bekkjarsystkini.
Hálir
vegir
hœtta
áferð

Tækni og þægindi
til heimilisnota.
Við bjóðum yður ábyggileg heimilistæki, sem byggja á
áratuga tækniþróun SIEMENS verksmiðjanna.
SIEMENS
-heimilislækin sem endasi
SIEMENS sameinar gæði, endingu og smekklegt útlit.
SMITH&
NORLAND
Nóatúni 4, Reykjavík
Sími 28300