Morgunblaðið - 22.03.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. MARZ 1979
vttí>
MORöJKí
KAttlNU
Ég cr hingað kominn vegna
þess, að ók tel konuna mína
horfna. Sá hana síðast um
áramótin. fyrir 5 árum.
7BEZ-
Ég hafði ekki hrjóst í mér til að
vekja þig, þú svaíst svo inni-
lega fast!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í síðustu umferð stórmóts
Bridgefélags Reykjavíkur, scm
haldið var um síðustu helgi, tókst
gestum féiagsins norðmönnum
Per Breck og Reidar Lien, að
stinga keppinauta sína af og stela
senunni svo um munaði. Var það
ágætur punktur aftan við vcl
hcppnaða heimsókn þessara snill-
inga og héldu þeir heimleiðis á
mánudag verðlaunafé kr. 150
þúsundum rikari.
Spilin í þessari úrslitaumferð
voru erfið og reyndust sigur-
vegurunum hagstæð. Eitt þeirra
var þannig.
Suður gaf, allir utan hættu.
COSPER
(OPIB
COM.MCI,
NorðurS. 8
H. D73
T. D106
L. K109532
Vestur
S. ÁKD742
H. 104
T. K953
L. D
Austur
S. G953
H. K2
T. ÁG872
L. Á8
Fjárans hundurinn dró mig inn á barinn!
Skattpínt fólk
skilar engum arði
Það hefur fleirum en mér dottið
í hug þegar horft er á Rætur og
hrylling þrælahaldsins, sem end-
aði með bórgarastyrjöld í Banda-
ríkjunum, að á svipuðum tíma sat
maður í Þýskalandi og samdi
hagkerfi sósíalismans þar sem
allir eru réttindalausir þrælar.
Karl Marx vissi að sósíalisminn
vegur að sterkasta eiginleika
mannsins, sjálfsbjargarviðleitn-
inni, og þess vegna var þetta boöað
með byltingu. Þessi helstefna
gengur svo mikið í berhögg við alla
mannlega skynsemi að hún fékk
litlar undirtektir. Það hlaut því
einungis að vera Rússland sem féll
fyrir þessu að lokum.
I Rússlandi höfðu félagslegar
umbætur og mannréttindi fengist
miklu seinna en annars staðar í
Evrópu, t.d. stóð bændaánauðin
100 árum lengur þar en í Dan-
mörku. Fram eftir nítjándu öld-
inni stóðu svona auglýsingar í
blöðunum í Moskvu „barn á 7
kópeka, þjónn á 25 rúblur, vinnu-
kona á 10 rúblur" en mjóhundur
kostaði þá 300 rúblur. Samt sem
áður gleyptu sárafáir Rússar við
sósíalismanum. Það var helst lág-
aðallinn vegna öfundar, liðhlaupar
úr hernum og gj'ðingakaupmenn
sem borguðu áróðurinn. Og svo
auðvitað Lenin sem hershöfðingi
keisarans kostaði til náms og fékk
hann líka verðskuldaðan dauðdaga
því Lenin lét það verða sitt fyrsta
verk að taka hann af lífi. I fjögur
ár barðist sósíalisminn við alþýð-
una, fátæka verkamenn og bændur
þar til hungrið, sem enn í dag
fylgir rússnesku þjóðinni, leiddi
sósíalismann til sigurs. .Nú er
enginn svo fáfróður að þekkja ekki
kjör almennings í Rússlandi.
Finnst menningarvitunum
hérna ekki sjálfsagt að fangelsa
rithöfunda sem ekki skrifa eftir
uppskriftabók flokksins? Þeir
ættu að lesa fróðleikinn sem kom-
inn er út um geðveikrahælin í
gegnum andófsmennina. Þeir ættu
manna fyrstir að skilja þá því þeir
eru jú einu andófsmennirnir hjá
okkur.
Suður
S. 106
H. ÁG9865
T. 4
L. G764
Gestirnir voru með spil norðurs
og suðurs og sagnirnar gengu
þannig:
Norður Austllr Suður Vestur
P lSpaðar 2 Hi<>rtu 2 Spaðar
5 Hjörtu P P P
P 5 Spaðar
allir pa8S.
Reidar var meÖ spil norðurs og
leyfði spaðamönnunum að ná
gaminu í friði en fórnaði þá í 5
hjörtu og hefði tapað aðeins 300 í
því spili. En vestur vildi eðlilega fá
hærri tölu og sagði þá 5 spaða.
Út kom lágt hjarta, kóngur og
ás. Næsta slag tók Per á hjarta-
gosa og skipti síðan í lauf. Tekið í
borði og lauf trompað heima en
Per lét þá gosann og hafði þar með
sýnt 6 punkta.
Samkvæmt kerfiskorti lofaði
opnunin, 2 hjörtu, 7—11 punktum
og kann það að hafa ráðið tígul-
ferðirini þegar sagnhafi tók á kóng
og ás og tapaði þar með spilinu.
Engu að síður hefði verið rökrétt-
ara að svína en gestirnir gerðu
andstæðingum sínum spilið eins
erfitt og hægt var og fengu góða
einkunn fyrir.
Hverfi skelfingarinnar
hann um skoðun og spurði þess
í stað:
— Hvað er þér á höndum?
— Bcra vitni, sagði hún móð
og másandi. — Það var faðir
minn sem sagði...
— Hefur þú eitthvað séð?
spurði hann og fylltist nú
áhuga.
— Ég var hérna um tíuleytið
að skila vörum sagði hún til
skýringar.
— Andartak.
Lögreglumaðurinn leit um
öxl og ýtti upp stofudyrunum.
Þaðan barst ómur ar mörgum
röddum og karlmannsgrátur
hlandaðist inn f.
— Mortcnsen, hefurðu tíma
til að tala við mig.
Hái granni lögregluforing-
inn kom í Ijós í dyrunum.
— Hvað þá?
llngu stúlkunni liggur
dálítið á hjarta. ,
— Ég kem eftir örstutta
stund. Setjist fram í eldhúsið
og bíðið þar cftir mér.
— Má bjóða þér sígarettu?
Lögreglumaðurinn hafði
setzt andspænis henni við eld-
húsborðið og virti hana fyrir
sér. Gcðslegur unglingur í
meira lagi og þokkafull og
virtist ekki fara leynt með það
sem hún hefur. Ilann þóttist
viss um að væri hann einn með
henni í meira en tíu mínútur
mynda hann fá hana til við sig.
Mortensen stóð í dyrunum.
Lögrcglumaðurinn reis
snögglega úr sæti og vék fyrir
yfirmanni sínum.
Lögregluforinginn var að
flýta sér.
— Hvað heitið þér?
— Caja Miriam Petersen.
— Aldur?
— Átján og hálfs.
— Heimilisfang?
— Bakkaba-jarvegur 3.
— ()g hvað lá yður á hjarta?
.— Ég talaði við frú Abil-
gaard um tíuleytið.
— Hérna?
— Já, ég var að koma með
vörur.
— Eruð þér sendill?
Mortensen leit spyrjandi á
hana.
— Bæði já og nei. Ég vinn í
versluninni hjá föður mínum.
Hún cr við hliðina á bensínstöð-
inni niður frá. Ég cr við
kassann en á morgnana fer ég
með vörur ef lítið er að gera.
— Og þér fóruð sem sagt með
vörur hingað í dag?
— Já, frú Abilgaard hringdi
og pantaði eina flösku af púrt-
víni, tannkrem og svona hitt og
annað. Það er þessi kassi
þarna.
Caja kinkaði kolii í áttina að
pappakassa sem stóð ofan á
fsskápnum.
— Afhentuð þér hann við
dyrnar eða fóruð þér inn?
— Ég hringdi bjöllunni og
svo opnaði ég og kallaði inn að
það væri ég og þá kallaði frú
Ahilgaard frá baðherberginu
hvort ég vildi gjöra svo vel og
setja kassann frá í eldhúsið.
— Sáuð þér hana?
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
— Já, hún kom út úr baðinu
þegar ég var að fara aftur.
— í hverju var hún?
— Bara í litlum nærbuxum.
Caja hristi höfuðið íbyggin á
svip eins og hún vissi lengra en
nef hennar næði.
— Það hefði verið heldur
betur freisting fyrir cinhvern
ókunnugan karlmann sem
hefði komið inn? Ég meina sko
að hver scm var gat auðvitað
gengið beint inn frá götunni.
Hún slökkti í sígarcttunni í
öskubakkanum og nuddaði
fingrum saman.
— Ef við sleppum í bili að
velta fyrir okkur möguleika á
að ókunnugur kynóður karl
hefði hér verið á ferðinni, sagði
Mortensen — haldið þér þá að
cinhver hafi búið hér í grennd-
inni sem gæti hafa verið í nöp
við frú Abilgaard?
— I nöp við hana?
Gaja leit skilningsvana á
hann
— Nei, ekki svo að ég viti til.
En ég hélt að henni hefði
hálfvegis verið nauðgað.
J