Morgunblaðið - 11.10.1979, Blaðsíða 35

■
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. OKTÓBER 1979
35
Sigurður íhugar orð Ásbjarnar.
Lætur sannfærast. Seilist eftir
sjóði. Tínir fram skildinga. Þeir
félagar hverfa á braut. Hraða nú
för sinni í átt til Traðarkotssunds.
Sigurður Berndsen unir um sinn
í návist drottningar. Hugsar: Mik-
ill var auður Salomons. Ég hefði
viljað gefa mikið til að vaka eina
nótt yfir vænum pókerpotti með
Salomon konungi og Guðlaugi
Barnageira. Ekki hefði Guðlaugur
látið orðskviðina Salomons trufla
sig. Þetta var snillingur. Ég veit
ekki hvor hefði haft meiri ástæðu
til að skrifa upp eftir hinum,
kóngurinn eða klæðskerinn. Ekki
hefði staðið í Guðlaugi að vitna í
ritninguna, ef því var að skifta.
Svo hefur hann það nátturlega
fram yfir Salómon, að kunna líka
nýja testamentið. Og hefði getað
saumað á hann vetrarfrakka, eða
herðaslá með minkaskinnum frá
Rokstað. Þá hefðu nú liljugrösin
mátt fara að vara sig.
Þeir Ásbjörn og Valur kveðja
dyra í Traðarkotssundi. Þar stóð
öldruð heiðurskona fyrir veiting-
um í kaffihúsinu Öldunni. Biðja
um húsaskjól og beina nokkurn.
Var það auðsótt. Dyrum slegið á
gátt. Una nú um stund við veigar
góðar og veitingar frambornar af
rausn og kurteisi.
komnir og óskar þeim ánægju-
stundar á Öldufaldi Guðrúnar í
Traðarkotssundi. Gengur síðan
hröðum skrefum brott.
Þeir félagar setjast að fram-
haldsdrykkju og una vel hag sín-
um.
Við komumst að raun um að
kaupsýslumaðurinn var ekki harð-
soðinn. Þegar við stóðum upp úr
sætunum um leið og lestin nam
staðar á járnbrautarstöðinni Gare
de Lyon í París seildist ég eftir
farangri okkar í hillu ofan við
sætin. Um leið og ég tók fyrstu
töskuna úr hillunni kom í ljós að
það var taska ferðafélaga okkar.
Ég fékk kaupsýslumanninum
hana og hann brosti ljúfmannlegu
vinsældabrosi og um leið féll
skurn sú er hann hafði hulið sig í
á leið sinni. Þetta var samt ekki
bros Dale Carnigies. Einlægt var
það og ósvikið. Ekki tillagt og lært
á námskeiði. Enda segir Einar
Markússon píanóleikari að
Carnegie hafi ekki einu sinni
haldist á eiginkonu sinni. Hún
hafi hreint ekki þolað námskeið-
arglottið og tekið pokann sinn, eða
hvort hann fékk pokann sjálfur,,
því hefi ég gleymt.
Ég festi augun á hálsbindi
„harðsoðna" kaupsýslumannsins.
Og fer að hugsa um dr. Guðbrand
Drottningin af Saba og Salómon konungur
Innan stundar sjá þeir höfðing-
legan mann, klæddan loðfeldi,
snarast inn Traðarkotssund. Þar
mátti kenna skáld og víðförla,
væringja nýrrar aldar. Höfund
Óttars Serkjahersins og Einræðu
Starkaðar. Valur fölnar og rís á
fætur. Segir: Ég fel mig í eldhús-
inu. Þú segir föður mínum að þú
hafir ekki séð mig og hafir engar
spurnir af ferðum mínum. Ás-
björn lofar því. Valur skundar til
eldhúss. Hurð fellur að stöfum. í
sama mund er inngöngudyrum
hrundið á gátt. Inn snarast skáld-
ið. Það er sem yfirborð loðfeldsins
ýfist er brjóst skáldsins svellur af
móð.
Augun skjóta gneistum. Engin
töf á ávarpi:
Hvar er Valur sonur minn.
Ásbjörn rís á fætur. Fagnar göf-
ugum gesti. Segir: Ég hefi bara
ekki séð hann Val svo vikum
skiptir. Skáldið bendir á glas á
borði því er Ásbjörn sat við. Segir:
Valur sonur minn á þetta glas. Þá
glúpnar Ásbjörn. Svarar: Það er
rétt. Við gengum á fund Sigurðar
Berndsen og áttum við hann við-
skipti nokkur. Pantsettum mál-
verk af drottningunni af Saba.
Fengum fáeinar krónur og sitjum
nú að Portvínsdrykkju. Skáldið
hlær og tekur gleði sína. Segir:
Drottningin af Saba hjá Sigga
Berndsen. Það var þá félagsskap-
ur. Sviftir loðfeldinum frá barmi.
Seilist eftir veski sínu. Dregur
þaðan seðla. Þrýstir þeim í hönd
Ásbjarnar með þeim ummælum
að þeir félagar séu vel að þeim
Jónsson og sögu er hann sagði
okkur, nokkrum kunningjum, fyr-
ir fjórum áratugum. Þá bar Guð-
brandur hálsbindi, sömu gerðar.
Þeir skyldu þó aldrei eiga svipað
erindi? Guðbrandur sagði: Það var
á árum fyrri heimsstyrjaldar.
Þýzki sendiherrann í Kaupmanna-
höfn kvaddi mig á sinn fund.
Afhenti mér doppótt hálsbindi.
Sagði: Þér takið næstu hraðlest til
Helsinki þegar í stað. Skip í
sambandi við lestina. Setjið upp
þetta hálsbindi. Skundið til Grand
Hotel. Er þangað kemur svÍDÍst
þér um eftir manni er styður sig
við súlu í anddyrínu. Hann verður
með samskonar hálsbindi. Kallið
hann afsíðis. Hafið við hann skipti
á hálsbindi. Takið næstu hraðlest
og skip í sambandi við lestina.
Komið strax á minn fund og færið
mér bindið.
Hraðlest okkar er komin til
Parísar. Kaupsýslumaðurinn lag-
ar hálsbindi sitt doppótt. Náms-
maðurinn á leið í Svartaskólff
hefir lokið bók sinni um Nafn-
lausa veginn. Lestin rennur inn á
brautarpallinn.
Vegur okkar heitir hinsvegar
Rue de la Trevise. Þangað tökum
við leigubíl.
Grænklæddi maðurinn er aftur
kominn í spreng og búinn að stilla
sér upp í biðröð. Um leið og við
setjumst upp í leigubílinn hverfur
konan með æðahnúta á hægri
kálfa í mannþrönginni.
Okkar bíður umferðahnútur á
næsta götuhorni.
París 1 sept. ‘79.
PP.
r
I athugun
að koma á
vaktakerfi
lögmanna
LÖGMANNAFÉLAG íslands
kannar nú möguleika á því að
koma upp einhvers konar vakta-
kerfi lögmanna, þannig að sakað-
ur eða handtekinn maður eigi
þess kost að ná í lögmann hvenær
sem er. Slíkt fyrirkomulag tíð-
kast viða erlendis.
Morgunblaðið hafði í gær sam-
band við Þorstein Júlíusson hrl.,
formann Lögmannafélags íslands,
og innti frétta af málinu. Þor-
steinn sagði, að hreyfing hefði
komizt á þessi mál þegar ný lög
voru sett á síðasta þingi um rétt
handtekinna manna, en lögmenn
áttu mikinn þátt í því að koma
þeim lögum í gegn.
— Vegna þessara breytinga
þótti okkur ekki stætt á öðru en
reyna að tryggja með einhverjum
hætti að hinn handtekni eigi þess
kost að ná í lögmann hvort sem
handtökuna ber að á nóttu eða
degi, jafnt helgidaga sem aðra
daga. Lögmannafélagið hefur sent
félagsmönnum bréf um þetta og
spurt þá hvort þeir hafi áhuga á
því að ganga inn á siíkar vaktir og
skuldbinda sig til þess að vera
viðbúnir hvenær sem kall kemur.
Þegar svör hafa borizt er meining-
in að skipuleggja þetta starf með
einhverjum hætti, sagði Þorsteinn
Júlíusson.
Ný bók fyrir
nútíma fólk
Næring og heilsa
Sjálfsögð bók
á nútíma
heimili.
Nauðsynleg
til sjálfs-
menntunar.
Helgafell.
GATERPILLAR D4D
Til SÖIu
Upplýsingar hjá Véladeild.
HEKLAhf.
Laugavegl 170—172 — Slmi 21240
Norræn
menningarvika 1979
í kvöld kl. 20:30
Else Paaske (alt), Erland Hagegaard (tenór)
og Friedrich Gíirtler (píanó) flytja:
R. Schumann:
P.E. Lange-Muller:
Peter Heise:
Benjamin Britten:
Aögöngumiöar í kaffistofu NH.
Liederkreis
Sulamith og Salomon
2 sönglög
Abraham and Isaac, f. alt,
tenór og píanó
NORRÍNA HUSID POHJOLAN TAIO NORDENS HUS