Morgunblaðið - 14.02.1980, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. FEBRÚAR 1980
vtn>
MOBöJk-':,’,
kaff/no ^
((' ^ . ^tT’
— Og hvað hyggst þú gera í
sambandi við rafmagnsreikn-
inginn?
Heldurðu. Fedró minn. að ég þurfi gleraugu? Kjaftæði er þetta! Getið þið ekki sent hingað
viðgerðarmann eins og skot.
Myndirnar á skerminum eru
tvöfaldar!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Hin ýmsu bridgefélög hafa
tekið upp þann sið. að bjóða til
sín reyndum spilurum í sérstök
mót og reyna þannig að hækka
spilastandard félagsmanna
sinna. Spilið í dag er aðsent og
kom fyrir í boðsmóti Ásanna í
Kópavogi fyrr í vetur. Austur
gaf, allir áttu game.
Norður
S. G7
H. 87642
T. K8
L. KI082
Austur
S. KD108654
H. K53
T. 42
„ L. 4
Suður
S. 9
H. ÁD
T. Á10753
L. ÁG973
Vestur
S. Á32
H. G109
T. DG96
L. D65
COSPER
???
Gagnleg aug-
lýsingaherferð?
„Um langa hríð hefur mátt sjá í
sjónvarpinu mikla auglýsingaher-
ferð fyrir alls kyns mjólkurvörum.
Þessi auglýsingaherferð fyrir
landbúnaðarvörum hefur að mig
minnir staðið yfir í nokkur ár,
með hléum þó. Ég veit ekki með
vissu hvert tilefnið er, en þó
minnir mig þær ástæður hafi
verið nefndar að svo mikill áróður
hafi verið hafður í frammi gegn
landbúnaðarvörum, að
bændasamtökin hafi mátt til að
spyrna á móti og bezt gert það
með auglýsingum.
Ekki er að efa að það sé rétt, að
mikill áróður gegn óhollum mat
hefur verið hafður í frammi og
hefur það komið niður á landbún-
aðarvörum. Finnst mér þær um-
ræður og sú gagnrýni að mestu
leyti ósanngjörn og vart rétt að
tala um að landbúnaðarvörur eins
og þær leggja sig séu óæskilegar.
Hitt er annað mál, að við tökum
alltaf svolítið illa eftir og þegar
t.d. feitt kjöt eða of mikið af
smjöráti er nefnt sem dæmi um
óæskilega fæðu, þá tökum við það
svo alvarlega að við látum ekki
upp í okkur svo mikið sem eitt
korn af þessu hættulega fæði. Ég
held nefnilega að það sé ein helzta
skýringin á hvernig farið hefur
með landbúnaðarvörur. Þær eru
teknar sem dæmi um að ekki megi
Sögumaðurinn var með spil suð-
urs og varð sagnhafi í sex laufum
eftir þessar sagnir:
Austur SuAur Vostur Norður
2 spaðar Dohl I* 2 hjortu
1» 1 lauf P 5 lauf
P f, lauf allir pass
Opnun austurs var af veiku
gerðinni, langur litur en undir
opnunarstyrk. Annars voru sagn-
irnar eðlilegar en lokasögnin full
hörð.
Útspil spaðaás. Sögumanninum
leist ekki meir en svo vel á, þegar
spil blinds komu á borðið. Þó var
gott að sjá spaðaásinn því þá átti
austur frekar hjartakónginn.
Vestur spilaði aftur spaða, sem
sagnhafi trompaði heima.
Hvað um það. Lauf á tíuna og
síðan kóngurinn sáu fyrir tromp-
um vesturs en austur lét tvo
spaða. Hjarta á drottningu og í
ásinn létu andstæðingarnir lægstu
hjörtun. Þar með var austur
sannaður með a.m.k. þrjú hjörtu.
Sex til sjö spil hlaut hann að hafa
átt í spaðanum svo að suöur rhat
möguleikana til að tígullinn félli
3—3 fremur veika. Hann spilaði
því tígli á kónginn og trompaði
hjarta heima og þegar það féll var
spilið unnið og dágóður toppur
mættur.
Austur gat auðvitað gert sagn-
hafa erfiðara fyrir með því að láta
hjartakónginn í ásinn. Þar sem
trompunum hafði verið spilað
þrisvar var ekki unnt að athuga
leguna á báðum rauðu litunum og
eins líklegt að spilið hefði tapast.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Ettir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslensku
45
ingja en ekki Cauca>j.sonshjón-
in. Ég held þau oigi lítið hús á
Bretagne.
— Hafið þér rekizt á önnur
bréf þar sem hann biður um
peninga?
— Eg hef ekki lesið nema
brot af þessu. Hér eru nokkur
orð frá Estelle Japy, ekkju sem
hann var eitthvað að vafstra
með um tíma.
„Kæri vinur.
Ég sendi meðfylgjandi reikn-
ing. sem mundi vera afar erfitt
fyrir mig að greiða. Ég hlakka
til að sjá yður. EsteIIe.“
— Var reikningurinn með
bréfinu?
— Ég hef ekki séð hann og
þvi veit ég hvorki hvað hann
var hár né um hvað var að
ræða. Kannski einhver skart-
gripur? Eða pels. Ifún var í
kirkjunni í morgun en fór ekki
í garðinn.
— Þér samþykkið líkast til
ekki að ég farið með bréfin
heim svo að ég geti notað
helgina til að lesa þau.
— Ég harma að þurfa að
neita yður. en mér finnst það
óviðkunnanlegt, jafnvel þótt
um mjög skamman tíma sé að
ræða.
Komið hingað þegar þér vilj-
ið og ég skal Jeyfa yður að lesa i
friði. Þarna er líka bréf frá
Robert Trouard. arkitektinum
sem reyndi að vekja áhuga
manns míns á að byggja hús
með sérstökum rikisfólksibúð-
um.
— Lagði hann cinhvern tíma
fé í slíkar framkva'mdir?
— Aldrei. eftir því sem ég
bezt veit.
— Hvað með konu Trouards?
— Auðvitað. Rétt eins og
allar hinar. En ég held ekki
Trouard hafi vitað það.
— Lítið á þetta. Það cr nú
einna taumlausast. Konan heit-
ir Wanda og ég þekki hana
ekki. Og hér er önnur. það er
frá Marie France, konu Henry
Legendres.
Hún rétti honum bréf sem
var skrifað á Ijóshláa örk með
ögn dekkra bleki.
„Viðbjóðslega ástin mín!
Ég ætti að hata þig og það
geri ég líka ef þú kcmur ckki í
þessari viku og biður mig fyrir-
gefningar. Það eru þokkalegar
sögur sem ég hef heyrt um þig.
ég segi ekki írá hverjum ég hef
þær, en það eru nýjustu vinkon-
urnar. Þú manst sjálfsagt ekki
einu sinni eftir þeim.
í stuttu* máli sagt: fyrir
nokkrum dögum varst þú í
kokkteilpartíi og einhver fór að
tala um mig. Eg veit að þú
sagðir í áheyrn að minnsta
kosti fimm pcrsóna: „Það er
synd hvað hún hefur hangandi
hrjóst." Ég vissi þú varst and-
styggð. Nú hef ég fengið sönn-
un fyrir því. En ég er samt ekki
nógu sterk til að segja að ég
vilji aldrei sjá þig. Og nú átt þú
leikinn."
— Ef þér þekktuð viðkom-
andi mynduð þér skilja hvað
þetta er afkáralegt. Frú Le-
gendre er ákaflega vel klædd og
skínandi langar leiðir af
skartgripum og fínheitum.
En nú verðið þér víst að fara,
því að Gerard kemur á hverri
stundu. Það er Gerard Aubin
sem ég þarf að spyrja ráða í
sambandi við peningamál. Hon-
um treysti ég til fullnustu.
Viljið þér koma síðdegis á
morgun?
— Ég held ekki.
— Auðvitað viljið þér heldur
verja sunnudeginum með fjöl-
skyldunni, annaðhvort væri nú.
Ilún hafði auðvitað ekki hug-
mynd um að þennan sunnudag
myndu Maigret og kona hans
bara fara í sína venjulcgu
bíóferð og síðan ganga heim
hönd i hönd.
Þegar hann kom niður hitti
hann Lapointe.
— Það var rétt hjá yður. að
hann myndi koma. En hann
narraði mig. Hann er sleipur
sem áll. Ég veit ekki hvenær
hann slapp, en allt í einu var
hann horfinn. Ég hljóp á eftir
honum. en hann hvarf cins og
jörðin hefði gleypt hann.
— Ilann veit áreiðaniega