Morgunblaðið - 31.05.1980, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. MAÍ1980
15
Eitt af hinum hávöxnu greni-
trjám í Reykjavík. Höggmynd
Ásmundar lúrir í skjólinu.
Það setur óneitanlega mikinn
svip á þegar tré gnæfa á annan
tug metra til himins.
TRJÁGRÓÐUR
Hæsta tré landsins
liðlega 15,5 metrar
VART er hægt að segja annað en
að ísland sé skóglaust land, því
aðeins eitt prósent af landinu
hefur nú einhvers konar skóg þótt
talið sé að 30% landsins hafi verið
þakin skógi þegar byggð hófst á
Islandi. Hvað um það, þó eru
margir fagrir lundir með trjá-
gróðri í landinu og reyndar nokkr-
ir sem við köllum skóga. Það eru
einnig til há tré á landinu og
hæsta tréð er austur í Hallorms-
staðarskógi. Það er liðlega 15,5
metra hátt og er 30 ára gömul ösp.
Tvö önnur tré eru þó nær alveg
eins hávaxin, lerki, sem er 38 ára
gamalt, og greni, sem er 75 ára
gamalt. Gildasta tréð í Hallorms-
staðarskógi er yfir 50 sm í þver-
mál í 1,3 m hæð frá jörðu, en þar
er mæld hæð trjáa.
Víða á landinu eu einnig há tré,
bæði í Reykjavík og á Akureyri og
i Múlakoti á Suðurlandi er t.d.
sitkagreni, tré sem er tæplega 14
metra hátt og með 40 sm sveran
stofn. Þá er hávaxinn álmur í
Reykjavík við Norðurmýrina og
einn 12 metra hár er við Karla-
götu. Hæsta birkitré á landinu er
hins vegar 13 metra hátt og það
býr í Vaglaskógi.
Skaut lambinu
ofan í læk
Ær ein að Ragnheiðarstöðum í
Gauiverjabæ bar sérlega litlu
lambi fyrir skömmu og skaut því
ofan í læk við bæinn. Heimafólk
sá hvað um var að vera og gat
bjargað iambinu úr læknum, því
ærin hirti ekki um það. Er
lambið nú heima en á myndinni
eru heimasæturnar á Ragnheið-
arstöðum með tvö lömb nýfædd,
það litla og eitt af venjulegri
stærð. Ljósmynd Mbl. Tómas
Jónsson.
HELGARVIÐTALIO
„Mér þætti skrítið
ef þeir f æru ekki
til sjós, strákarnir“
Þorsteina frá Þingholti áaamt fjórum barnabornum sínum sem voru
að Ijúka stýrimannaskólanámi: Standandi frá vinstri: Bergur Páll
Kristinsson, Birgir Þór Sverrisson og Guömundur Hugínn Guö-
mundsson. Sitjandi frá vinstri: Grótar Þór Sœvaldsson, Þorateina
og Elías Geir Sœvaldsson.
Ljósmynd Mbl. Sigurgeir
Rabbað við Þor-
steinu frá Þing-
holti við skóla-
slit Stýrimanna-
skólans í Vest-
mannaeyjum
Þorsteina frá Þingholti
í Vestmannaeyjum var
heiöursgestur á skólaslit-
um Stýrimannaskólans í
Vestmannaeyjum í ver-
tíöarlok sem amma fimm
skipstjóraefna aö útskrif-
ast frá skólanum, en af
ætt hennar er styrkur og
víöfeömur stofn.
„Já þeir voru þarna fimm
strákarnir," sagöi hún, „einn
frá Kristni, tveir frá Sævald,
einn frá Stínu og einn frá Huldu
minni. Þeir voru allir að Ijúka
síöari vetrinum, en í fyrra
kláraði Hlöbbi hans Guöna og
sonur Jóns kláraði skólann í
fyrra. Þetta eru fyrstu barna-
börnin sem klára Stýrimanna-
skólann, og mér var boðið af
þessu tilefni og færöur fullur
vasi af blómum. Þaö var svo
gaman aö vera við skólaslitin.
Eg var svo pirruö áður en ég
fór, maður er oröinn eitthvað
lítill, en svo fann ég ekki fyrir
þessu þegar út í slaginn var
komiö.
Kvöldið eftir var mikiö hóf
heima hjá fjölskyldunni og þá
var nú aldeilis líf og fjör, þar
var mjög gaman og á eftir fór
liðiö á ball, en ég heim,“ sagði
þessi brosmilda 76 ára gamla
kona hlæjandi.
„Jú, flest af mínu liði er tengt
sjónum. Þeir eru margir skip-
stjórar og stýrimenn og margir
eru kokkar. Elzti sonur minn,
hann Emil, hefur verið kokkur á
Gísla Árna í fjölmörg ár. Maður
hefur alltaf verið í tengslum við
sjóinn, Páli heitinn var alltaf tii
sjós, pabbi var skipstjóri,
maður vandist ekki öðru og
mér þætti það bara skrítiö ef
þeir færu ekki til sjós strákarn-
ir.“
í sex ár, eöa frá því um
eldgos, hefur Þorsteina átt
heima á elliheimilinu Hraun-
búðum. Ég spurði hana um
það?
„Þaö er svo gott aö vera
hérna, alveg dásamlegt og svo
eru krakkarnir alltaf á feröinni,
sækja mann, fara í heimsóknir
og svo er mjög góö þjónusta
hér og aðhlynning. Þær hringja
oft stelpurnar og spyrja hvort
mig vanti ekki eitthvað eða
hvort ég vilji koma í bæinn. Ég
get ekki hugsaö mér þetta
betra.Ég á mín 13 börn á lífi, öll
gift, 54 barnabörn og 23
barnabarnabörn. Eitt fæddist
1Ö. maí sl. og annað 20. maí og
ein er komin langt á leiö, svo
það er nóg við að vera hjá
þessu unga fólki mínu. „Nú er
ykkur óhætt að hætta,“ sagði
ég við krakkana mína, „nú eru
lika svo ánægð með það hvað
barnabörnin eru mér góö og
víst hef ég gaman af að gantast
við mannskapinn, hleypa fjöri í
allt. Það er oft mjög skemmti-
legt þegar ættingjarnir hittast
og það er mikið samband á
milli fólks innan ættarinnar.
En þú mátt nú ekki skrifa
nein ósköp, segöi bara að ég
hafi þaö ágætt og sé ánægð
með lífið.“
Svo sátum við stundarkorn
og horföum á litsjónvarpiö sem
krakkarnir hennar gáfu henni á
75 ára afmælinu. Þaö var
norskur þáttur þar sem eitt-
hvað treglega gekk í samdrætti
ungra elskenda. Þorsteinu frá
Þingholti líkaði ekki hangsið og
athafnaleysið og gat ekki orða
bundist: „Vertu ekki að mæna
svona á hann, segðu bara,
komdu.“
Friðrik Ásmundsson skólastjóri Stýrimannaskólans í Vestmanna-
eyjum afhendir Þorsteinu blómavasa meö blómum.