Morgunblaðið - 20.01.1981, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. JANÚAR 1981
Minning:
Hólmfríður Krist-
insdóttir frá Núpi
Fædd 17. septcmber 1898.
Dáin 10. desember 1981.
Á hverjum degi er lífi heilsað og
líf er kvatt. Stundum verður þessi
ósýnilegi lífsþráður stuttur, en
stundum langur. Eftir hverju
þetta fer veit enginn. Verði hann
stuttur er það undantekningar-
laust mikil sorg, en verði hann
mjög Iangur hefur aftur á móti
oftast verið beðið til Guðs um að
fara nú að slíta þennan þráð.
Lífsþráður Hólmfríðar Krist-
insdóttur varð frekar langur, og
mjög langur ef hugsað er til þeirra
veikinda og heilsuleysis sem þjáði
hana mikinn hluta ævi hennar.
Síðustu árin var hún alveg rúm-
föst, en gæfa hennar var, að hún
var umvafin umhyggju systra
sinna sem stunduðu hana jafnt
nætur sem daga. Maður hefur oft
velt því fyrir sér hvaða tilgangur
geti verið með því að láta fólk lifa,
sem þráir að fá hvíld, er öðrum til
byrði og sjálft mjög vansælt.
Einhver tilgangur hlýtur þetta að
vera. Ég held að við sem höfum
fylgst með Hólmfríði og systrum
hennar aila ævi okkar, hljótum að
reyna að gera okkur grein fyrir að
eitthvað eigi að læra af þessu. Það
umburðarlyndi, þolinmæði og
gæska sem þær systur sýndu
henni í veikindum hennar var
undravert, og gæti maður tileink-
að sér eitthvað af því væri kannski
tilganginum náð. Aldrei kvörtuðu
þær, varia nokkurs beðið, en öllu
tekið sem því sem er, og enginn
fær breytt. Sannast því að „þolin-
t
Móöir okkar og fósturmóöir,
HELGA SIGURDARDÓTTIR,
lést í Landakotsspítala mánudaginn 19. janúar.
Olafía Alfonadóttir, ólöf Karvelsdóttir,
Helga Alfonadóttir, Sigríður Karvelsdóttir,
Þorvaröur Alfonsson, Ólafur Karvelsaon.
t
Bróöir okkar,
GUÐMUNDUR BRYNJÓLFSSON,
Sölvhólsgötu 12, Reykjavfk,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 21. janúar
nk. kl. 10.30 fh.
Fyrir hönd vandamanna.
Guörún Brynjólfsdóttir, Guöjón Brynjólfsson,
Guöni Brynjólfsson, Jón Brynjólfsson,
Siguröur Brynjólfsson, Þorgrfmur Brynjólfason.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÓLAFUR S. INGÓLFSSON,
sölumaöur,
Aratúni 16, Garöabœ,
sem lést 16. janúar síöastliöinn, verður jarösunginn frá Fossvogs-
kirkju þann 26. janúar kl. 1.30 e.h.
Katrfn Vilhelmsdóttir,
Ólafur S. Ólafsson,
Karen Olafsdóttir, Sssvar Guðlaugsson,
Pétur Ó. Ólafsson, Sigrún Friógeirsdóttir,
og barnabörn.
t
Sonur okkar og bróöir,
PÁLL BJÖRNSSON,
fré Gilsárvöllum,
lézt aö Reykjalundi 7. janúar sl. Jaröarförin hefur fariö fram.
Þökkum auösýnda samúö.
Innilegar þakkir til lækna og starfsfólks aö Reykjalundi og Asi í
Hverageröi, fyrir ágæta umönnun, svo og allra annarra sem
auösýndu honum hlýju og hjálpsemi.
Þorbjörg Pálsdóttir, Björn Jónsson,
Sólveig Björnsdóttir, Andrés Björnsson.
t
Bálför fööur okkar,
STEINGRÍMS GUDMUNDSSONAR,
prentsmiöjustjóra,
fer fram frá Fossvogskirkju miövikudaginn 21. janúar kl. 15.00.
Margrét Steingrímsdóttir,
Krístjana Steingrímsdóttir.
t
Bálför mannsins míns,
HELGAJÓNSSONAR,
Austurbrún 6,
hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hins látna.
Þakka af alhug auösýnda samúö og vinarhug.
Guórún Halldórsdóttir.
mæði þrautir vinnur allar". Hólm-
fríður var fædd 19. september
1898, en lést 10. janúar sl. Hún var
þriðja barn níu barna þeirra
Rakelar Jónasdóttur og Kristins
Guðlaugssonar bónda að Núpi í
Dýrafirði. Eina dóttur' misstu þau
unga, en átta barnanna komust til
fullorðinsára. Hólmfríður er
þriðja systkinanna frá Núpi sem
kveður þennan heim, en Sigtrygg-
ur bróðir þeirra er látinn fyrir
nokkrum árum.
Það var ekki algengt þegar
Hólmfríður var ung kona að fólk
færi til útlanda til að læra, en til
Svíþjóðar fór hún og dvaldi þar
um þó nokkurn tíma og lærði
handavinnukennslu. Oft minntist
hún þessa tíma og fannst mér það
eins og uppiestur úr ævintýrabók
er hún sagði frá þessum Sviþjóð-
arævintýrum. Það var alveg sama
hvað hún vann í höndunum, allt
var óaðfinnanlegt, enda sagði hún
oft við mig er ég var að reyna að
gera eitthvað í höndunum: „Jú
þetta er allt í lagi, en rektu það
upp, það er hægt að gera þetta
betur." Mikið var ég nú oft örg út
af þessu, en úr því að Fríða
frænka sagði þetta þá varð að
gera það, það var líka sagt þannig
að eðlilegt var að hlýða. Þetta
kenndi mér einnig að reyna að
vera svolítið þolinmóðari en ég er
í eðli mínu og læra að það er hægt
að gera betur ef hægt er að hemja
óþolinmæði sína.
Hólmfríður var bráðgreind
kona, minnug og fróð um fjöl-
marga hluti. Sem kennari held ég
að hún hafi verið mjög vel liðin,
það hefur sýnt sig í hennar löngu
og erfiðu veikindum, því að margir
af nemendum hennar hafa bæði
heimsótt hana og hringt hvað eftir
annað til að spyrjast fyrir um
líðan hennar, þótt nú séu um 17 ár
síðan hún hætti kennslu.
Þótt Fríða frænka hefði frekar
erfitt skap voru kostir hennar líka
miklir. Ekki mátti hún vita af
neinum sem bágt átti án þess að
vilja rétta hjálparhönd, og á fyrri
árum voru það ekki ófá gamal-
mennin sem hún heimsótti reglu-
lega, sat hjá, spjallaði við og las
fyrir. Þegar maður er ungur held-
ur maður að fólk geri svona
nokkuð sjálfum sér til skemmtun-
ar, en þegar árin líða sér maður að
þetta eru gæði, umhyggja og
skilningur á einangrun gamals
fólks. Þetta gamla fólk var ekki
það eina sem naut umhyggju
hennar. Við systkinabörn hennar
öll, sem erum stór hópur, höfum
sérhvert einhverntíma notið gæða
hennar, því ósínk var hún á að
stinga peningum eða einhverju að
okkur.
Hún giftist aldrei og átti ekki
heldur börn og var það mikil synd,
því hún var með aÖ>rigðum barn-
góð. Ég get sagt þetta með sanni,
því fram til 6—7 ára aldurs var
mér alveg sama hvort ég væri hjá
Fríðu frænku eða foreldrum mín-
um, var ég þó mikið mömmubarn.
Nú er hún er horfin til annarra
heimkynna vil ég kveðja hana með
vísubroti, sem sagt er að Theodóra
Thoroddsen hafi sagt vinkonu
sinni í draumi er Theodóra var
nýlátin.
„Yfir um álinn bátinn bar.
blikaöi m)1 um fold ok mar.
ég ytti að hlein og eygði þar
áatina og lifið hvar sem var.“
Rakel Viggósdóttir
Minning:
Guðrún Helga
Guðmundsdóttir
Fædd 23. marz 1900.
Dáin 11. janúar 1981.
I dag er til moldar borin frá
kirkju Óháða safnaðarins Guðrún
Helga Guðmundsdóttir frá Sól-
heimum.
Helga eins og hún var allajafn-
an kölluð, var ein af tólf börnum
Guðrúnar Gestsdóttur frá Skúfs-
læk í Flóa og Guðmundar Brynj-
ólfssonar frá Keldum á Rangár-
völlum sem lengi bjuggu stórbúi
að Sólheimum í Hrunamanna-
hreppi.
Hún ólst upp í glaðværum
systkinahópi, þar sem frjálslyndi,
dugnaður og samheldni var í
hávegum haft og er ættarfylgja
þessa fólks enn í dag.
Ég minnist Helgu frá æskuár-
um, er hún kom ung og glæsileg
stúlka á heimili foreldra minna og
varð samferða systur minni á
Húsmæðraskólann á ísafirði. Og
síðar að hún var eftirsótt við
framreiðslu matar þar sem stórar
veizlur voru haldnar.
Helga var tvígift. Fyrri maður
hennar var Jón Kristjánsson frá
Bræðramynni á Bíldudal. Þau
eignuðust eina dóttur, Jónu, sem
gift er Lárusi Johnsen, kennara og
eiga þau tvo syni.
Helga missti manninn eftir
stutta sambúð, en giftist aftur,
Hannesi Magnússyni, húsasmið,
ættuðum frá Akranesi. Þau eign-
uðust dóttur, Guðlaugu Sjöfn, sem
gift er Sveini Sveinssyni bónda að
Hrafnkelsstöðum í Hrunamanna-
hreppi og eiga þau þrjú börn.
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á i
miðvikudagsblaði. að berast i
siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið.
af marggefnu tilefni. að frum-
ort ljóð um hinn iátna eru
ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu línubili.
Helga var traustur lífsförunaut-
ur, glaðvær og skyldurækin við
heimili sitt, mikil húsmóðir og
hjartfólgin dætrum sínum og eig-
inmanni. Við systkini sín og skyld-
fólk hélt hún alla tíð nánu sam-
bandi. Hún var að eðlisfari félags-
lynd og átti gott með að blanda
geði við samferðafólk meðan
heilsan entist.
Hún tók virkan þátt í störfum
Slysavarnafélags íslands og
studdi það félag af áhuga með
ýmsum hætti.
Trúmál voru henni hugleikin og
voru þau hjónin Helga og Hannes
áhugaspm um stofnun Óháða
safnaðarins í Reykjavík, sem þau
hlúðu að eftir bestu getu meðan
heilsa leyfði, enda var Helga trúuð
kona, sem trúði á endurfundi við
vini sína að loknu þessu lífi.
Hannes Magnússon lést 1969.
Helga ferðaðist mikið og kynnt-
ist landi og þjóð en hugleiknastar
voru henni ferðirnar í Hreppana
og hitta þar systkini og skyldfólk
sitt og rifja upp minningar æsku-
áranna á Sólheimum, fylgjast með
barnabörnunum sínum í sveitinni,
sem hún unni svo mjög.
Síðustu árin var Helga á Dval-
arheimilinu Hrafnistu. Það voru
erfið veikindaár.
Hún naut þar frábærrar um-
önnunar lækna og hjúkrunarfólks
sem að leiðarlokum er þakkað og
metið af heilum hug.
Um Ieið er hún af systkinum og
skyldfólki kær kvödd og henni
þökkuð samfylgdin.
Ég bið dætrum hennar og öðru
vandafólki Guðs blessunar.
Siggeir Vilhjálmsson
Freysteinn Guðmunds-
son — Kveðjuorð
Fæddur 13. júlí 1964.
Dáinn 28. desember 1980.
Það er undarlegt þegar ungur og
hraustur drengur eins og Frey-
steinn var, er kallaður burtu með
svo sviplegum hætti.
Ekki datt okkur í hug að eitt
okkar kæmi ekki aftur í bekkinn
þegar við skildum fyrir jólafríið.
Freysteinn var góður vinur og
sýndi hugprýði hvar sem hann fór.
Við vottum foreldrum hans og
bræðrum samúð okkar og kveðjum
Freystein með þessu ljóði eftir
Tómas Guðmundsson skáld.
„t dimmum xkugga af löngu liðnum vetri
mitt Ijóð til þin var árum saman grafið.
Svo ungur varxtu er hvarfxtu út á haflð
hugljúfur. glæxtur, öllum drengjum betri.
Og þvi varð allt svo hljótt vjð helfregn þina
xem hefði klökkur glgjuxtrengur broxtið
Og enn ég velt margt hjarta, harmi loxtlð
xem hugxar til þin alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hlnna
sem horfðu á eftlr j>ér I xárum trega
þá blómgaxt enn og blómgaxt ævinlega
þitt hjarta vor i hugum vina þinna.
Og skln ei Ijúfast X’vi jjeirra yfir
xem ung á morgni lifsinx xtaðar nemur
og eiliflega, óháð þvi sem kemur
I æxku xinnar tignu fegurð llflr?
Sem xjálfur Drottinn mildum lófum lykl
og llfslnx perlu I gullnu augnabliki."
Með kveðju frá bekkjar-
systkinum í M.A.