Morgunblaðið - 10.11.1981, Qupperneq 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. NÓVEMBER 1981
+ i Fósturmóöir okkar, ÁSTA EYGLÓ JÓNSDÓTTIR, Álfhólsvegi 119, " lést laugardaginn 7. nóv. Guórún Friftriksdóttir, Ástþór Óskarsson.

+ Móöir mín og tengdamóöir, GUÐMUNDA S. GUÐMUNDSDÓTTIR, Hagamel 52, | lést á sjúkradeild Hrafnistu 8. nóvember. Guftrún Þorsteinsdóttir, Gunnar I. Hafsteinsson.

+ Eiginmaöur minn, ÞÓRARINN HELGASON, rafverktaki, Ljósalandi 21, Reykjavik, lést aö heimíli sínu aö morgni 9. nóvember. Þóra Rannveig Sigurftardóttir.

+ Móöurbróöir minn, STEFÁN HANSSON, Bárugötu 22, lést í Landakotsspítala, 8. nóvember. F.h. vandamanna, Gunnar H. Pálsson.

+ Útför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu, RÖGNU S. GUÐMUNDSDÓTTUR frá Þjóftólfshaga, Bólstaðarhlíð 58, veröur gerö frá Fríkirkjunni í dag kl. 10.30. Guftmundur V. Ásmundsson, Ingibjörg Ásmundsdóttir, Richard Hannesson, Ragnhíldur Ásmundsdóttir, Eyjólfur Guðmundsson, Úlfar G. Ásmundsson, Birna E. Þórðardóttir og barnabörn.

+ Útför eiginmanns míns, GUNNARSÓSKARSSONAR, Hjallalandi 12, Reykjavík, fer fram frá Dómkirkjunni, fimmtudaginn 12. nóvember, kl. 13.30. Blóm vinsamlega afþökkuö. Fyrir hönd aöstandenda, Elísabet Finnbogadóttir.

+ Útför eiginkonu minnar, MARÍU SIGURDARDÓTTUR, Laugateigi 15, sem andaöist 1. nóvember, fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík, miövikudaginn 11. nóvember kl. 10.30. Fyrir mína hönd, barna okkar og annarra vandamanna, Magnús Ingimundarson.

+ Útför eiginkonu minnar og móöur okkar. STEFANÍU SIGURBJARGAR KRISTJÁNSDÓTTUR frá Þórshöfn á Langanesi, Borgarholtsbraut 11, Kópavogi, fer fram frá Fossvogskapellu 11. nóvember kl. 15. Tryggvi Sigfússon og börn.
+ Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur og ömmu, ODDRÚNAR ELÍSDÓTTUR, Nökkvavogi 14. Pátur Gíslason, Hörftur G. Pétursson, Gyöa Gunnlaugsdóttir, Sigurður Þ. Pátursson, Árnína Dúadóttir, Bella H. Pótursdóttir, Brynjólfur Sigurftsson og börn.
Minning:
Tómas Tómasson
húsasmíðameistari
Tómas var fæddur að Hrútar-
felli undir Eyjafjöllum 6. júní 1909
og ólst þar upp með foreldrum sín-
um og 4 systkinum sínum er upp
komust, 3 eldri féllu í einu fyrir
barnaveiki.
Fram yfir tvítugt var Tómas í
heimagarði, þá lá leið hans til
Reykjavíkur til húsasmíða hjá
Einari Einarssyni, bygginga-
meistara.
Um áratuga skeið, var Tómas
all umsvifamikill byggingameist-
ari, byggði mjörg stór hús þeirrar
tíðar við góða lukku og vinskap
samverkamanna, vinnuþiggjenda
og almennt talað, þar sem hann
var ljúfmenni í umgengni og
prúðmenni í hugsunarhætti, eða
eins og fortíðin orðaði það:
„Drengur góður.“
Ekki setti hann hnúana í þá er
kepptu við hlið hans í lífshlaup-
inu, byggði á, og sparaði hvergi,
eigin hug og hönd. Einn slíkra var
Ragnar Lövdahl og bar aldrei
skugga á þeirra samvinnu og
vinskap meðan báðir lifðu og ekki
aðeins þeir, en heimila vinátta í
besta lagi.
Leiðrétting
FYRIR helgi, í fimmtudagsblaði,
voru minningarorð um Ragnheiði
Skúladóttur lækni. í undirfyrir-
sögn misritaðist dánardægur
hennar. Hún var fædd 21. mars
1951 og lést hinn 27. október síð-
astl. Þetta leiðréttist hér með og
hlutaðeigandi beðnir velvirðingar
á mistökunum.
Einn sonur fæddist Tómasi er
Snorri heitir.
Við síðustu fundi okkar á
Landakotsspítalanum var ljóst að
hverju stefndi. Hann gat ekki átt-
að sig á, hve lengi hann væri bú-
inn þar að vera, en ljúfleikinn var
samur sem ævinlega.
Víst saknar maður sárt svo
hugheilla vina, en er þó fró, að
vita þá leysta frá erfiðleikum ein-
manaleika og þjáninga, trúandi
vinafundi með á undan förnum fé-
lagsbræðrum handan línunnar,
vitandi, að til vinar huga okkar
allra sem eftir erum, hafði hann
vel unnið.
Hann mun greiðvikinn enn sem
áður og bera kveðju með sér yfir
móðuna miklu. Fyrir það og alla
tuga ára kynninguna blessa ég
minningu Tómasar, sem lést að-
faranótt 1. nóvember sl.
Hulda Lövdahl.
Með fáum orðum langar mig að
minnast vinar míns Tómasar
Tómassonar, húsasmíðameistara,
sem lést á Landakotsspítala
sunnud^ginn 1. nóvember sl. eftir
langvarandi og erfið veikindi. Ut-
för hans fer fram frá Laugarnes-
kirkju í dag kl. 13.30.
Það mun hafa verið árið 1929
þegar leiðir okkar lágu fyrst sam-
an. Hann hóf þá nám í húsasmíði
hjá Einari Einarssyni, húsasmíða-
meistara, en ég í múrsmíði hjá
Ólafi Jónssyni, múrarameistara.
En svo vildi til að þeir unnu sam-
an, og voru með stærstu verktök-
um þá í borginni. Báðir voru þeir
prýðismenn og reyndust okkur
Tómasi með miklum ágætum bæði
fyrr og síðar. En svo vildi til þegar
við hittumst, að þeir voru að
byggja Hótel Borg fyrir Jóhannes
Jósepsson, íþróttakappa.
Ég tel okkur heppna að hafa
komist í hendurnar á þessum
mönnum, á þessum kreppuárum,
sem þá dundu yfir þjóðina. Því það
var jafn erfitt þá að komast til
góðra meistara í iðnnám, eins og
fyrir sjómann að fá pláss á togara
hjá góðum skipstjóra, eins og eldri
menn muna örugglega.
Þarna og þá hófust kynni okkar
Tómasar, sem voru oft mjög náin
bæði í starfi og í leik. Og sem
aldrei bar neinn skugga á; eða yfir
50 ár meðan báðir lifðu. Ég minn-
ist þess þegar ég settist í Iðnskól-
ann þetta ár, þegar maður fór að
kynnast skólafélögunum, þessum
ágætu ogglaðværu strákum, þessu
harðsnúna liði sem var að búa sig
undir að takast á við vandann
undir stjórn ágætra kennara, að
byggja upp Reykjavík, sem þá var
aðeins lítill bær. Einn af þessum
dugmiklu mönnum var Tómas
Tómasson. Eftir að hann öðlaðist
sitt meistarabréf, hóf hann sjálfur
að standa fyrir smærri og stærri
verkum, sem honum voru falin að

Þorkell Agúst Guð-
bjartsson frá Hjarð-
arfelli - Minning
Þann 9. október 1981, varð bróð-
ir minn Þorkeli Ágúst, Dynskóg-
um 20, Hveragerði, bráðkvaddur á
heimili sínu. Tveimur dögum fyrr,
eða 7. október, varð hann 66 ára.
Þegar dauðann ber að svo óvænt,
verður þeim, sem næstir standa,
hverft við og hugleiða þá gjarnan,
hvað lífið er fallvalt og samfylgdin
stutt, sem við höfum átt kost á að
njóta með þeim, sem horfinn er,
og vakna þá ekki spurningar: Höf-
um við verið tómlát um að nota
tímann, meðan við vorum enn á
veginum, til þess að njóta sam-
vistanna og reyna að létta byrðar
lífsins hvert með öðru?
Þorkell var fæddur 7. október
1915, að Hjarðarfelli og var
fimmta barn foreldra sinna, hjón-
anna Guðbröndu Þorbjargar Guð-
brandsdóttur og Guðbjarts Krist-
jánssonar bónda þar. Þeim hjón-
unum á Hjarðarfelli fæddust níu
börn. Yngsta barnið, stúlka, fædd-
ist andvana, en átta komust til
fullorðinsára. Þau eru í aldursröð:
Alexander f. 5.3. 1906, d. 21.4. 1968,
Guðbrandur f. 23.4. 1907, Kristján
f. 18.1. 1909, Sigríður Elín f. 22.2.
1911, Þorkell Ágúst f. 7.10. 1915,
Gunnar f. 6.6. 1917, Ragnheiður f.
45.2. 1919 og Guðbjörg f. 17.10.
1920. Ég, sem þessar minningar
rita, hafði farið úr foreldrahúsum
6 ára gamall, á vordögum 1915,
með föðursystur minni Vilborgu,
sem þá nýgift, fluttist að Ölkeldu,
bæ í næstu sveit, og var hjá henni
og manni hennar Gísla Þórðar-
syni, til fullorðinsára.
Fyrsta minning mín í sambandi
við Þorkel bróður minn er þegar
hann var skírður á jólum, rúmlega
tveggja og hálfs mánaðar gamall,
en þá var ég þar boðsgestur ásarot
föðursystur minni og manni henn-
ar.
Ferðir mínar heim að Hjarðar-
felli voru margar, einkum á ungl-
ingsárunum og voru það ætíð
miklar gleði- og hamingjustundir,
með foreldrum og systkinum,
sungið og leikið af hjartans list.
Þorkell ólst upp í foreldrahús-
um í hópi eldri og yngri systkina
og annars frænda- og venslafólks,
en jafnan var margt fólk í heimili
og gestagangur mikill.
Um nokkurt skeið á uppvaxtar-
árum hans, stóðu heimili föður-
bræðra hans, Þórðar og Sigurðar
og fjölskyldna þeirra Uitlum bæ á
hlaðinu á Hjarðarfelli. Milli barn-
anna, sem þar léku sér saman,
tengdist ævilöng vinátta og
tryggð. Á uppvaxtarárum Þorkels
voru oft mikil umsvif á heimili
foreldra hans, auk hins venjulega
búskapar, byggingaframkvæmdir,
ræktun jarðarinnar, eldri systkini
hans að fara til náms og koma
heim aftur, taka þátt í störfunum
og efla heimilið með áhuga og
bjartsýni.
Heimilið á Hjarðarfelli var á
þessum árum mikill rausnargarð-
ur, sem byggði á fornum, traust-
um menningararfi og var um leið í
fararbroddi til hverskonar nýj-
unga og framfara. Hefur það haft
hvetjandi áhrif á unglingana, sem
þar ólust upp, til þess að láta gott
af sér leiða í framfaraátt.
Eftir fermingu fer Þorkell til
Sigfúsar Kristjánssonar, brú-
arsmiðs hjá Vegagerð ríkisins og
vann með honum fjölmörg sumur
við brúarsmíðar, en var fyrst um
sinn oftast heima á vetrum hjá
foreldrum sínum.
Sigfús, sem var mágur Þorkels,
giftur Sigríði Elínu> var frábær
kapps- og dugnaðarmaður og á
þeim árum, sem Þorkell vann hjá
honum, komst hann til fulls
þroska, og hef ég það eftir ábyggi-
legu og traustu fólki, að það teldi
hann vera með allra glæsilegustu
mönnum á hans aldri og mjög
prúðan og háttvísan í allri fram-
göngu.
Þau hjón Elín og Sigfús reynd-
ust honum traustir vinir og
greiddu götu hans á margan hátt,
bæði á meðan hann var í námi í
Iðnskólanum í Reykjavík og einn-
ig eftir að hann byrjaði búskap, en
á þeim árum var oft vandfengið
húsnæði.
Árið 1939 tók Þorkell sveinspróf
í húsasmíðum hjá meistara sínum
Óskari Ólafssyni frá Söðulsholti,
Eyjahreppi, Hnappadalssýslu.
Meistararéttindi hlaut hann 1949.
Um og eftir 1940, starfaði Þor-
kejl í lögreglu Reykjavíkur, þar til
hann stofnaði byggingafélagið
Byggi hf. ásamt Sigfúsi Krist-
jánssyni mági sínum og fleirum.
Vann hann við það til ársins 1949,
en þá seldi hann hlut sinn í fyrir-
tækinu og fluttist vestur að
Hjarðarfelli ásamt fjölskyldu
sinni. Fékk hann hluta af jörðinni
og stofnaði nýbýli, sem nefnt var
Hjarðarfell II. Hófst hann þá
strax handa við að byggja allstórt
og vandað íbúðarhús og fleiri
framkvæmdir gerði hann á nýbýl-
inu.
Hugmynd Þorkels hefur eflaust
verið að hefja búskap af fullum
krafti, því hugur hans var löngum
bundinn við sveitina og þá einkum
við Hjarðarfell. Þó fór það svo, að
ekki varð af búskap i þeim mæli,
sem ætlað var.
Á þessum árum voru miklar
framkvæmdir í byggingum, bæði
hjá einstaklingum og opinberum