Morgunblaðið - 28.02.1982, Blaðsíða 36
MORGUNBLjU3fffrgHNyUDAGUR28- FEBRÚAR 1982
84
Páll Sigurgeirsson
kaupmaður — Minning
Fæddur 16. febrúar 1896
Dáinn 21. febrúar 1982
Páll Sigurgeirsson, fyrrum
kaupmaður á Akureyri, andaðist í
Landakotsspítala 21. febrúar sl.,
86 ára að aldri.
Páll faeddist að Stóruvöllum í
Bárðardal 16. febrúar 1896. For-
eldrar hans voru hjónin Sigurgeir
Jónsson Benediktssonar Indriða-
sonar frá Fornastöðum og Frið-
rika Tómasdóttir Friðfinnssonar
bónda á Litluvöllum í Bárðardal.
Kona Tómasar var Margrét Sig-
urðardóttir frá Melum í Fnjóska-
dal.
Kona Jóns Benediktssonar og
amma Páls kaupmanns var Aðal-
björg Pálsdóttir Jóakimssonar frá
Hólum í Laxárdal.
Sigurgeir Jónsson fæddist 25.
nóvember 1866 og var yngstur 6
barna þeirra Jóns Benediktssonar
og Aðalbjargar Pálsdóttur. Meðal
bræðra hans var Páll Hermann
bóndi og hreppstjóri á Stóruvöll-
um.
Friðrika Tómasdóttir fæddist
21. júli 1871. Þau gengu í hjóna-
band 25. júní 1895. Þá hófu þau
búskap á fjórða hluta Stóruvalla
en fluttust alfarin til Akureyrar
1904.
Sigurgeir var þjóðkunnur tón-
listarfrömuður í Suður-Þingeyjar-
sýslu og á Akureyri og tók virkan
þátt í ýmsum félagsmálum, t.d.
IOGT. Friðrika var mikil fríð-
leikskona og fyrirmyndar hús-
móðir. Þau eignuðust 9 börn, sem
flest eru þjóðkunn fyrir tónlist-
arstörf, ljósmýnda- og kvik-
myndagerð og skólamál. Páll var
elstur barna þeirra.
Friðrika andaðist 14. júní 1953
og Sigurgeir 4. nóvember 1954.
Páll Sigurgeirsson slitnaði ekki
úr tengslum við Bárðardal þótt
hann flyttist þaðan 1904. Hann
var á Stóruvöllum hvert sumar
fram að fermingu. Þá hóf hann
bókbandsnám á Akureyri, en árið
1911 réðíst hann til Braunsversl-
unar á Akureyri að eindreginni
ósk stjórnanda hennar.
Að þeirra tíma barnaskólanámi
loknu naut Páll ekki skólagöngu,
nema eitthvað í kvöldskóla og í
einkatímum, og varð hann mjög
vel mæltur bæði á dönsku og
þýsku. Hann var því að mestu
sjálfmenntaður í þess orðs ágæt-
ustu merkingu. Góðar gáfur, vak-
ándi lífsáhugi og lífsreynsla voru
farsælir kennarar hans. Hann var
minnugur og gerðist margfróður
um menn og mannlíf.
Árin 1919 til 1922 vann Páll Sig-
urgeirsson við Braunsverslun í
Reykjavík og var þangað sendur
af húsbændum sínum. Á þeim ár-
um kynntist hann Sigríði Odds-
dóttur. Þau gengu í hjónaband 7.
ágúst 1922.,
Sigríður Oddsdóttir fæddist 10.
maí 1980. Foreldrar hennar voru
Oddur Oddsson gullsmiður og
fræðimaður á Eyrarbakka og sím-
stöðvarstjóri þar, og kona hans
Helga Magnúsdóttir. Þau bjuggu
áður á Sámsstöðum í Fljótshlíð og
þar fæddist Sigríður. Enda taldi
hún sig alla tíð vera Fljótshlíðing.
Þegar hún kynntist Páli var hún
ekkja og átti 3 börn.
Árið 1922 fluttust Páll og Sig-
ríður til Akureyrar og stofnuðu
heimili þar. Páll tók við verslunar-
stjórastöðu hjá Braunsverzlun.
Með þeim fór sonur Sigríðar, Hauk
ur Helgason, og gekk Páll honum í
föðurstað. Hin tvö börn Sigríðar
ólust upp hjá ættfólki sínu fyrir
sunnan. Haukur varð síðar verk-
stjóri hjá Rafveitu Akureyrar.
Hann fórst af slysförum við skyldu
störf 1945. Hann varð öllum
harmdauði sem til hans þekktu.
Páll og Sigríður eignuðust tvo
syni: Sverri, fæddan 28. júní 1924
og Gylfa, fæddan 1. febrúar 1933.
Sverrir er skólastjóri Gagn-
fræðaskólans á Akureyri. Kona
hans, Ellen Lisbet er fædd 30.
janúar 1926, foreldrar: Lauritz Al-
fred Rasmussen verkstjóri í
Reykjavík og kona hans Ingunn
Katrín Arnfinnsdóttir. Sverrir og
Ellen eiga 4 börn.
Gylfi er skólastjóri Gagnfræða-
skólans í Mosfellssveit. Kona hans
er Steinunn Katrín, f. 17. nóv.
1932, Theodórsdóttir skipamiðlara
og kennara Jakobssonar og konu
hans Katrínar Pálsdóttur Ein-
arssonar hæstaréttardómara. Þau
eiga 6 börn.
Páll Sigurgeirsson keypti
Braunsverslun árið 1932 og rak
hana til 1956. Haraldur bróðir
hans var starfsmaður hjá honum
og hans önnur hönd. Árið 1956
stofnaði svo Páll Vöruhús Akur-
eyrar og rak það til 1961. Þá hætti
hann kaupmennsku, enda hafði
hann stundað verslunarstörf í 50
ár.
Á Akureyri byggðu Páll og Sig-
ríður sér einbýlishús, Eyrar-
landsveg 24. Þarna bjuggu þau sér
heimili sem öllum hlýtur að vera
ógleymanlegt sem til þekktu. Þar
ríkti hóglát smekkvísi og þar var
til alls vandað. Heimilislífið kom
fyrir sjónir eins og maður hefur
kynnst því fegurstu á langri ævi.
Það var unaðslegt að vera gestur
þeirra. Þar komu til skapgerðar-
einkenni og viðmót beggja hús-
bændanna.
Sigríður Oddsdóttir var gáfuð
fríðleiks- og atgerfiskona. Við
hana var gott og auðvelt að ræða í
trúnaði og af einlægni. Hún hafði
alltaf eitthvað til mála að leggja,
sem var ávinningur að heyra og
leggja sér á minni. Sama má segja
um mann hennar, Pál Sigurgeirs-
son. Þar hallaðist ekki á. Þau voru
bæði fastlynd og staðföst í skoð-
unum og lífsviðhorfum og höfðu
ríka löngun til að leita sannleik-
ans. Þannig eru þessi ágætishjón
og hið fagra heimili þeirra í mín-
um huga.
Árið 1961 fluttust Páll og Sig-
ríður til Reykjavíkur. Þar, í stórri
blokk, Hvassaleiti 153, endur-
reistu þau heimili sitt frá Akur-
eyri með sömu einkennum og áður
var.
Páll Sigurgeirsson var yfirlæt-
islaus maður, hógvær og leitaði
ekki eftir mannvirðingum. Því
meira traust báru menn til hans.
Og þótt hann fórnaði lífsstarfi
sínu mestu af kröftum sínum og
tíma, hlaut hann að koma víðar
við sögu. Hann var gjaldkeri
Rauða krossins á Akureyri um
árabil. Hann þjónaði Frímúrara-
reglunni af trúmennsku og innan
hennar nutu reglubræður hans
þess að hann lék á orgel. Hann var
formaður nefndar sem safnaði fé
og stóð fyrir kaupum á pípuorgeli
í Akureyrarkirkju. Hann átti
drjúgan þátt í stofnun Náttúru-
Jón Sturlaugsson
Minningarorð
Fæddur 28. október 1930
Dáinn 18. febrúar 1982
Á morgun, 1. mars kl. 10.30,
verður til moldar borinn frá
Fossvogskirkju Jón Sturlaugsson,
bókhaldari og skrifari, sem lést
langt um aldur fram, aðeins 51 árs
að aldri.
Jón var gæddur næmni og hæfni
svo af bar strax á skólaárum sín-
um í Verslunarskólanum, en þar
sem gera má ráð fyrir að hann
hafi að uppiagi verið meiri fræði-
maður en verslunarmaður nýttust
þessar gáfur hans ekki sem skildi,
jafnframt því sem hann átti oft
við vanheilsu að striða.
Skarpar gáfur og græskulaust
gaman fara oft saman. Þetta
tvennt sameinaði Jón á snilldar-
legan hátt. Skoðanabræður jafnt
sem skoðanaandstæðinga átti
hann að vinum og virðingin var
gagnkvæm.
Jón var maður sáttfýsi og frið-
ar. Engum manni vildi hann órétt
gera og heiðarleika hans í við-
skiptum var viðbrugðið. Keisaran-
um skyldi greiða það sem keisar-
ans var og Guði það sem Guðs var
og þó ríflega báðum.
Til allrar hamingju veit Guð, að
vér mennirnir erum jafn ólíkir
sem malarsteinarnir á ströndinni,
og hann býst ekki við að hver og
einn lifi og hagi sér eins. Það er
andinn sem máli skiptir, tilgang-
urinn og hin heita ósk.
Jón var einlægður trúmaður og
bænin var honum eðlislæg. Bænin
heldur mönnum í tengslum við
Guð. Hún er dásamlegt hjálpar-
tæki til að lifa kristilegu liferni.
Að sleppa bæninni er að bjóða
ógæfunni heim. Jafnvel hinn
styrkasti og helgasti maður getur
ekki leyft sér að gleyma að biðja
til Guðs, þó að ekki sé nema dag-
lengis.
Slíkir sem Jón heitinn trúi ég
raunverulega að séu undir það
búnir að mæta skapara sínum.
Eftirlifandi bróður og ættingj-
um votta ég samúð og hluttekn-
ingu.
Blessuð sé minning hans.
B.Th.
Mánudaginn 1. marz verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju í
Reykjavík Jón Sturlaugsson bók-
ari.
Hann var sonur hjónanna Guð-
borgar Þórðardóttur frá Lauga-
bóli við ísafjarðardjúp og Stur-
laugs Jónssonar stórkaupmanns
frá Stokkseyri.
Jón var Verzlunarskólamennt-
aður og starfaði lengst af sem
bókari við fyrirtæki þeirra feðga,
heildverzlun Sturlaugs Jónssonar
& Co sf. en Þórður bróðir hans tók
við framkvæmdastjórn eftir lát
föður þeirra.
Jón var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Sjöfn Kristjánsdóttir.
Þau slitu samvistum. Síðari kona
hans var Þorbjörg Biering. Þau
fengu þó ekki lengi að njóta sam-
vista, því Þorbjörg lést skyndilega
árið 1978 eftir aðeins tveggja ára
hjónaband.
Á starfsferli Jóns kann ég lítil
skil. Þó veit ég að fyrirtæki þeirra
bræðra Sturlaugur Jónsson & Co
sf. hefur eflst og styrkst í höndum
þeirra bræðra og nýtur álits fyrir
traust og áreiðanieika í viðskipt-
um. Eg veit einnig að Jón var af-
burða nemandi í Verzlunarskóla
íslands og hlaut þar m.a. bók-
færslubikarinn fyrir frábæran ár-
angur í þeirri námsgrein.
Eg kynntist Jóni Sturlaugssyni
sem frænda konu minnar og þar
með góðum fjölskylduvini, sem
ávallt sýndi okkur mikla ræktar-
semi og vinarhug.
Jón tókst mjög vel að ná til
barna, enda varðveitti hann alla
tíð hluta barnssálarinnar í hjarta
sínu. Hann var sérlega iðinn við
að segja þeim frá og útskýra hin
margbreytilegustu fyrirbæri til-
verunnar. Var þar af ýmsu að
taka, því Jón var mikill lestrar-
hestur, raunar alæta á lesefni.
Hefði hann haft metnað eða löng-
un til að takmarka sig við leiðir í
þeim efnum, hefðu greind hans og
gott minni eflaust getið honum
góðs orðstírs meðal þeirra, sem á
þekkinguna trúa.
Það vill svo til að Jón Stur-
laugsson fylgdi oftast jólahátíð-
inni inn á mitt heimili. Minningar
okkar um hann tengjast því öðru
fremur þeirri hátíð vináttu, gleði
og góðvildar. Var hann þar ekki
síður veitandi en njótandi.
En hátíð og gleði jólanna voru
ekki hans fasta fylgdarlið á lífs-
leiðinni og finnst mér raunar að
forsjónin hefði mátt þar vera hon-
um dálítið örlátari. En sorgina
átti hann einn. Gleðinni vildi hann
deila með öðrum.
Á kveðjustundu flyt ég þakkir
fjölskyldu minnar fyrir góð kynni
og ánægjulegar samverustundir.
Blessuð sé minning Jóns Stur-
laugssonar.
Ingjaldur Bogason
Á morgun, 1. mars, kveðjum við
starfsmenn Sturlaugs Jónssonar
& Co. samstarfsmann okkar, Jón
Sturlaugsson, Skúlagötu 58,
Reykjavík.
Jón Sturlaugsson var fæddur 28.
okt, 1930. Foreldrar hans voru
sæmdarhjónin Sturlaugur, stór-
kaupmaður í Reykjavík, látinn
1968, Jónsson, hafnsögumanns á
Stokkseyri, Sturlaugssonar og
kona hans Guðborgar Þórðardótt-
ur, bónda á Laugabóli á Langa-
dalsströnd við Djúp, Jónssonar.
Jón fór ungur í Verslunarskól-
ann og lauk þaðan prófi. Hann
stundað aðallega verslunar- og
skrifstofustörf um æfina. Sein-
ustu árin vann hann við fyrirtæki
þeirra bræðra, er faðir þeirra
stofnaði 1925.
Jón var stálminnugur og greind-
ur vel, röskur og afkastamaður
mikill til verka.
Hann var hrekklaus, enda
drengur góður, léttur í lund, prúð-
Jóna Alexanders-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 11. maí 1925
Dáin 27. desember 1981
7. janúar sl. var til moldar borin
góð vinkona mín, Jóna Alexand-
ersdóttir. Hún andaðist 27. des-
ember í Borgarspítalanum eftir
stutta legu. Jóna var fædd að
Skerðingsstöðum í Hvamms-
hreppi. næst yngst 10 systkina, 3
dóu í æsku, 7 komust upp, allt
myndarfólk og er hún fyrst af
þeim sem kveður þennan heim.
Foreldrar hennar voru Ólöf
Bæringsdóttir og Alexander Guð-
jónsson. Þegar Jóna var 13 ára
lést faðir hennar, þá bjó fjölskyld-
an að Hóli, Hvammshreppi. Um
það leyti voru elstu börnin farin
að heiman í atvinnuleit, allir urðu
að vinna hörðum höndum um leið
og þeir voru færir um, því ekki
voru efnin mikil í þá daga hjá
þeim frekar en öðrum.
Eftir að móðir hennar var orðin
ekkja bjó hún nokkur ár að Hóli
með tveim af börnum sínum en
fluttist síðan til Reykjavíkur.
Sumarið 1945 fór ég eitt sumar
að vinna vestur í Dali, að Sæl-
ingsdalslaug sem þá var starfrækt
sem barnaheimili. Þar hitti ég
fyrst mína tryggu vinkonu, sem
einnig var komin þangað til aö
vinna.
Við urðum strax góðar vinkonur
þetta fyrsta sumar og öll árin sem
á eftir komu og aldrei féll skuggi
þar á. Hún var tryggðatröll glað-
lynd og spaugsöm. Á barnaheimil-
inu vann hún tvö eða þrjú sumur,
en var í Húsmæðraskólanum að
Hallormsstað tvo vetur. Þangað
sótti hún mikla þekkingu sem hús-
móður nýtist alla æfi, og minn-
ingarnar frá þeim árum voru aldr-
ei langt undan.
Eftir að þær mæðgur fluttu suð-
ur bjuggu þær í Skerjafirðinum
hjá Kristjönu, systur Jónu, og
hennar manni Óskari, þar höfðu
þær litla risíbúð. Þangað var gott
að koma, Ólöf móðir hennar var
hæglát gæðakona með mikla eðlis-
greind og reynslu erfiðra ára. Hún
bjó hjá Jónu það sem hún átti eft-
ir ólifað, og það var yndislegt að
sjá hvað hún var móður sinni góð
dóttir. Ólöf lést árið 1964.
Árið 1961 kynntist Jóna eftirlif-
andi manni sínum, Ingva Þórðar-
syni, og stofnuðu þau heimili sam-
an að Skólavörðustíg 33 og síðar
að Úthlíð 5.
Þau áttu fallegt heimili og
þakka ég þeim allar þær ánægju-
stundir sem ég átti þar. Þau voru
barnlaus.
Sl. 20 ár gekk hún með erfiðan
sjúkdóm sem hún bar með þolin-
mæði og æðruleysi. Hún vann nú
aðeins hálfan daginn í fatahreins-
un, áður vann hún í mörg ár hjá
Jóhannesi Jóhannssyni kaup-
manni, fyrst á Grundarstíg 2 og
síðar á Laufásveginum og ekki
trúi ég öðru en að margir minnist
þar lipurrar afgreiðslustúlku.
Eftir að hún hætti að vinna úti
og varð heimavinnandi húsmóðir,
prjónaði hún lopapeysur og annaði
aldrei eftirspurn. Ekki prjónaði
hún peysu á dag, en hún gat sett
nafnið sitt á þær allar.
Eg kveð nú vinkonu mína og
þakka henni samfylgdina, ég kvíði
ekki vistaskiptum þegar að mér
kemur því ég veit að hún tekur á
móti mér.
Ég sendi Ingva, systkinum
hennar og skyldfólki innilegar
samúðarkveðj ur.
Vinkona