Morgunblaðið - 18.05.1982, Qupperneq 32

4 0 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. MAÍ1982
Frambjóðendur á ferð og flugi:
Um 80
vinnustaðafundir,
auk fjölmargra
annarra funda
„i>AÐ HAFA þegar verið haldnir 54 vinnustaðafundir hér í Keykjavík vegna kosn-
inganna, en ætli þeir verði ekki komnir í um 80 þegar upp verður staðið,“ sagði Sveinn H.
Skúlason, framkvæmdastjóri fulltrúaráðs sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík, í samtali við
Morgunblaðið.
„Við fórum yfirleitt ekki á fámennari vinnustaði en 25—30 manna, en á sumum
fundunum eru allt upp í 200 fundarmenn, eins og hjá Eimskipafélaginu inni við Sunda-
höfn. Við /eiknum með að ná til
3000—4000 manns á þennan
hátt,“ sagði Sveinn.
Sveinn sagði, að 22 efstu menn
á framboðslista Sjálfstæðisflokks-
ins færu á vinnustaðafundina.
Einnig benti Sveinn á, að margs
konar fundir væru í gangi auk
vinnustaðafunda. Nefndi hann
m.a. fundi með ýmsum félögum,
t.d. Lionsmönnum, Kiwanis-
mönnum, Fóstrufélaginu, íbúa-
samtökum og fleira. Sveinn sagði,
að því væri um mun fleiri fundi að
ræða en vinnustaðafundina 80, og
kvað hann fjölmarga hafa óskað
eftir fundi með frambjóðendum
Sjálfstæðisflokksins fyrir þessar
kosningar.
Davíð Oddsson og Ingibjörg Rafnar á fjölmennum vinnustaðarfundi á Borgarspítalanum.
Sigurjón Fjeldsted ræðir borgarmálin á fundi með starfsfólki Eimskipafélagsins.
Bananar
Leikiist
Ólafur M. Jóhannesson
BANANAR
Höfundar: Rainer Hachfeld og
Rainer Liicker
Ljóðtextar: Volker Ludwig
Hljómlist: Birger Heymann
Þýðing: Jórunn Sigurðardóttir
Þýðing Ijóða: Böðvar Guðmunds-
son
Leikstjórn: Bríet Héðinsdóttir
Leikmynd og búningar: Grétar
Reynisson
Lýsing: David Walters
Alþýðuleikhúsið
All sjálfstæður hópur innan
Alþýðuleikhússins, svokallaður
„Pældíðí-hópur", hefur undan-
farin misseri sýnt á sviði Hafn-
arbíós og í skólum ýmis verk
sem hafa þjóðfélagslega skír-
skotun, oft kennsluleikrit með
pólitísku eða siðferðilegu ívafi.
Þannig var fyrsta verk hópsins,
„Pældíðí", einskonar kennslu-
leikrit á sviði kynferðismála og
sömuleiðis „Sterkari en Súper-
man“ sem fjallaði um þá erfið-
leika sem mæta fötiuðu fólki
hvunndags. Nú hafa þeir
starfsmenn Alþýðuleikhússins
sem skipa „Pældíðí-hópinn" tek-
ið þá ákvörðun að gerast tals-
niéiiB ákvöðinna sjónarmiða sem
teljast verða hápóiitísk. Þftta
hafa Alþýðuleikhússmenn gert
með því að velja til sýningar
leikritið „Banana" eftir þá Rain-
er Hachfeld og Rainer Lúcker,
en verkið fjallar um þann volaða
skika jarðarinnar sem á landa-
bréfi er merktur S-Ameríka. Er
leikverki þessu einkum ætlað að
fræða unglinga um þá ógn og
vesöld sem ríkir á fyrrgreindu
landsvæði.
Vissulega er það staðreynd að
í S-Ameríku ríkir slíkt ógnar-
ástand að vart líkist öðru en því
helvíti sem Dante lýsti í Divina
Commedia. Má segja að svo til
daglega dynji á manni fréttir af
ógeðslegum morðum þar til skip-
aðra dauðasveita sem virðast
vinna verk sín af vísindalegri
nákvæmni. Einstaka sinnum
staldrar maður við frétt og frétt
en venjulega líða þessar lýsingar
gegnum frumskóg vitundarinn-
ar. Þess vegna er ágætt að sjá á
sviði ástandið sem ríkir á þessu
landsvæði. Það er þá máski von
að maður sendi svo sem hundr-
aðkall í pósti til Amnesty Int-
ernational eða steypi sér í ólaun-
aðan sykurreyrskurð á ökrum
Fidel Kastrós. Ég held ég velji
fyrri kostinn eftir að hafa horft
á skilgreiningu þeirra Rainer
Hachfeld og Rainer Lucker á
s-ameríska vítinu. Þeir félagar
kunna nefnilega aðeins eina
skýringu á volæði Suður- og
Mið-Ameríkana: Ofríki auð-
hringa. Er ofríkið slíkt að maður
sér ekki mun á því og stjórn Fid-
el Kastrós og félaga.
Annars fannst mér forvitni-
legt að fylgjast með viðbrögðum
unglinganna sem fylltu bekki
Hafnarbíós á annarri sýningu
„Banana". Unglingarnir virtust
sefjast mjög auðveldlega af
þeirri tilfinningaspennu sem
fylgdi atburðarásinni. Var
greiniiegt að þeir upplifðu þarna
leik kattarins að músinni. Mér
varð hugsað til þess hvort þessir
unglingar gerðu sér ljóst að hinn
alvondi köttur sem þarna var
teymdur með ginið opið er raun-
ar það afl sem er þess valdandi
að þau geta í dag etið ódýrari
mat en forfeðurnir og hlustað á
vasadiskó i frístundum. Eða eru
ekki voldugir alþjóðlegir auð-
hringir einir þess megnugir í
krafti ódýrs vinnuafls og auð-
linda Þriðja heimsins, mikils
fjármagns og viðamikils dreif-
ingarkerfis — að dreifa þeim
sæg fjölbreyttra neysluvara sem
gerir hið vestræna velferðarríki
að veruleika? Ég er hræddur um
að án hinna velskipulögðu al-
þjóðlegu auðhringa væri bilið í
dag milli ríkra og fátækra enn
breiðara en það er á Vesturlönd-
um. Hinar tiltölulega vönduðu
fjöldaframleiddu neysluvörur
frá verksmiðjum stóru auð-
hringanna hafa þannig gert að
veruleika „sósíalismann" þar sem
miðstýringarkerfi þeirra Marx
og Engels hefur leitt til vöru-
skorts sem aftur bitnar harðast á
þeim sem minnst mega sin. Á
næstu árum munu svo auðhring-
arnir taka í þjónustu sína sæg
vélmenna sem koma í stað út-
jaskaðra latínóa. Þá er þess að
vænta að velferðarríkið verði
einnig að veruleika i S-Ameríku,
svo fremi sem Kastró-Brezhnev
klíkan hefur ekki lamað þar
efnahagslífið.
Eins og sjá má hefur leik-
gagnrýnandinn dvalið all lengi
við efni nýjasta leikrits Alþýðu-
leikhússins. Þetta er gert að
ásettu ráði því eins og sagði í
upphafi greinar eru „Bananar"
„Pældíðí-hópsins" fyrst og
fremst kennsluleikrit sem hverf-
ist um hápólitiskan kjarna. Ef
gagnrýnandinn greinir ekki
fyrst þennan kjarna er umfjöll-
un hans um hina leiklistarlegu
hlið hjóm eitt. Ég álít til dæmis
verkið ekki byggt kringum
ákveðnar persónur, heldur eru
persónurnar einskonar tákn-
myndir er lýsa ákveðnu þjóð-
félagsástandi. Hér skiptir því
ekki máli „stjörnuleikur" heldur
að leikarar nái að vinna saman
að því að lýsa því samfé-
lagsfyrirbrigði sem S-Ameríka
er. Ég tel mig heppinn að hafa
ekki í þetta sinn dæmt útfrá
frumsýningu því á slíkri stund
eru leikarar oft „nervös" og ná
ekki að vinna mjúklega saman.
Á annarri sýningu gerðist hins-
vegar undrið, hver og einn naut
sín innan hópsins og þar með tel
ég ekki ástæðu til að gera upp á
milli manna með því að draga þá
útúr hópnum á verðlaunapall.
Vil bara þakka þeim Sigfúsi Má
Péturssyni, Margréti Ólafsdótt-
ur, Thomasi Ahrens, Viðari Egg-
ertssyni, Jórunni Sigurðardótt-
ur, Ólafi Erni Thoroddsen,
Gunnari Rafni Guðmundssyni
og Birni Karlssyni fyrir notalega
kvöldstund. Bríet Héðinsdóttir á
þökk og heiður skilinn fyrir að
samhæfa svo vel leikkraftana.
Þýðingu Jórunnar Sigurðardótt-
ur og Böðvars Guðmundssonar
vil ég ekki leggja dóm á en lýsing
David Walters var ómissandi
þáttur hins framandi andrúms-
lofts og leikmynd Grétars Reyn-
issonar með þeim hætti að varla
verður betur gert. Ég vona bara
að þessi ágæta leiksýning hverfi
ekki of fljótt af fjölunum. Ef hún
hjálpar svo sem einu ungmenni
frá því að rotna í s-amerískri
dýflissu er hið launalausa starf
„Pældíðí-hópsins" að fullu
greitt. Ég vil enda þennan leik-
dóm á því að benda á heimilis-
fang þeirra samtaka sem hafa ef
til vill opnað hvað flestar mann-
legar rotþrær í S-Ameriku: Am-
nesty International (íslands-
deild, Hafnarstræti 15, pósthólf
7124, Reykjavík.