Morgunblaðið - 10.08.1982, Page 44

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. ÁGÚST 1982
„Veit ekki um neinn leikmann
sem ég vildi borga fyrir að
fylgjast með í hverri viku“
— segir írski knattspyrnukappinn George
Best sem sótti ísland heim í síöustu viku
l'að hefur önigglega ekki farið fram hjá neinum, að enska stórliðið Manchester United kom hingað til lands í
síðustu viku og lék hér tvo leiki, gegn Val og KA. Með i forinni var enginn annar en norður-írska knattspyrnustjarnan
George Best, sem áður fyrr gerði garðinn fraegan hjá United, og var þetta í fyrsta skipti sem hann lék gegn sínu gamla
félagi eftir að hann yfirgaf Old Trafford árið 1973. Best er nú orðinn 36 ára gamall og hefur misst talsvert af sínum
forna glans — en Best er alltaf Best — og óhætt er að fullyrða að hann sé einn besti leikmaður sögunnar. Best lék í
United-liðinu sem fyrst enskra liða, tryggði sér sigur i Evrópukeppni meistaraliða árið 1968, og sama ár var hann
kjörinn Knattspyrnumaður Evrópu. í liði Man. Utd. á þessum tíma voru margir þekktir kappar, og lék liðið mjög
skemmtilega knattspyrnu.
Undirritaður átti þess kost að spjalla við Best norður á Akureyri á fimmtudaginn fyrir leik KA og Manchester
United. Að sið Breta fór viðtalið fram yfir tedrykkju, enda annað vart við hæfi.
í upphafi snýst talið um byrjun
ferils hans sem knattspyrnu-
manns, en 15 ára gamall hélt hann
frá Belfast til Manchester og æfði
með United í tvö ár áður en hann
skrifaði undir atvinnusamning.
— Ég lék aldrei með írsku liði,
heldur fór til United beint úr
skóla, segir Best er hann hugsar
til baka.
Manstu eftir fyrstu leikjunum
með United?
— Já, sá fyrsti var haustið 1963
gegn Newcastle á Old Trafford.
Við unnum 1—0 og það voru 54.000
áhorfendur að leiknum. Síðan lék
ég ekki aftur fyrr en um jólin, þá
gegn Burnley og við unnum 5—1.
Ég var hjá foreldrum mínum í
Belfast og United sendi eftir mér
til að spila í leiknum. I þeim leik
skoraði ég mitt fyrsta mark fyrir
þá.
Lentirðu fljótt í útistöðum við for-
ráðamenn liðsins?
— Nei, ekki strax. Það var ekki
fyrr en um 1970, stuttu áður en ég
hætti með liðinu. Það var mikið
um breytingar hjá þeim þá, og
mér fannst þær ekki allar til góðs.
Busby hætti sem framkvæmda-
stjóri og bestu leikmenn liðsins
hættu allir um svipað leyti. Þeir
leikmenn sem tóku stöður þeirra í
liðinu voru ekki í sama gæða-
flokki, og liðið var á niðurleið. Ég
sagði þeim að þeir lentu í vand-
ræðum og árið eftir að ég fór, féll
liðið niður í 2. deild. Þeir höfðu
sagt að það væri ómögulegt að
Manchester United félli, en það
gerðist nú samt.
Þú hættir 1973 var það ekki?
— Jú, endanlega. Segja má að
ég hafi verið að hætta milli 1970
og 1973. Á því tímabili hætti ég
nokkrum sinnum, en kom alltaf
aftur. En liðið var á niðurleið og
það var aldrei eins og áður að
leika fyrir það. Liðið var á toppn-
um frá 1963 til 1970. Hafði áhuga
á að breyta til.
Hvað gerðirðu eftir að þú hættir
hjá United?
— Ég bjó um hríð í Manchester,
og opnaði þar næturklúbb sem ég
átti í um þrjú ár. Ég lék sýningar-
leiki og síðan flutti ég til Banda-
ríkjanna árið 1975. Hvers vegna?
Ég hafði bara áhuga á að breyta
til, skipta um umhverfi. Segja má
að ég hafi verið á ferðinni til og
frá Bandaríkjunum síðastliðin sjö
ár. Tvö keppnistímabil lék ég með
Fulham í London, hluta úr vetri
með Hibernian í Skotlandi, og þá
hef ég leikið með þremur liðum í
Bandaríkjunum.
Hvað með fótboltann í Bandaríkj-
unum, er hann tekinn alvarlega?
— Ja, mér finnst að leikmenn
ættu að taka hann alvarlegar en
þeir gera. Margir góðir leikmenn
leika í Bandaríkjunum, en margir
þeirra hugsa sér það bara sem frí.
Þeir leika ekki á fullu og sumir
fara aðeins peninganna vegna.
Mér var nokk sama um gæði
knattspyrnunnar, ég fór fyrst og
fremst til Bandaríkjanna til að
búa þar, ekki til að leika knatt-
spyrnu.
Hefur knattspyrnan ekki breyst
heilmikið síðan þú varst á toppnum?
— Jú, hún er ekki nærri því
eins skemmtileg. I dag eru ekki
nálægt því eins margir góðir ein-
staklingar, sárafáir raunar. Er ég
lék með Man. Utd. var aragrúi ein-
staklinga sem fólk kom á völlinn
til að sjá.
Ég veit ekki um neinn leikmann
sem ég vildi borga fyrir að horfa á
í hverri viku. Kannski Maradona,
en ekki fleiri. Maradona? Þrátt
fyrir að hann hafi valdið miklum
vonbrigðum í heimsmeistara-
keppninni, finnst mér hann enn
besti leikmaður í heiminum í dag.
Það er ekki sanngjarnt að dæma
hann á þessari keppni, því hann
líður fyrir hversu góður hann er.
Allir vilja sparka hann niður.
„Vil hafa eitthvað
útaf fyrir mig“
l>ú ert áreiðanlega eitt vinsælasta
fréttaefni víða um heim. Hvernig líð-
ur þér þegar blöðin eru full af sögum
um þig?
— Það venst. Þetta er hluti af
lífi mínu, og hefur verið síðan ég
var 17 ára. Reyndar var það öðru-
vísi þá, þá skrifuðu þeir aðeins um
knattspyrnuna, en nú skrifa þeir
um allt, segir Best og hlær.
— Einkalífið sérstaklega, og það
er mín einkaeign. Maður verður að
hafa eitthvað út af fyrir sig.
Greinilegt var á öllu að Best
vildi alis ekki tala neitt um einka-
líf sitt en sem kunnugt er, hefur
hann löngum þótt lifa ansi frjáls-
lega. Fyrir þremur mánuðum yfir-
• Þeir Bobby Charlton, George Best og Alec Stepney drepa hér tímann með
spilamennsku á keppnisferðalagi.
• George Best skorar hér glæsilegt skallamark gegn Liverpool, en það var
annars aldrei sterkasta hlið hans að skora með höfðinu.
• Stóra myndin efst á síðunni er
af George Best í búningi KA á Ak-
ureyri á dögunum, en Best lék sem
gestur með liðinu gegn sínu gamla
félagi, Manchester Utd., eins og
margoft hefur komið fram. Þótt
karlinn sé kominn af fisléttasta
skeiðinu og sé fremur ávalur og
mjúkur um miðjuna leyndi sér
ekki að hann hefur litlu eða engu
gleymt af töfrabrögðum sínum.
Bæði með Val og KA sýndi hann
sannkallaða snilldartakta meðan
úthaldið entist.
Á miðmyndinni má sjá kappann
skora sitt fyrsta mark fyrir aðallið
United, en það átti sér stað í des-
ember 1963, er liðið gersigraði
Burnley 5—1.
Neðsta myndin er merkileg fyrir
þær sakir að þar má sjá lið KA
ganga inn á völlinn til að mæta
United á Akureyri og í hópi leik-
manna KA er enginn annar en
George Best. Ef einhver hefði sagt
fyrir fáum árum að Best ætti eftir
að leika með KA, hefði verið hleg-
ið mikið!
gaf hann eiginkonu sína og barn
þeirra hjóna í Bandaríkjunum, og
fór til Englands þar sem hann býr
nú með sænskri fegurðardrottn-
ingu.
En áfram með smjörið. Best
hefur gengið í gegnum ýmislegt á
ferli sínum, bæði hlátur og grát,
en ekki segist hann muna eftir
neinum sérstökum vonbrigðum
frá ferlinum. — Ég átti svo gífur-
legri velgengni að fagna, að í
minningunni verða skemmtilegu
hlutirnir alltaf minnisstæðari en
þeir, sem verri voru. En toppurinn
á mínum ferli sem atvinnuknatt-
spyrnumaður var tvímælalaust
sigur okkar á Benfica í úrslitaleik
Evrópukeppninnar á Wembley
1968. Ég var þá 21 árs og skoraði
eitt mark í leiknum. Við unnum
4—1 og það var stórkostlegt. Un-
ited hefur aldrei átt eins gott lið
og þá.
Nú byrja margir atvinnumenn í
einhverjum „bisness" meðan þeir
eru enn að leika. Hefur þú eitthvað
fengist við slíkt?
— Já, ég eignaðist aftur bar í
Manchester, og þá á ég bæði bar
og veitingahús í Los Angeles.
a