Morgunblaðið - 07.06.1983, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚNÍ 1983
15
Afmæliskveðja:
Sigríður Guðjónsdóttir
Sigríður Guðjónsdóttir, Háa-
leitisbraut 103 hér í borg, varð átt-
ræð 19. apríl síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Guðjón Jónson
bóndi á Litlu-Brekku í Geiradal og
kona hans Guðrún Magnúsdóttir
úr Tungusveit í Steingrímsfirði. —
Guðjón, f. 8. febrúar 1870, var son-
ur hjónanna Jóns Finnssonar og
Sigríðar Jónsdóttur. Sigríður
móðir hans var dóttir Jóns Guðna-
sonar er bjó á Galtará og Kletti í
Geiradal. Jón maður hennar og
faðir Guðjóns, var bóndi á Hjöll-
um, f. 2. maí 1830, d. 1916, Finns-
sonar bónda og hreppsstjóra á
Eyri og á Hjöllum, Arasonar á
Eyri, Magnússonar, Pálssonar
bónda á Kletti í Kollafirði
Grímssonar prests á Stað Jóns-
sonar. Það er kölluð Eyrarætt.
Bróðir Finns á Hjöllum var Jón í
Djúpadal, faðir Jóns þar, föður
Björns ráðherra og ritstjóra.
(Meðal bræðra Guðjóns á Litlu-
Brekku voru Ari Arnalds, sýslu-
maður og Kristján, bóndi á Skerð-
ingsstöðum, faðir Sigurðar er
lengi var prestur á Isafirði). Þórð-
ur bóndi á Hallsteinsnesi.
Guðrún móðir Sigríðar og kona
Guðjóns var dóttir Magnúsar, f.
1840, d. 1921, bónda í Tungugröf í
Tungusveit Guðmundssonar
bónda á Gestsstöðum Sveinssonar.
Kona Magnúsar var Guðbjörg, d.
1915, Eyjólfsdóttir bónda i Húsa-
vík í Kirkjubólshreppi Gíslasonar.
Jón á Hjöllum, faðir Guðjóns,
var hæglætismaður, skarpgreind-
ur og fríður sýnum. Annar sonur
hans var Ari Arnalds, sýslumað-
ur. Þriðji þeirra bræðra var
Kristján, bóndi á Skerðings-
stöðum. Fjórði Þórður, bóndi
Hallsteinsnesi síðar í Hlíð í
Þorskafirði. Guðjón og Guðrún
bjuggu á Brekku í Geiradal frá
1902 til 1937 að þau brugðu búi og
fluttust til Reykjavíkur.
Sigríður dóttir þeirra ólst upp í
foreldrahúsum öll sín ungdómsár,
sem þá var títt til sveita, og gekk
að öllum algengum sveitastörfum.
Ung að árum leggur hún land und-
ir fót og fer til ísafjarðar og nem-
ur þar karlamannafatasaum og
mun það hafa verið næsta eins-
dæmi í þá tíð að ungar stúlkur
legðu út í slíkt nám. Að því námi
loknu hverfur hún aftur heim til
foreldraranns síns. Næst fer hún
til Reykjavíkur og fer þar í Ljós-
mæðraskólann og er starfandi
ljósmóðir í Reykhólahreppi yfir 20
ár. Þá voru samgöngur að öllu
leyti þurslegri en þær eru í dag,
aðeins vegaskorningar eftir hesta,
hver lækjarspræna óbrúuð og þó
árnar væru ekki vatnsmiklar gátu
þær orðið illfærar að vetri til í
leysingum svo og þegar settist í
þær krap að hausti til.
Oft þurfti Sigríður að fara til
kvenna, sem áttu von á sér, all
löngu fyrir tímann, því þegar tók
að nálgast fæðingu, var altént víst
að veður væru með öllu ófær bæja
á milli, og hygg ég að þá hafi hún
ekki setið auðum höndum meðan
sú bið stóð yfir, og þá komið sér
vel karlmannafatasaumanámið
frá ísafirði svo lengi sem hægt
hefur verið að finna nokkra pjötlu
til að bæta með eða sauma úr. Því
ekki var allsstaðar auður í ranni,
allt smátt í sniðum hjá konu og
manni, svo allt þurfti að nýta sem
unnt var. Ég held að Sigríður hafi
oft innt mikið starf af hendi fyrir
lág laun, en oft gert það með sömu
velvildinni og alúðinni, sem var og
er hennar fegursta veganesti sem
henni hlotnaðist á langri lífs-
göngu sinni. Það var ekki hennar
einasta lífsstarf að vera ljósmóðir.
Hún var ástrík móðir tveggja sona
sinna og fósturmóðir 7 fóstur-
barna. sem þau væru hennar eigin
börn. Hún dvaldi oft hjá hjónun-
um í Bæ í Króksfirði, þeim Jó-
hönnu Hákonardóttur og Magnúsi
Ingimundarsyni. Með Jóhönnu
heitinni og Sigríði ríkti mikil vin-
átta. Eftir tveggja ára búsetu í Bæ
varð Magnús fyrir þeirri þung-
bæru raun að missa eiginkonu
sína, en græðismyrsli á dýpstu
sárin var þegar við hendina þegar
Sigríður vafði allan barnahópinn
hlýjum ástarörmum, sem besta
móðir og gekkst þeim svo sannar-
lega í móðurstað. Þannig heiðraði
hún sína föllnu vinkonu með
merki, sem engum mun úr minni
líða sem til þekktu, svo snilldar-
lega leysti hún það af hendi sem
og öll önnur verk sem hún tók sér
fyrir hendur. Sigríður eignaðist
tvo syni með Magnúsi, báða mestu
atgervismenn og drengi góða, og
heldur hún hús með eldri syni sín-
um, Ólafi Magnússyni, á Háaleit-
isbraut 103 hér í borg.
Ráðskonan í Bæ hafði sannar-
lega stóru heimili að stýra, þar
var alltaf margt fólk. Fyrst og
fremst rak Magnús stórt bú. Þar
að auki var hann hreppsstjóri og
vegavinnuverkstjóri. Það má segja
að það hafi alltaf staðið hlaðið
borð frá árdægri til óttu. Þar var
enginn kotbúskapur á einu eða
neinu sviði, bæði ræktu sín störf
vel af hendi, ráðskonan og hús-
bóndinn. Svo var Magnús þannig
gerður að honum fannst það vera
sjálfsögð skylda að allir, sem leið
áttu hjá kæmu til greiðaveitinga
en færu ekki hjá.
Það var oft langur vinnudagur
hjá henni Sigríði í Bæ.
Þegar Magnús hætti búskap og
synir hans tóku við búsforráðum,
stóð Sigríður fyrir búi hjá Ólafi
syni sínum, uns hann hætti bú-
skap og fluttist til Reykjavíkur ár-
ið 1972. Mér er ekki fullkunnugt
við hvað Ólafur vinnur. Sigríður
hefur átt við mikla vanheilsu að
stríða hin síðustu ár og furðar það
engan eftir svo langa lífsgöngu,
sem einkenndist af fórnfýsi og
einstakri artarsemi öðrum til
handa. Ég vil fyrst og fremst
þakka Sigríði fyrir hennar hlýhug
sem hún sýndi móður minni þegar
hún var að hníga til foldar eftir
erfiðan og langan vinnudag. Það
er eitt af mörgum góðverkum sem
fylla hennar fagra minningasjóð
og Guð einn getur launað henni og
glatt hana á hennar ævikvöldi.
Fegursta aftanskin hennar verður
að sjálfsögðu synirnir og fóstur-
börnin sem unna henni að verð-
leikum.
Sigríður, ég árna þér allra heilla
um ókomna tíma og bið þér allrar
blessunar um ókomin æviár.
Guðmundur A. Jónsson.
Gódan daginn!
Pioneer.
Bíltœki
vekja athygli
HLJOMBÆR
HVERFISGÖTU 103
SIMI 25999
HLJOM*H£IMILIS*SKRIFSTOFUTffKI