Morgunblaðið - 07.06.1983, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚNÍ 1983
+ Faðir minn, RUNÓLFUR RUNÓLFSSON fré Bræðratungu, Veatmannaoyjum, lést í sjúkrahúsi Vestmannaeyja 4. júní. Útför hans verður gerö frá Landakirkju laugardaginn 11. júní kl. 16.00. F.h. barna hins létna, Jón Runólfsson.

t Eiginkona mín og móöir okkar, ÞÓRA GUORÚN FRIÐRIKSDÓTTIR, Austurgeröi 3, Kópavogi, lóst í Landspítalanum að kvöldi 4. júní. Jarðarförin auglýst síðar. Ólafur Friðriksson og börn.

Faðir okkar, BJÓRN J. ANDRÉSSON, Leynimýri viö Reykjanesbraut, er látinn. Edda Björnsdóttir, Bragi Björnsson.

+ Eiginmaöur minn, faðir og afi, GUNNAR B. SIGURÐSSON, forstjóri, Túngötu 16, Álftanesi, lést föstudaginn 3. júní. Fyrir hönd vandamanna, Vilfríöur Steingrímsdóttir.

+ Faöir okkar, ÞORBERGUR Á. JÓNSSON, Hólsgötu 8, Neskaupstaö, andaöist í Landspítalanum 5. júní. Börnin.

+ Mágkona mín og frænka, SIGURLAUG SOFFÍA INGIBJÖRG SVEINSDÓTTIR, fré Bakka, í Siglufiröi, lézt aö Elliheimilun Grund, 3. þ.m. Fyrir hönd ættingja, Soffía Sveinsdóttir, Ásta Snorradóttir.

+ Móðir okkar, GUÐRÚN STEINSDÓTTIR fré Karlsskéla í Grindavík, tést í sjúkrahúsi Keflavfkur 5. júní. Börnin.

+ Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi, BJARNI HÁLFDÁNARSON, Tunguseli 8, Reykjavík, lést í Landspítalanum aöfararnótt 5. júní. Laufey Markúsdóttir, Markús Sígurgeir, Béra Magnúsdóttir, Höröur Sævar, Lilja Siaurgeirsdóttir, Hélfdén, Vigdfs Olafsdótir, Jóhanna Halldóra, Gíali Sigurjónsson, Svanfríöur Guörún, Eyþór Oskarsson, barnabörn og barnabarnabarn.

+ Ástkær móöir okkar, VILBORG SVEINSDÓTTIR, Neavegi 51, lést á Vífilsstaöaspitala sunnudaginn 5. júni. Einar L. Nielsen, Svanhildur Jóhannesdóttir, Edith Nielsen Warner, Robert Warner, Björn Nielsen, Þórdís Andrésdóttir, Alfhild P. Nielsen, Erling Jóhannesson og barnabörn.
Þórður Marel
Jónsson — Minning
Fæddur 15. apríl 1908.
Dáinn 1. júní 1983.
Hann Þórður afi er dáinn. Eftir
löng veikindi er góður Guð nú bú-
inn að taka hann til sín. En við
munum ekki gleyma honum afa
okkar. Heima hjá afa og Möggu
ömmu á Baldursgötu höfum við
ætíð átt öruggt skjól.
Hlýja brosið hans og sterka,
vinnulúna höndin hans, sem blíð-
lega klappaði okkur á koll, eða
kenndi okkur eitthvað gagnlegt.
Það var líka gaman að vera ná-
lægt afa þegar hann var að smíða
eða dytta að einhverju, því hann
var svo rólegur og þolinmóður. Afi
elskaði landið sitt, fjöllin, blómin
og fuglana.
Einu sinni sagði hann okkur
sögu um lítinn þröst, sem flaug
um í garði einum sem afi sá um.
Hann fór að rabba við þröstinn,
tala til hans í hvert sinn sem hann
settist nálægt honum. Að lokum
varð fuglinn svo hændur að afa að
hann elti hann hvert fótmál í
garðinum. Og þarna undu þeir sér
vel saman, vinirnir, innan um rós-
ir og runna.
Við kveðjum nú elsku Þórð afa,
en eftir lifir minningin góða og
vissan um að nú líði honum vel, í
garðinum hjá Guði.
„Vertu nú ydr og allt um kring
meú eilífri hles.sun þinni,
sa nginni^fir minni.“
Árni Þór og Kristján Örn.
Þórður Marel Jónsson er látinn.
Fjölskylduröðin hefur riðlast,
og við sem eftir stöndum, þjöppum
okkur saman og reynum að fylla
auða skarðið minningum um
þann, sem okkur var svo kær.
Hann tilheyrði kynslóðinni sem
man eftir moldargólfum á æsku-
heimilum sínum og við, sem nú
lifum við allsnægtir, trúum varla
að geti verið satt.
Hann var einn margra íslend-
inga sem sleit barnsskónum við
sveitastörf og þá var nauðsyn, en
er nú flestum börnum sumarleyfi
frá malbikinu.
Hann var sjómaður, einn þeirra
manna sem muna kulda, vosbúð og
vinnuþrælkun, og bera þess ævi-
löng merki bæði á sál og líkama.
Hann var verkamaður, gjarnan
kallaður Þórður í ölgerðinni, þar
sem hann eyddi flestum starfsár-
um sínum, ánægður með sitt
hlutskipti, trúr sínu starfi og vel
liðinn, enda hagleiksmaður mikill.
Hann kvæntist Margréti Guð-
nýju Árnadóttur, sem hann dáði,
virti og elskaði á þann hátt sem
þeim einum auðnast, er geta gefið
allt það góða sem í þeim býr.
Hann var ferðamaður fram á
efri ár, og unni landinu sínu eins
og þeir gera, er strjúka viðkvæm-
um fjallagróðri blíðlega við skoð-
un í stað þess að slíta hann upp til
að sjá betur.
Hann valdi líka fagurt ferðaveð-
ur til fararinnar miklu, og við
kveðjum hann með söknuði þar
sem við stöndum í röðinni okkar
og veifum.
Fjölskylda hans færir læknum
og hjúkrunarfólki Vífilsstaðaspít-
ala alúðarþakkir fyrir þeirra góðu
aðhlynningu, þar var allt gert sem
gott fólk getur gert fyrir sjúkl-
inga, ég sá það sjálfur, því hann
var faðir minn.
Jón Þórðarson.
Fyrsta júní kvaddi hann sitt
jarðneska líf í morgunheiðríkju
vorsins og lífsins. Þessi fagri vor-
t
Úför.mannsins míns, fööur okkar og sonar,
KRISTINS BERGÞÓRSSONAR,
Bjarmalandi 1,
veröur gerö frá Dómkirkjunni í Reykjavik í dag, þriöjudaginn 7.
júní, kl. 15.00.
Aöalbjörg Ásgeiradóttir,
Sybil Gréta Kriatinsdóttir,
Ásgeir Bolli Kristinsson,
Ásgeröur Skjaldberg.

Faöir minn, tengdafaöir og afi,^ ■B
GÚSTAV ADOLF GUÐMUNDSSON,
Skipholti 28,
veröur jarösunginn frá Háteigskirkju miövikudaginn 8. júní kl.
15.00.
Sigríóur Gústavsdóttir, Karl Ásgrfmsson,
Gústav Adolf Karlsson, Þóra Sigríður Karsdóttir, Ásgrfmur Karl Karlsson. Droplaug Einarsdóttir,
+
Útför
JÚLÍUSAR KR. ÓLAFSSONAR,
fyrrv. yfirvélstjóra,
áöur til heimilis aö Öldugötu 30, Reykjavík, veröur gerö frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík, miövlkudaginn 8. júní kl. 13.30.
F.h. aöstandenda,
Sigrún Júlíusdóttir.
Faðir okkar, tengdafaöir og afi
ÁLFUR ARASON,
Grensésvegi 47, Reykjavfk,
veröur jarösunginn frá kirkju Óháöa safnaöarins fimmtudaginn 9.
júní kl. 13.30.
Ingibjörg Álfsdóttir,
Sigurður A. Álfsson,
Sigríöur Álfsdóttir,
Ólöf Álfsdóttir,
Magnea Álfsdóttir Curran,
Jón Álfsson,
Ágústa Álfsdóttir Sígurösson,
Magnús Álfsson,
Árni Jóhannsson,
Guórún Jónsdóttir,
Jónas Guömundsson,
Guörún Álfsdóttir,
Jim Manus Curran,
Inga Jónsdóttir,
Margeir K. Sigurösson,
Aðalheiöur Magnúsdóttir.
og barnabörn.
dagur mátti heita spegilmynd lífs-
brautar hansog sú lífsmynd er
hann motaði sér og sínum. Hann
var sólarbarn, gæfu og birtu meg-
in á brautum lífsins.
Þórður var fæddur 15. apríl 1908
á Núpum í Ölfusi. Foreldrar hans
voru hjónin Guðrún Símonardótt-
ir og Jón Þórðarson. Hann ólst
upp hjá foreldrum sínum í glöðum
og sérlega samhentum systkina-
hópi. Mikið ástríki ríkti á heimil-
inu, enda var trú, kærleikur,
mannvirðing og félagshagsýni þar
í fyrirrúmi, það besta sem foreldr-
ar geta gefið börnum sinum sem
veganesti út í lífið.
Þórður vann við almenn sveita-
störf, var um árabil til sjós, aðal-
lega á togurum, en síðan vann
hann við iðnaðarstörf. Féll honum
það best, enda gerði hann þau að
sínu lífsstarfi. Hann var einn af
þessum sjálfmenntuðu, velgerðu
mönnum, sem las mikið, var hag-
leiksmaður til allra verka, svo að
allt sem hann höndlaði lék í hönd-
um hans. Öll hans framkoma var
hlý, glöð og aðlaðandi og geri það
hvern vinnufélaga hans glaðari og
betri, þannig að allir vildu hafa
hann nálægt sér og njóta starfa
hans. Lengst af vann hann hjá Öl-
gerð Egils Skallagrímssonar. Þar
var hann strax virtur og sýnt
fyllsta traust hjá forstjóra og
ráðamönnum fyrirtækisins og
hafður í vandasömum 'störfum,
sem kröfðust verkhyggni, hand-
lagni og snyrtimennsku.
Gæfudagur lífs hans var er
hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Margréti Árnadóttur, 6.
ágúst 1948. Á Baldursgötu 7 bjó
hann heimili með sinni elskuðu
konu, sem reyndist dugandi ráð-
holl húsmóðir og kærleiksrík móð-
ir. Þau eignuðust þrjú elskuleg og
vel gefin börn. Voru hjónin sam-
hent í að búa börnum sínum fag-
urt og traust heimili og sjá til þess
að veganeti þeirra út í lífið yrði
ríkulegt. Það voru því sólríkir
gleðidagar á heimili þessara góðu
hjóna í hvert sinn, er börnin náðu
sínum lærdómsmarkmiðum. Elst-
ur er Jón, lyfjafræðingur, kvæntur
Svölu Karlsdóttur, hjúkrunar-
fræðingi, dóttur undirritaðs, en
við hjónaband þeirra bundust fjöl-
skyldur okkar óvenju sterkum vin-
áttuböndum. Næst er Líney,
hjúkrunarfræðingur og yngstur
Árni, tannlæknir. Þetta sýnir best
hvað lífsstarf hans hefur verið
mótand fagurt. Þessi stórmynd-
arlegu og elskulegu hjón hafa fært
þjóðfélaginu öll börn sín vel-
menntuð til starfa. Sú lífsmynd,
sem hann hefur mótað og skilur
eftir, er því fögur, björt og hrein.
Þegar heilsan brestur er lífs-
geislinn slokknaður, og þá kemur
best i ljós hvað viðkomandi hefur
verið búinn að leggja inn hjá sín-
um nánustu skyldmennum til
endurgjalds. Enda kom það strax í
ljós með Þórð, er hann missti
heilsuna og þurfti að vistast á
sjúkrahúsi, hvað fjölskylda hans
var samhent í að eyna að létta
veru hans þar, með föstum heim-
sóknum og nærveru. Það mátti
heita, að konan hans kæmi hvern
dag að hvílu hans til síðasta dags,
sem sýnir hennar óbilandi ást og
tryggð. Þegar þjáningar eru orðn-
ar langdregnar og engin batavon,
er dauðinn líkn og umskiptin
verða söknuður, en ekki sorg. Þá
koma aftur á móti hinar himin-
tæru og fögru mnningar upp í
hugann til að ylja sér við.