Morgunblaðið - 13.02.1985, Blaðsíða 54
54
MORGUNBLADID. MIÐVIKUDAGUR 13. PEBRÚAR 1985
fclk í Jéi
fréttum L
Þórjón Pétursson og Kristófer E. Ragnarsson.
MorKunblaöiö/RAX.
Til USA að læra köfun
og fallhlífarstökk
Þeir Þórjón Pétursson og
Kristófer E. Ragnarsson úr
Flugbjörgunarsveit Reykjavíkur
lögðu land undir fót og fóru í
gær til Bandaríkjanna þar sem
þeir ætla í 4 mánaða þjálfun i
froskköfun og fallhlífarstökki.
Þjálfunin fer fram í skólum á
vegum bandaríska hersins.
Fyrst fara þeir í fallhlífarstökk
í Georgiu og síðan til Kaliforníu
í köfunarskóla.
Að sögn þeirra félaga er til-
gangur fararinnar að auka
hæfnina í þessari deild björgun-
arsveitarinnar. Þeir munu taka
fyrir sérstaklega björgunar-
stökk þannig að ef til t.d. slysa
kæmi á sjó gætu þeir stokkið í
köfunarbúningi út úr flugvél.
Þegar þeir koma heim aftur eiga
íslendingar að vera betur í
stakk búnir að þessu leyti því
þetta eru mál sem að sögn
þeirra hefur ekki nógu mikið
hugað að hingað til.
BRYNDÍS SVERRISDÓTTIR OG
SÓLVEIG GEORGSDÓTTIR
SAFNAKENNARAR:
„Okkar starf er að vekja
áhugann á söfnum og
kenna börnunum í leiðinni“
Við tökum á móti grunnskóla-
nemum sem koma á söfnin,
höfum fyrir þau verkefni og sjáum
um að skipuleggja heimsóknir
þeirra. Heimsóknirnar eru mis-
munandi eftir aldurshópum og
eftir því hvaða safn verið er að
heimsækja, sögðu þær stöllur
Bryndís Sverrisdóttir og Sólveig
Georgsdóttir safnakennarar er
blm. ræddi við þær fyrir skömmu.
„Starfið er aðallega fólgið í
þessu og við semjum verkefnin
sem við leggjum fyrir þau og reyn-
um að gera þetta sem best úr garði
til að vekja áhuga þeirra á söfnun-
um. Okkur virðist þetta fyrir-
komulag, að leggja fyrir þau verk-
efni, hafa tekist vel. Þegar þess er
kostur, reynum við að tengja verk-
efnin því námsefni sem verið er að
fjalla um í skólunum. Sem dæmi
má nefna landnámið. Krakkar
lesa um það í fjórða bekk og koma
svo á safnið og læra nánar um það.
Þá erum við með verkefni, þar sem
við leggjum m.a. fyrir þau kross-
gátur. Lausnina er að finna í skáp-
unum þar sem hinir ýmsu fornu
munir liggja. Þetta hefur líkað
mjög vel og krakkarnir hafa feng-
ið áhuga, verið að spyrja okkur
hvenær opið sé, svo þau geti komið
aftur og skoðað, hvað kosti inn
o.s.frv.
Við reynum að æða ekki um allt
safnið eins og Þjóðminjasafnið t.d.
í einu vetfangi heldur tökum einn
sal í senn og reynum að gera hón-
um eins góð skil og við getum.
— Er þetta orðin skylda í skóla-
starfi?
— Nei, langt í frá. Við sendum
kennurum „prógramm" yfir það
sem við höfum upp á að bjóða og
þeir hafa svo samband við okkur
og leita eftir þessari þjónustu ef
þeir hafa áhuga. Það er mikið að
gera hjá okkur og eykst með ári
hverju.
— Eruð þið einu safnakennar-
arnir hér á landi?
— Nei, á Akranesi er kominn
safnakennari í hlutastarf og svo
er einn af safnvörðunum uppi í
Árbæjarsafni einnig safnakennari
fyrir það safn.
Ef vel ætti að vera þyrfti að
vera safnakennari á hverju safni
bæði fyrir skólafólkið og einnig
fyrir almenning. Það er mikil
vinna fyrir okkur að vera að þeyt-
ast á milli ólíkra safna og vinna úr
því sem þarf, og það eru ærin
verkefni fyrir einn á hverjum
stað.
NEMENDUR ÚR ÞINGHÓLSSKÓLA
í STARFSKYNNINGU
„Miklu auðveldara
en í barnaskóla“
Fyrr í vikunni var nemendum í 9. bekk Þinghólsskóla í Kópavogi
boðið í starfskynningu í tréiðnaðardeild Fjölbrautaskólans í
Breiðholti. Það var Sigurður Þórarinsson smíðakennari sem leiðbeindi
þeim þennan dag og heim fóru þau með hina ýmsu muni sem þau höfðu
smíðað um daginn. Við tókum nokkra tali.
Hópurinn úr Þinghólsskóla ásamt kennaranum, Sigurði Þórarinssyni.
Morgunbladiö/RAX.
COSPER
Þorvaidur Steinsson var í
óaönn að renna barefli. Hann
kvað þetta vera skemmtilega
iðn og miklu auðveldara að
smíða þarna en í barnaskóla.
Hann sagði að öll Ueki væru
miklu fullkomnari og betri og
þetta væri mjög ólíkt púlinu
þar.
Daníel Sigurgeirsson sagðist
vera að smíða pizzudisk fyrir
heimilið. Honum fannst þetta
skemmtilegt, en þó sagðist
hann ekki halda að leiðin
lægi í nám tengt þessu að
loknum níunda bekk, heldur
væri hann að íhuga kokka-
skólann og þjóninn.
Vinkonurnar Oddbjörg Grímsdóttir og Guðný
Hannesdóttir voru að leggja síðustu hönd á smíðina,
en þær völdu sér að gera hylki undir kaffipoka.
I»eim fannst þetta iéttur dagur og sögðu að allt væri
svo fullkomið, að þær þyrftu eiginlega ekkert að
gera, hin ýmsu tæki sæu um þetta allt.
Það er ekkert að pabba, ég heyri hvernig hann bölvar þarna niðri.