Morgunblaðið - 21.05.1985, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. MAÍ1985
21
Afturhvarf

Kvikmyndlr
Árni Þórarinsson
Bjargi sér hver sem betur getur
— Sauve qui peut (la víe) ★★★
Frönsk-svissnesk. Árgerd 1980.
Handrit: Anne-Marie Mieville,
Jean-CIaude Carriére. Leikstjóri:
Jean-Luc Godard. AAalhlutverk:
Isabelle Huppert, Jacques Dutr-
onc, Nathalie Baye.
Godard sneri með þessari
mynd aftur til kvikmynda-
gerðar eftir langa fjarveru í
myndbandabransanum og ger-
ir sér lítið fyrir og fjallar beint
um þetta afturhvarf.
Bjargi sér hver sem betur
getur ef tilraun með kvikm-
yndina og þau efnisstef sem
Godard hefur áður haft á sinni
könnu: ástir, togstreita kynja,
valdsins og auðsins eins og
þetta birtist í samtvinnuðu lífi
leikstjórans Pauls Godard
(Jacques Dutronc) og þriggja
kvenna, eiginkonunnar, sem
hann hefur yfirgefið, ástkon-
unnar (Nathalie Baye), sem
fæst við ritstörf og, sveita-
stúlkunnar, sem gerist vændis-
kona (Isabelle Huppert) til að
halda sjálfstæði sínu.
Þetta er þversagnakennd
flækja en full af skemmtilegu
formrænu sprelli, safaríkum,
djarflegum atriðum og drjúg-
um ísköldum húmor í bland
við örvæntinguna.
Yngri syntir vændiskonunnar í
fótspor hennar.
.Bjargi aér hver
hyggst feta í
Ólafur Lárusson
Kraftur eðlis-
ávísunarinnar
Myndlist
Bragi Ásgeirsson
Það er engin lognmolla í
kringum listamanninn Ólaf Lár-
usson enda gæti ég best trúað að
hann hati kyrrstöðu. Hann er
umbúðalaus í list sinni og hik-
laus í skoðunum, lætur hvergi
þrengja sér út í horn. Vill hafa
svigrúm til frjálsra athafna í
orði sem á borði.
í list sinni er hann í hæsta
lagi ágengur, vill helst rífa í fólk
og tuska það til, — myndverkin
eiga að æpa á skoðendur a.m.k.
alla þá er vænta þess að mynd-
verk sé einungis fagurt yfir-
borðið og sparibúið fólk.
Fyrir margt er Ólafur Láruss-
on vandaræðabarnið í íslenzkri
myndlist, hinn ólmi foli, sem
brösulega gengur að temja, sé
það þá hægt. En það er nú ein-
mitt styrkur hans svo sem sýn-
ing sú, er nú er í gangi í Kjarv-
alssal á Kjarvalsstöðum, er til
vitnis um. Ætli hún sé ekki um
margt sterkasta framlag ólafs
til íslenzkrar myndlistar til
þessa þótt gloppótt sé, og máski
einmitt þess vegna. Hann kemur
til dyranna eins og hann er klæ-
ddur og það er meira en sagt
verður um alla starfsbræður
hans. Það skiptir vísast megin-
máli að sleppa heilskinnaður frá
sýningunni, — þessu mikla og
stjórnlausa fyrirtæki, sem svo
fáir af hans kynslóð leggja út í í
þessu umfangi.
Þetta er hressileg sýning, sem
er verð allrar athygli og sem
vinnur á við hverja nýja heim-
sókn. Hún speglar í senn kraft
og lífsfuna, sem þó er haldið í
skefjum með brögðum listar. Þá
er upphengingin í hæsta máta
óvenjuleg, fjölþætt og frumleg
og mjög í ætt við sjálft mynd-
málið.
Það má sjá ýmis áhrif frá
nýbylgjumálverkinu i myndum
Ólafs, enda væri annað óeðlilegt
og það er einmitt er honum
tekst að beisla þessi áhrif og
marka þeim persónulegan far-
veg að hann nær mestum
árangri.
Þessi sýning kom mér
skemmtilega á óvart og einkum
fyrir það hve sterk artistísk
kennd prýðir mörg verkanna,
sem er aðal þeirra í ólmum
myndræmum pataldri.
Dregið saman í hnotskurn þá
er safi og vaxtarmagn í þessari
sýningu — átök, líf, þor og
þróttur.

LITGREINING MEÐ
CROSFIELD
540
LASER
LYKILLINN AO VANDAORI
LITPRENTUN
MYNDAMÓT HF