Morgunblaðið - 09.06.1985, Qupperneq 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. JtJNl 1985
Vinakveðja við vistaskiptL
Lúðvík Gestsson
Stjómunarfélagið erflutt
úr Múlanum í Naustið.
/
Nýja heimilisfangið er: Ananaust 15
og nýja símanúmerið okkar er: 621066
STJÓRNUNARFÉLAG
JSLANDS ÁNARUJCTUM15
Fæddur 22. febrúar 1897
Dáinn 27. maí 1985
Það vorar — fyrir alla þá sem unna,
og enginn getur sagt að það sé lítið,
sem vorið hefur færst í fang, og skrítið,
hvað fljótt því tekst að safna í blóm og runna.
Syng guði dýrð, syng drottni þökk, vor þjóð,
að það var hann,
sem leiddi þig og heilog, himnesk ljóð
úr harmi þínum vann.
Því ef þú hlaust að ganga, mðnnum gleymd,
hinn grýtta stig,
í hjarta guðs þú hittir tár þín geymd.
Sjá, hann einn mundi þig.
Og treystum því, sem hónd guðs hefur skráð:
í hverju fræi, er var í kærleik sáð,
býr fyrirheit um himnaríki á jörðu.
Hver heilög bæn á vísa drottins náð.
Og skyldum vér ei ógn og hatri hafna
fyrst hjálp og miskunn blasir öllum við
í trú, sem ein má þúsund þjóðum safna
til þjónustu við sannleik, ást og frið?
(Tómas Guðm. Fljótið helga.)
Undirrituð telja það næsta eðli-
legt, þegar minnst skal góðs vinar
við vistaskipti lífs á jörðu og eilífs
lífs eins og trúarjátning kristinna
manna fullyrðir að framundan sé,
að huga stuttlega að viðhorfum
hins burtgengna, bæði veraldleg-
um og andlegum.
Um hin veraldlegu viðhorf er
öllum sem þekktu Lúðvík Gests-
son vel kunnugt. Hann var einlæg-
ur félagshyggjumaður, ung-
mennafélagi og samvinnumaður.
Ekki merkti þetta samt að Lúðvik
heitinn væri laus við gagnrýni á
þessar stefnur og hugsjóna-
forsendur. Fjarri fór því. Lúðvík
átti það til að gagnrýna það mest
sem hann unni mest og mat af
heilum hug.
Handknattleiksskóli
Flugleiða og HSÍ
að Varmá í Mosfellssveit 22.—28. júní 1985
fyrir
pilta, 5. fl. (11 —12 ára)
stúlkur, 3. fl. (13—14 ára).
Þátttökugjald kr. 3.900,-
Innifaliö er gisting (hafiö
svefnpoka meö) fæöi. sund,
leikir, tölvur, 2 landsleikir
o.fl. Æfingar veröa teknar
upp á myndband. Mjög hagstætt riugfar meö Flugleiöum fyrir þátttakendur utan
af landi, sem veröa sóttir á Reykjavíkurflugvöll ef óskaö er
ÞJALF ARAF' VEiRÐA GEiF HALLSTEiNSSON 00 ViÐAF! SIMONARSON
Þátrfökurilkynningar ot;
þáírfökugiaic þurit-. at
berast skr'tstofb HS» fyrú
15. jún# Postqiróreíkn. 75400-6.
FLUGLElDlfi
iCELANDAlR
Um viðhorf Lúðvíks í andlegum
efnum er þeim er þetta ritar ef til
vill kunnugra en öðrum, svo oft
sem trúmál og eilífðarmál bar á
góma. Lúðvík átti einlæga barna-
trú, hreina og óskipta. Það kom
hins vegar ekki í veg fyrir að hann
léti sig það miklu varða hversu
kristin trú og kristinn lífsskiln-
ingur væri túlkaður. Lúðvík gerði
glöggan og skíran greinarmun á
Gyðingdómi og kristindómi.
Margt í hinu fyrrnefnda trúar-
viðhorfi varð honum til ama, enda
var Jesús Kristur honum alls ann-
arskonar leiðtogi og trúarbragða-
höfundur heldur en Móse. Annar
horfði til einnar þjóðar og útvaln-
ingar hennar, hinn horfði til
mannkynsins alls, er hann var
kominn til að frelsa og gefa eilíft
líf.
Sá sem pennanum stýrir hér
átti svo oft orðaskipti við Lúðvík
um trúmál að ekki fór hjá því að
báðir mótuðust af sameiginlegum
hugðarefnum. Báðir áttu þá trú
sem lærisveinninn er Jesús elskaði
túlkaði í guðspjalli því sem kennt
er við Jóhannes.
Lærisveinninn sem Jesús elsk-
aði var ekki postuli, en þó hand-
gengnari meistaranum heldur en
allir aðrir. Skýrir það að sjálf-
sögðu sérstöðu þess guðspjalls er
hann lagði grundvöllinn að.
Lúðvík var sannfærður um að
hugtakið dauði og hugtakið kær-
leikur væru algerar andstæður.
Þeir sem trúa á dauða eiga ekki
kærleik. Þeir sem trúa á kærleika
sjá lífið í ljóma sínum, eilíft og
ódauðlegt.
Það var á mennta- og menning-
arsetri samvinnusamtakanna að
Bifröst í Borgarfirði að leiðir
okkar Lúðvíks Gestssonar og
okkar hjónanna lágu saman árið
1960.
Við hjónin vorum þá komin úr
ársdvöl á Bretlandi, en Lúðvík
Gestsson var þá i vinnu hjá mági
sínum, Benedikt Einarssyni, er
hafði á hendi framkvæmdir í Bif-
röst. Með okkur hjónunum og Lúð-
vík tókst brátt vinátta, enda Lúð-
vík þeirrar gerðar að allir löðuð-
ust að honum.
Vináttan varð þess valdandi að
Lúðvík var meira og minna tengd-
ur menningarsetrinu Bifröst
næstu þrettán árin. Hann gerðist
bókbindari fyrir skólabókasafnið
og heimafólk á vetrum, en vann
við skreytingu og fegrun staðarins
á sumrum. Engir fjötrar voru á
Lúðvík lagðir og var hann oft
burtu svo mánuðum skipti.
Lúðvík og kona þess er hér
skrifar áttu margvísleg hugðar-
efni saman. Bæði þekktu náið til í
Suðursveit, bæði höfðu upplifað
undur Hvanneyrarstaðar í skóla-
stjórnartíð Halldórs Vilhjálms-
sonar og síðast en ekki síst unnu
bæði gróðri og lífi, fegurð landsins
og unaði. Og enn áttu þau saman
það áhugaefni sem varð margra
stunda gleðigjafi báðum, hinn
mikli og einlægi áhugi á spila-
mennsku.
Sá sem pennanum stýrir hafði
ekki til brunns að bera neitt af því
sem rakið hefur verið. Bæði Lúð-
vík og Guðlaugu varð það mikið
harmsefni er undirritaður fullyrti
að hann hefði þá sannfæringu að
þróun mannsins væri frá náttúr-
unni, ekki til hennar. Slíkan öfug-
uggahátt var erfitt að fyrirgefa.
En hitt er víst og satt að fullyrð-
ingar af þessu tagi leiddu til mik-
illa átaka og varð öilum þroska-
auki.
Árin sem Lúðvík dvaidi í Bifröst
leiddu tvennt í ljós Annaii var
vitneskjan un> drottninguna í (íf;
LuOvíks Gestssonav en þao var
Ortriný Sveinsdótti i' fni Gerði
Suóursveit. Huv. vakti Liióvíi- tii
vitunrta un unrtuv tiiverunnar.
Húíi kennrii homini, hnn 'rærtd
hauii. AJJi þao e .• Liióvlk visst
sannasr, og bes. ;av nieó einum
eð;> öórnn hætt komið frá
Oddnýju. H'itt. var sannfæring
Luðvíks að hafa kynnst manni er
bar höfuð og herðar yfir alla aðra.