Morgunblaðið - 20.08.1985, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 20.08.1985, Blaðsíða 26
26 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUÐAGUR 20. ÁGÚST 1985 Útgefandi Framkvæmdastjóri Ritstjórar Aöstoöarritstjóri Fulltrúar ritstjóra Fréttastjórar Auglýsingastjóri hf. Árvakur, Reykjavík. Haraldur Sveinsson. Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. Björn Bjarnason. Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen. Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson. Baldvin Jónsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö- alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift- argjald 400 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 35 kr. eintakiö. Að lifa í sátt við landið — á gögnum þess og gæðum að er stundum talað um tvö „lífbelti í landinu", hið ytra lífbelti, auðlindir hafsins, eða fiskistofnana, og hið innra lífbelti, gróðurkragann um- hverfis hálendið. Báðar þessar auðlindir, fiskstofnar og gróð- urlendi, hafa nýtingarmörk, sem þjóðin verður að virða, ef ekki á að ganga á höfuðstólinn á kostnað framtíðarinnar. Þjóðin verður að sætta það tvennt, sem byggð hér er fyrst og fremst undir komin, að lifa í landinu, á gögnum þess og gæð- um, og í sátt við umhverfi sitt, náttúru landsins. Gróðureyðing er vandamál, sem tekizt hefur verið á við, skipulega, allar götur síðan 1907, er Landgræðsla ríkisins var stofnuð. Orsakir gróðureyð- ingar eru ýmsar, ekki sízt kóln- andi tíðarfar og eldvirkni, ef miðað er við tíman frá land- námi. Ef litið er á gróðurfars- söguna frá ísöld, kemur í ljós, að „gróður á íslandi hefur eyðst vegna eldgosa, löngu áður en land byggðist", segir Sveinn Runólfsson, landgræðslustjóri, í viðtali við Morgunblaðið sl. laugardag. „Það er hinsvegar ljóst,“ bætir hann við, „að upp- blástur jókst þegar áhrifa af búsetu mannsins fór að gæta, en hafa ber í huga að talið er að veðurfar hafi einnig kólnað mjög“. Hraðfara gróðureyðing, eins og var hér á fyrri hluta aldar- innar, er ekki til staðar í dag, að sögn landgræðslustjóra. „Gróðurlendi eyðist hinsvegar á mörgum smærri svæðum", segir hann, „aðallega á hálend- inu, til dæmis í Vestur-Skafta- fellssýslu, Árnessýslu og Þing- eyjarsýslum. Gróður hefur einnig tvímælalaust rýrnað á heiðunum á Norðurlandi vestra og á láglendi Austurlands, þó enn hafi það ekki leitt til upp- blástur, nema á Auðkúlu- og Eyvindarstaðaheiðum...“ Starfsemi landgræðslunnar er fjórþætt: • Hefting jarvegs- og gróður- eyðingar. Þetta starf er fyrst og fremst unnið í byggð en jafn- framt á nokkrum hálendis- svæðum. Það fer einkum fram á eldfjallasvæðum á Suður- og Suðvesturlandi og í Þingeyjar- sýslum. • Uppgræðsla örfoka lands, sem einnig fer að mestu fram í byggð, m.a. í nágrenni þéttbýl- isstaða, t.d. á Reykjanesi. Báð- um þessum þáttum, heftingu gróðureyðingar og uppgræðslu, er einkum sinnt með áburðar- dreifingu úr flugvélum. • Gróðureftirlit, sem Land- græðslan sinnir í samstarfi við bændur. • Eftirlit með landbroti af völdum fallvatna. Landgræðslustjóri hefur margt fram að færa sem erindi á við fólk í landinu. Sú staðhæf- ing hans, þegar hann greinir frá uppgræðslu á Reykjanesi, m.a. í nágrenni Þorlákshafnar, að „þar væri engin útgerð og engin byggð, ef ekki hafi orðið jafngóður árangur af land- græðslustarfinu", segir athygl- isverða sögu. Hann segir hinsvegar að áburðarflugið og girðingar- framkvæmdir hafi dregizt verulega saman miðað við árin 1975—79, þegar þjóðargjafar- innar naut við. Framkvæmda- gildi framlaga á fjárlögum nú er aðeins fjórðungur þess sem var á fyrrgreindu tímabili. Það er lítið vafamál að ofbeit kemur við sögu gróðureyðingar og uppblásturs lands á einstök- um afréttum, þó kólnandi tíð- arfar og eldvirkni teljist víðast frumorsakir. Sauðfé hefur að vísu fækkað verulega, fyrst og fremst af markaðsástæðum, en hestum hefur fjölgað. Á þess- um vettvangi hafa orðið árekstra milli bænda og land- græðslu, þó samvinnan sé yfir- höfuð góð. Það er mjög mikilvægt að sætta sjónarmið á þessum vettvangi. Við verðum að sam- eina það tvennt, sem hér að framan var áréttað, að lifa í landinu, á gögnum þess og gæð- um, og í sátt við umhverfi okkar, náttúru landsins. Varnir gegn ofbeldi Fyrir nokkrum dögum lagð- ist skip að bryggju í Reykjavíkurhöfn, sem ekki er í frásögur færandi, nema vegna þess að það hafði innanborðs fólk, sem þekkt er af ofbeldi. Fólk, sem telur við hæfi að sigla niður veiðiskip, og tala máli sínu með sprengjum. Samgöngutækni nútímans hefur nær þurrkað út fjarlægð- ir; fært okkur, land og þjóð, inn í hringiðu heims, þar sem hryðjuverk og „hugsjónaglæp- ir“ eru nánast daglegt brauð. Þetta vekur þá stóru spurningu, hvern veg við erum í stakk bún- ir til að fást við ofbeldisfólk og hryðjuverkamenn. Það er enginn vafi á því að víkingasveit lögreglunnar var meir en tímabær. Það þarf að gera hana sem bezt úr garði í þágu almenns öryggis í landinu. Við getum ekki flotið sofandi að feigðarósi í þessum efnum. Björgunarsveitarmenn sýndu listir sínar bæði i sjó og landi. Hér eru nokkrir þeirra að skjóta úr neyðarblysum úr bitu Um 1.000 manns sóttu h Slysavarnadeildarinnar RÚMLEGA eitt þúsund manns sóttu Ingólfshitíðina sem Slysavarna- deildin Ingólfur í Reykjavík gekkst fyrir sl. sunnudag, að sögn Órlygs Hilfdanarsonar, formanns slysa- varnadeildarinnar. Hitíðin var hald- in í tilefni þess að taka itti í notkun nýjan, ósökkvanlegan björgunarbit sem félagið hefur fest kaup i. Örlygur Hálfdanarson setti Ing- ólfshátíðina við Slysavarnafélags- húið á Grandagarði kl. 13.30 og síðan tók borgarstjóri, Davíð Oddsson, til máls. Flutti hann kveðjur borgarinnar og gaf nýja björgunarbátnum því næst nafnið Jón E. Bergsveinsson, eftir brautryðjanda að stofnun SFVÍ og fyrsta erindreka félagsins. Björn Jónsson, flugumferðarstjóri, son- ur Jóns E. Bergsveinssonar, af- hjúpaði nafnspjöldin á bátnum. Þá tók séra Sigurbjörn Einars- son, biskup, til máls og vígði nýja björgunarbátinn. Minntist hann kynna sinna af Jóni E. Bergsveins- syni, en hann var jafnframt hvatamaður að þvi að Svd. Ingólf- ur var stofnuð og fyrir tilstilli Jóns varð séra Sigurbjörn fyrsti formaður deildarinnar. Gréta M. Sigurðardóttir, for- maður kvennadeildar SVFÍ í Reykjavík, tók næst til máls og færði Svd. Ingólfi nýjan torfæru- jeppa að gjöf fyrir hönd kvenna- deildarinnar. Að síðustu ávarpaði Haraldur Henrysson, forseti SVFÍ, gesti og afhenti Svd. Ingólfi peningagjöf sem nota skal til að greiða af nýja björgunarbátnum, Jóni E. Bergsveinssyni. Að því loknu sæmdi Haraldur þrjá björgunarsveitarmenn úr Svd. Ingólfi bjónustumerki félags- ins úr gulli: fsak Viggósson, Þórð Kristjánsson og Engelhart Björnsson, formann björgunar- sveitar svd. Ingólfs. Að þessu loknu hófu björgun- arsveitarmenn og Slökkvilið Reykjavíkur að sýna listir sínar. Klifruðu þeir utan á SVFÍ-húsinu, köfuðu niður á sjávarbotn og skutu þaðan neyðarblysum, veltu björgunarbátum og settu þá á réttan kjöl aftur og ýmislegt fleira. Slysavarnakonur sáu um Séra Sigurbjörn Einarsson, biskup, við vígslu nýja björgunarbátarins. Sitjandi í fremstu röð t.v. eru borgarstjóri, Davíð Oddsson, eiginkona hans, Ástríður Thorar- ensen, og forseti borgarstjórnar, Magnús L Sveinsson. Björn Jónsson, flugumferðarstj um nýja björgunarbát Svd. Ing< eftir föður Björns. Honum til a unarsveitarmaður. Nýja torfærubifreiðin sem Kvennadeild SVFÍ f Reykjavík, færði Svd. Ingólfi að gjöf. Haraldur Henrysson, forseti SVFÍ sæmdi þr ólfi, þjónustumerki félagsins úr gulli. Á mync barm Engilharts Björnssonar, lengst til vins þeirra er Þórður Kristjánsson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.