Morgunblaðið - 21.08.1985, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. ÁGÚST 1985
37
Guðrún Halldórs-
dóttir - Minning
Fsdd 11. júlí 1903
Dáin 14. ágúst 1985
Þegar litið er aftur til æskuár-
anna er breytilegt hvað minnis-
stætt verður. Misjafnt er hvaða
augnablik hinnar liðandi stundar
marka lífsreynslu og minningar.
Yfirleitt gleymist okkur þjark og
afskiptasemi. Það er gráminn
hvunndagsins. Hann var okkur til
ama og oftast fram settur að lítt
athuguðu máli. Eins og vond
skissa að góðri mynd. Fremur
minnumst við sjálfs listaverksins.
En það er bernskuminningin, mál-
uð sterkum, lífþrungnum litum.
Það eru góðar miningar og
ánægjulegar. Gleðiríkar stundir,
þar sem barn og unglingur nutu
sannmælis. Óvæntar uppákomur,
hlýlegt viðmót fullorðinna í garð
ómótaðs barnshugans og leitandi
unglingsins. Og síðast en ekki síst;
óvenjuleg ljúfmennska og hnyttn-
ar ellegar óvæntar athugasemdir
um atburði líðandi stundar og
vandamálin óleysanlegu. Kosti
þessa alla átti Guðrún Halldórs-
dóttir í ríkum mæli.
Birtunni sem stafar af minning-
unni um þessa góðu konu má líkja
við svo fagurlega dregna bernsku-
minningu. Guðrún var einn þeirra
Iistamanna, sem drógu upp þá
ljúfu og björtu mynd. Því þegar
skarst í odda meðal barnanna bar
hún klæði á vopnin. Gjarna með
allsendis óvæntum þriðja kosti.
Ellegar að við komum þreytt og
þvæld frá hita leiksins og okkar
beið heitt súkkulaði, pönnukökur
og kleinur. Hún spurði okkur útúr
um afrek dagsins og misgjörðir.
Óhreinu börnin Evu voru misk-
unnarlaust dregin fram í dagsljós-
ið. Við skildum við hana glöð og
þakklát — en í hjartanu falin sú
heitstrenging að gera betur næst.
Misgjörðirnar gleymdust. En
löngu síðar ympraði hún á því
hvort tiltekin misklíð væri ekki
jöfnuð.
Guðrún fæddist á Kvíabryggju í
Grundarfirði 11. júlí 1903. Systk-
inin urðu ellefu talsins. Foreldrar
hennar voru Halldór Indriðason
og Dagfríður Jóhannesdóttir. Fað-
ir hennar andaðist ungur frá stór-
um hópi barna og má nærri geta
hvort ráðdeild og útsjónarsemi
þurfti ekki í öndvegi að sjá fjöl-
skyldunni farborða. Þessi mann-
kostir voru enda einkennandi fyrir
hana alla tíð og tvímælalaust
kenndi hún okkur krökkunum
eitthvað af þvi.
Það var okkur börnunum á
Tómasarhaganum keppikefli að
taka af henni snúninga. Þetta var
í þann tíð er mjólk var seld í sér-
stökum mjólkurbúðum. Og sjálfur
ég, rétt þrítugur maðurinn, man
tíð og harðsnúin mjólkurverkföll.
Þá var skammtaður rjóminn og
eigi óalgengt að útsjónarsamir
færu á Selfoss að verða sér út um
þessa munaðarvöru sem ómiss-
andi var, einkum í fermingunum.
Rjómaferðirnar fyrir Guðrúnu
voru okkur arðbærar er svo stóð á
og vikadrengi vantaði hana aldrei.
Hún gaukaði stundum að okkur
lítilræðinu fyrir snúninginn,
hreinum auðæfum, ungum börn-
um. Hún var ein þeirra kvenna,
sem einlægt áttu nýbakað — og
bauð upp á heitt súkkulaði.
Líklega man þó unglingurinn
hana bezt. Þegar sjálfsleit og önn-
ur einkenni unglinsáranna sóttu á
hugann varð gjarna lítið um leik
og gleði. Þau bauð hún gjarna til
stofu og veitti vel að vanda. Það
var furða hvað hún vissi hvað í
huganum bjó. Aldrei ól hún á
vorkunnsemi, en stappaði í okkur
stálinu. Að minnsta kosti fór ég
frá henni bjartsýnn og reiðubúinn
til átaka.
Hún var hnyttin í tilsvörum, oft
óvægin, stundum dálítið hæðin, en
alltaf sanngjörn. Þrengdi aldrei
skoðunum sínum á aðra, en lét það
flakka sem henni þótti ef um var
spurt. Hún var álengdar, greip inn
í líf okkar ef henni þótti þörf á.
Hún var alltaf til taks, en þó í
fjarlægð.
Guðrún var gift öndvegismanni,
Brandi Búasyni, sem látinn er
fyrir nokkrum árum. Minningin
um hann er sömuleiðis gleðirík og
björt. Bæði voru skaprík — en
barngóð og heiðarleg. Sé sleginn
strengur minningarinnar um þau
hjón mun hljóma tregafullur
ómur, en þó gleðiþrunginn.
Dóttur þeirra, Guðrúnu Ásu, og
manni hennar, Ólafi Ó. Halldórs-
syni, votta ég mína dýpstu samúð
á þessari stundu. Sömuleiðis Ás-
rúnu Lailu og Sylvíu, sem kveðja
nú ömmu sína hinztu kveðju.
Er ég lít yfir ævi Guðrúnar og
kynni mín af henni kemur mér að-
eins eitt í hug. Hún var góð kona.
Góð manni sínum og dóttur, henn-
ar börnum og tengdasyni. Góð vin-
um og óvenzluðum. Hvers má
fremur óska í fallvöltum heimi.
Ilaraldur G. Blöndal
Árni Sveinbjörnsson
Maður er manns gaman.
Enn er mér í fersku minni er ég
kynntist tengdamóður minni Guð-
rúnu Halldórsdóttur fyrir 12 ár-
um. Hafði ég þá kynnst eiginkonu
minni Ásu nokkrum mánuðum á
undan og þar kom að eins og venja
er að ég skyldi kynntur fyrir for-
eldrum hennar og boðinn til
kvöldverðar að Tómasarhaga 53.
Ég man ég var kvíðinn fyrir þessa
kynningu. Hafði lesið og heyrt um
erfiðar og tannhvassar tengda-
mæður sem töluðu sí og æ um
óheppni dætra sinna og létu
tengdasynina finna óspart en
óbeint að dóttirin hefði valið illa.
Er ég hafði komið mér fyrir við
kvöldverðarborðið þetta kvöld var
ég fljótur að sjá hversu rangar
hugmyndir ég hafði gert mér um
mína væntanlega tengdamóður.
Ég sá strax að hér var á ferðinni
skemmtileg kona sem var hún
sjálf og kom til dyranna eins og
hún var klædd. Allur kvíði hvarf,
húsmóðirin lék á als oddi og sagði
frá atvikum frá hinum gömlu góðu
dögum.
Milli mín og Guðrúnar myndað-
ist strax órjúfanlegt vináttuband
sem var sterkt til leiðarloka. Aldr-
ei hallmælti Guðrún mér á nokk-
um hátt og ég veit að hún talaði
vel um mig og hrósaði í návist
annarra.
f margmenni naut Guðrún sín
og var þá greinilega í essinu sínu.
Þegar hún birtist í sölum á góðra
vina fundum var oft vikið frá al-
varlegum efnum, tekið upp léttara
hjal og framkölluð glaðværð.
Skemmtileg hreinskilni hennar og
kímni skapaði stemmningu í
hópnum og oft var hún hrókur alls
fagnaðar.
Guðrún fæddist að Kvíabryggju
í Grundarfirði 11. júlí 1903. For-
eldrar hennar voru Halldór Ind-
riðason og Dagfríður Jóhanns-
dóttir. Þau áttu alls 11 börn. Hall-
dór lést um fertugt og ól Dag-
fríður upp börnin við erfið skilyrði
og með hjálp góðra manna. Geri
ég mér og í hugarlund að sam-
staða systkinanna hljóti að hafa
ráðið miklu. Þau studdu Guðrúnu
dyggilega í veikindum hennar með
heimsóknum og uppörvun hvenær
sem færi gafst. Get ég mér til að
þessi samstaða og umönnun hvort
fyrir öðru sé fengin á æskuheimil-
inu í Grundarfirðinum. Slíkar
gjafir bera ávöxt.
Á Tómasarhaga 53 kynntist ég
hlýlegu heimili sem Guðrún og
maður hennar Brandur Búson
(hann lést 1982) höfðu skapað.
Þegar mig bar að garði var ellin
að berja að dyrum og þau voru þá
ein. Heyrði ég þá að hér hafi oft
margir notið húsaskjóls, náms-
menn um vetur, samsveitungar
Brands úr Hrútafirði svo og öldr-
uð móðir Brands sem Guðrún ann-
aðist einnig.
Guðrún var hin lifandi hjúkr-
andi hönd og þó erilsamt hafi ver-
ið þá fann ég í frásögnum hennar
að hún saknaði þeirra daga er
margir gistu og nóg var að gera.
Henni þótti mjög vænt um barna-
börnin sín Ásrúnu Lailu 18 ára og
Sylvíu Kristínu 4 ára. Börn finna
slíka umönnun og hlýhug og leita
til þeirra sem þykja vænt um þau
ósjálfrátt.
Ásrún Laila hélt fast í hönd
ömmu sinnar í Landakotsspítala
til hinnar hinstu stundar og var
ekki vikið frá eitt augnablik. Það
var fallegt og eftirminnilegt að sjá
þarna æskuna styðja hið fallandi
tré ellinnar á lokastundinni.
Guðrún átti góðan granna hér
að Tómasarhaga 53, Ingunni
Blöndal sem var henni reyndar
mikil vinkona þrátt fyrir mikinn
aldursmun. Það var sönn vinátta
og væntumþykja sem Ingunn
sýndi og létti henni stundirnar
með tíðum heimsóknum að Grund
þar sem Guðrún dvaldi síðustu ár-
in.
Við hjónin erum einnig þakklát
starfsfólki á EHiheimilinu Grund
fyrir umönnun og hlýhug. Sér-
stakar þakkir viljum við færa
starfstúlkunni Fjólu fyrir gott
starf.
Einnig skal þakka læknum og
hjúkrunarfólki Landakotsspítala
fyrir styrkjandi viðmót og stuðn-
ing á lokastund. Þar var að finna
persónulega og hlýlega stofnun
með mannlegt hugarfar. Megi hún
haldast þannig til næstu kynslóða.
Ólafur Ó. Halldórsson
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
Hið sanna ítalska bragð.
Unnendur ítalskrar matargerðar
vita að Pizza Pronto erjafn nauðsynlegt
krydd í hinar dœmigerðu itölsku
kjötsósur og okkur finnst saltið
í soðninguna. Pizza Pronto er
ómissandi á flatbökuna (pizzuna),
nýstárlegt krydd í kjöthakkið
og hreint ómótstœðilegt innlegg í
glóðaða ostabrauðið.
Njóttu hins ósvikna ítalska bragðs af
Pizza Pronto í aýju umbúðunum.
Stjörnunnar
Námskeiö fyrir byrjendur og lengra komna í íþrótta-
húsinu Ásgarði, Garðabæ, dagana 21.—27. ágúst. Tveir
af fremstu þjálfurum landsins leiöbeina, þeir Stefán
Konráðsson og Albrecht Ehmann. Spaöar og kúlur á
staðnum.
Innritun í síma 43132 og 79977.
Betri bordtennisvörur. Stjarnan notar Butterfly.