Morgunblaðið - 21.08.1985, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. ÁGÚST 1985
fclk í
fréttum
„Glimmersystur“
limmersystur" kalla þær
sig þessar yngismeyjar
sem skemmt hafa Akureyringum
af og til með söng, glens og gamni
og á Hundadagahátíðinni tróðu
þær upp og sungu nokkur vel valin
lög gestum til ómældrar ánægju.
Blaðamaður hitti þær stöllur að
máli á ferð sinni um Norðurlandið
fyrr í mánuðinum.
„1 fyrra vorum við í leikhópnum
Svartfugli og í kabarett sem hét
Sólskríkjurnar því það var nú sól-
skin í fyrrasumar hér á Akureyri.
Við vorum fimm sem þarna átt-
um hlut að máli en það hættu
tveir meðlimirnir svo við urðum
þrjár stelpurnar eftir, „Gréta you
know who“, „Belle before" og Dór-
is alone".
Þegar við komum svo fram í
sviðsljósið í flóabátnum Drangi í
fyrra þá höfðum við sett þessi lif-
andis býsn af glimmeri í hátíð og
nýtt nafn festist við okkur,
„Glimmer-systur".
Við æfum ekkert reglulega sam-
an og oftast bara nokkrum dögum
áður en við höfum átt að koma
fram því undirleikarinn sem við
gætum ekkert gert án. Jón Árna-
son frá Syðri-Á, býr í Olafsfirði og
þangað þurfum við alltaf að fara
núorðið þegar við æfum.“
— Hvers konar tónlist syngið
þið aðallega?
„Við syngjum við íslenska texta,
en höfundur þeirra vill alls ekki
láta nafns síns getið. Gömlu
ástandslögin eru í miklu uppá-
haldi og lagið sem veldur hvað
mestum múgæsingi er „Það er
draumur að vera með dáta“. Við
höfum að vísu endurbætt lagið
smávegis og það bregst varla að
aðdáendur okkar fyrirgefa okkur
öll fyrri mistök um leið og þetta
lag hljómar."
— Eru aðdáendurnir margir?
„Það er starfandi aðdáenda-
klúbbur hérna en enn eru meðlim-
irnir ekki orðnir mjög margir,
reyndar einungis einn.“
— Ætlið þið að halda áfram að
syngja saman?
„Ein okkar ætlar að draga sig í
hlé (Margrét Blöndal) því hún er
það feimin og hlédræg að þetta
þýðir bara ekkert. Hún skelfur
þessi ósköp á sviðinu og fær iðu-
lega hæsi áður en hún á að koma
fram.
Við hinar ætlum að halda áfram
á framabrautinni og okkur hefur
boðist mjög heillandi tilboð frá
veitingahúsi á höfuðborgarsvæð-
inu.
Hólmfríður Bjarnadóttir, Sigríður Pétursdóttir, Margrét Blöndal og undirleikarinn Jón Árnason frá Syðrí-Á.
Það var erfítt að yfirvinna
fordóma lögreglu og tollara
sem ekki vildu heyra nefnt
að dragast með svín í bandi
út um allt.
Svínið Louise í
vinnu hjá tollinum
Um aldir hafa Frakkar notað
grísi til að leita fanga í jarð-
vegi og finna verðmætar rætur til
matar.
Lyktarskyn þeirra er aldeilis
frábært. Þessa eiginleika villisvín-
anna ákvað Werner Franke í
Neðra-Saxlandi að brúka þegar
hann fann villtan grís í skóginum.
Werner er dýravinur mikill og ver
lífi sínu til að þjálfa eiturleitar-
hunda fyrir lögreglu og tollyfir-
völd.
Werner tók svínið heim og
nefndi það Louise og hóf að temja
hana til eiturþefjunar.
Er ekki að orðlengja það að bet-
ur tókst til með Louise á allan
hátt en hundana. Verra reyndist
að ráða við fordóma lögreglu- og
tollþjóna sem vildu ekki sætta sig
við að dragast með svín í bandi við
eftirlitsstörf sín. Þó er nú svo
komið að Louise er byrjuð í tollin-
um enda ekki unnt að ganga fram-
hjá þeim árangri sem hún nær í
leit að smyglefnum vegna ótrúlegs
lyktarnæmis síns.
Kelly McGillis fór og bjó á meðal fólksins og sagði það hafa verið mikla
lífsreynslu.
KELLY MCGILLIS
Bjó á meðal
amish-fólksins
áður en hún tók
að sér hlutverkið
r
Imyndinni Vitnið sem verið er
að sýna hér á höfuðborgar-
svæðinu þessa dagana leika þau
Harrison Ford og Kelly McGillis
aðalhlutverkin.
Kelly, sem leikur í myndinni
unga ekkju af svokölluðum
amish-trúflokki, (strangtrúaður
flokkur af mennonítum, stofnað-
ur á 17. öld, sem settist að í
Pennsylvaníu-ríki upp úr 1720),
fór og bjó á meðal fólksins um
tíma áður en hún ákvað að taka
að sér hlutverkið.
„Amish-fólkið er ákaflega ein-
angrað og lifir ekki í sama heimi
og við þó svo að það búi meðal
okkar hér í Bandaríkjunum. Ég
• *«
Harrison Ford og Kelly McGillis.
fór og bjó með þessu fólki um
tíma því mig langaði að vita
hvernig það væri að vera einn af
því og lifa á þennan hátt. Ég
vildi í raun ekki taka að mér
þetta hlutverk nema vita hvað ég
væri að fara að túlka. Þetta var
mikil lífsreynsla. Þarna bjó ég
með fólki sem t.d. klæðist svört-
um ákaflega einföldum fötum og
á þeim eru ekki einu sinni tölur
því það er talið ónauðsynlegt
pjatt. Allir utanaðkomandi eru
meðhöndlaðir með mikilli varúð
og varkárni og þessi heimur sem
fólkið lifir í er einfaldur, frið-
samur en fallegur."