Morgunblaðið - 12.01.1986, Qupperneq 60

60
BHfít HA UHAt.St lOÁJllfMMU'i, í í IÍJ AJf ÍVÍ tí í )>I0f^
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR12. JANÚAR1986
tPÞING HE ^ 68 69 88
-4H þú spariskírteini
Ríkissjóðs 1.ÍL 1975?
VILTU
SKIPTk
og íá betri ávöxtun?
ÞÚ kemur meö gömlu spariskírteinin
til okkar. Þau bera nú 4,29% vexti.
Þú feró út með hagstæðari skírteini
að eigin vali, t.d.:
- Ný spariskírteini með
7-9% ávöxtun
- Bankatryggð skulda-
bréf með 10-11%
ávöxtun
- Einingaskuldabréfin,
en þau gáfu 23%
ársávöxtun frá maí til
nóvsl.
Nú er málið einfalt!
Opið frá kl. 9-18
Spariskírteini til innlausnarí ianúar 1986
Dags Flokkur Innlausna/verd pr. kr. 100 Avöxtun
10.01. 1975-1 7.006,46 4,29%
25.01. 1972-1 24.360,86 lokainnlausn
25.01. 1973-2 13.498,99 9,12%
25.01. 1975-2 5,288,55 4,27%
25.01. 1976-2 3.935,91 3,70%
Gódan daginn!
Minning:
Anna Nordal
Fædd 21. nóvember 1897
Dáin 4. janúar 1986
Eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Þessar ljóðlínur hrífa mig ávallt
er ég minnist látinna. Ekkert hefur
verið ort á íslenska tungu svo fag-
urt. Minningin um tengdamóður
mína minnir mig á þessar ljóðlínur.
Anna Nordal var góð kona, hún var
mikil í sinni trú og staðfestu, einlæg
og hógvær. — Allt var fellt og slétt
þegar hún skildi við þennan heim.
Engar skuldir, séð fýrir öllu sem
varðaði útför, hún var tilbúin að
hverfa til annars lífs.
Aldrei fór styggðaryrði millum
okkar og við löðuðumst hvor að
annarri. Anna var trygglynd kona
og hafði ávallt mikið og náið sam-
band við sína vini. Hún tilbað guð
sinn ávallt og það gaf henni sálarró.
Kynni mín af tengdamóður minni
hófust 1941 er ég kom inn á heim-
ili hennar og séra Ingólfs Þorvalds-
sonar í Ólafsfirði. Frá þeim tíma
hefi ég ávallt mætt einlægni og
blíðu af beggja hálfu og hefi metið
það mikils.
Anna og Ingólfur fluttu fyrst að
Vatnsenda við Ljósavatn í Kinn í
Þingeyjarsýslu sem er fæðingar-
staður föður míns og forfeðra. Ári
seinna var honum veitt Ólafsljarð-
arprestakall þar sem þau bjuggu
um 33ja ára skeið. Vegna veikinda
lét hann af störfum 1958 og fluttu
þau þá til Reykjavíkur á Hagamel
45, sem þau voru búin að festa
kaup á nokkru áður. Ingólfur lést
1968 og var tregaður af mörgum,
einkanlega af sonum hans, tengda-
dætrum og niðjum þeirra. Eftir
fráfall Ingólfs tengdust við Anna
fastari böndum og má segja að
varla hafi svo dagur liðið að við
hefðum ekki samband. Það var
einkennandi í fari Önnu hve vel hún
fylgdist með hinu daglega lífi al-
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu við andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur okkar og tengdamóöur
ELÍNBORGAR BJARNADÓTTUR,
Furulundi 15D, Akureyri.
Ófeigur Pótursson,
Hreinn Ófeigsson, Sesselja Guöbjartsdóttir,
Freyr Ófeigsson, Arnheiöur Jónsdóttir,
Auður Ófeígsdóttir,
Ingibjörg Ófeigsdóttir, Garöar Ingjaldsson,
Guörún Ófeigsdóttir, Hallgrímur Arason.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur, afa og iangafa,
GUDJÓNS ÓLAFSSONAR
fyrrum bónda,
Stóra-Hofi, Gnúpverjahreppi,
Seljalandi 7, Reykjavík.
Björg Árnadóttir,
Sigurbjörg Ólöf Guðjónsdóttir, Jósep Matthíasson,
Hreiðar Ólafur Guöjónsson,
Guömar Guöjónsson, Kolbrún Sigurjónsdóttir,
Árni Björn Guöjónsson, Dóra Valgeröur Hansen,
Sólrún Guöjónsdóttir, Sighvatur Eiríksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t

ÓTRÚLEGA
LÁGT VERÐ
Kr. 19.600 staðgreiðsla
Afborgunarskilmálar
KÆLI- OG FRYSTISKÁPAR
Samt. stærö: 275 1.
Frystihólf: 45 I.
Hæö: 145 sm. Breidd 57 sm.
Dýpt: 60 sm.
Vinstri eöa hægri opnun
Fullkomin viögerða-
og varahlutaþjónusta.
Heimilis- og raftækjadeiid.
HEKLAHF
LAUGAVEG1170 • 172 SÍMAR 11687 - 21240
þjóðar og myndaði sér skoðanir um
ýmis málefni allt til hins síðasta.
Hún hafði sérstaka ánægju af
er einhver kom í heimsókn, sem
voru margir, og fann aldrei til ald-
urs sins þótt hallaði að níræðisaldri.
Anna var fædd í Reykjavík og
var tekin í fóstur af þeim göfugu
hjónum, Vilhjálmi Bjamasyni og
Sigríði Þorláksdóttur, sem bjuggu
á Rauðará í Reykjavík og var þar,
þar til hún giftist Ingólfi Þorvalds-
syni frá Krossum á Arskógsströnd.
Avallt hefur hún verið mikils metin
af öllu Rauðarárfólkinu og nánast
talin sem ættingi. Hálfsystkini átti
hún tvö, Rögnu Bjamadóttir og
Sigurð Nordal prófessor og fyrrver-
andi sendiherra, þau em bæði látin.
Náin tengsl vom ávallt milli þeirra
og fjölskyldna okkar hjóna. Ég er
þakklát fyrir það að hafa átt sam-
leið með öllu þessu fólki sem að
henni stóð þar á meðal föður henn-
ar, Jóhannesi Nordal, sem hún líkt-
ist mjög í útliti og fasi. Sami blíði
og brosmildi svipur þeirra beggja
yljaði mörgum um hjartarætur. Að
Onnu standa sterkir stofnar ætta úr
Húnavatnssýslu í báðar ættir, frá
Kirkjubæ og frá Hjallalandi, var
það allt mikið athafnafólk og þekkt.
Ég enda svo þessa grein með litlu
kvæði er Davíð orti til hennar á
skólaámm Ingólfs, því þeir vom
miklir vinir og bekkjarbræður.
Er þykkir og þungir ísar
þöktu hinn dýpsta ál,
þú komst eins og vorið og kysstir,
klakann af minni sál.
Þess má geta að Ingólfur samdi
lag við þetta ljóð og tileinkaði
tengdamóður minni.
Guð blessi hana og varðveiti um
eilífð.
Álf heiður Jónsdóttir
Þá er hún Anna mín, fóstursystir
mömmu, farin frá okkur. Horfið er
sjónum enn eitt hinna brosmildu
andlita sem ávallt munu svífa fyrir
hugskotssjónum telpuhnokka, sem
fyrstu ár ævinnar ólst upp á sveita-
býlinu Rauðará í Reykjavík. Sóleyj-
ar uxu á túninu sem náði út að
Hlemmi, umferðarmiðstöðinni sem
flestir þekkja nú, en dregur nafn
sitt af trébrúnni á læknum sem í
þann tíð rann milli túnsins og gömlu
gasstöðvarinnar út í Rauðarárvík-
ina. Ofar og austar við túngarðinn
stóð húsið Norðurpóll — og stendur
enn. Þar voru seldar veitingar og
bændur skutust stundum þangað
inn og fengu sér kaffisopa meðan
hestarnir svöluðu þorstanum í
Vatnsþrónni rétt fyrir utan.
Afi minn, Vilhjálmur Bjamason
bóndi og trésmiður, bjó á Rauðará
ásamt Sigríði Þorláksdóttur ömmu
minni og bömum þeirra, Halldóri,
Þóru, Laufeyju og Þorláki, og í
þennan hóp bættust fósturdóttirin
Anna Nordal, dóttir Jóhannesar
Nordal íshússtjóra og Sólbjargar
Jónsdóttur, og Theódór, sonur Vil-
hjálms og Sigurlaugar Jóhannes-
dóttur. Þama dvöldu líka ömmu-
systur og tengdafólk, svo að oft var
glatt á hjalla í stóra húsinu sem
afi lét reisa þegar hann flutti frá
Kaupangi í Eyjafirði.
Norðan við bæjarhúsin var stakk-
stæði eða fiskireitur þar sem vagnar
hlaðnir saltfiski runnu á sporbraut
út og inn í fiskhús. Á sólríkum
dögum, þegar fiskurinn var breidd-
ur til þerris og síðan hlaðið í stakka
á kvöldin, var allt á ferð og flugi.
Það var mikill pilsaþytur í stúlkun-