Morgunblaðið - 09.04.1986, Qupperneq 50

í 50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. APRÍL1986
/, G&lurcSu e-k:ki lesii eitthv/ab
cxrinat cr\ t?etta. 6<5*ngs!rrlonkjaf■taeá^?',
Aster...
+ *
Með
morgimkaffinu
... að glóðarsteikja
fyrirhana.
Gerðu mér þann greiða að segja Það er ekkert með það, þú
manninum mínum að ég hafi virðist hafa jafn mörg líf og
gleymt að fara með getrauna- kötturinn.
seðilinn hans.
HÖGNIHREKKVÍSI
< K
, NAUMAST £fZ pA£> ÆÁPA&fZUGG! "
Maríuson-
ur mér er
kalt
Velvakandi.
Væri hugsandi að einhver les-
enda þinna gæti hjálpað mér?
Þannig er mál með vexti, að fyrir
nokkrum dögum var ég að hlusta
á dagskrá í úvarpinu, sem ekki er
nú í frásögu færandi, en þar var
farið með gamla vísu, sem vakti
áhuga minn. Ekki var ég svo gáfuð
að geta lært hana alla, en byrjunin
er svona:
Maríusonur mér er kalt
mjöllina af skjánum taktu.
Og nú vantar mig framhaldið.
Eins væri gaman að frétta ef ein-
hver vissi um höfundinn.
Með fyrirfram þökk.
0877-3009
Ný réttlátari erfðalög
Kæri Velvakandi.
Mig langar að biðja þig fyrir
nokkur orð til Alþingis og annarra
yfirvalda sem tala mikið um hjálp
og umhyggju fyrir okkur gamla
fólkið. Hún er í alla staði þakkar-
verð en mér finnst gengið fram
hjá einu stóru vandamali sem varð-
ar okkur. Eg á við erfðalögin. Þau
hafa komið einna verst við mig.
Hvað þýðir fyrir okkur að vera
að safna til elliáranna? Þegar annað
hvort hjóna fellur frá koma erfíngj-
ar, sem aldrei hafa viljað heyra
mann eða sjá og gera kröfur í
eignir þess sem eftir lifír, hvort sem
það er mikið eða lítið, af því að þau
eiga lagalegan rétt á því. Þeim er
rétt þetta á silfurbakka þó svo að
sá sem eftir lifír standi uppi eigna-
laus og jafnvel á götunni eins og
sagt er, og verði svo, eftir langt
og strangt ævistarf, að leita á náðir
þess opinbera um húsnæði eða aðra
framfærslu. Ég tala þetta af eigin
reynslu. Ég er nú orðin 85 ára og
fínnst ég hafa unnið mikið og vel
um ævina alveg fram undir þetta,
til að eignast íbúð og eitthvað til
elliáranna og hef ég orðið að neita
mér um margt til þess. En hvað
gerðist?
Ég missti manninn minn fyrir
skömmu og var hann varla kominn
í gröfína þegar lögerfíngi, honum
skyldur, en mér algjörlega óviðkom-
andi, gerði kröfu í búið og fékk sitt
að fullu greitt.
Nú stæði ég hjálparvana og hús-
næðislaus ef svo vel hefði ekki viljað
til að bróðir minn og tveir aðrir
vandalausir menn gátu hjálpað mér
til þess í rauninni að kaupa í annað
sinn þessa gömlu og litlu íbúð, sem
við hjónin höfðum alla ævina verið
að berjast við að eignast og halda.
Þetta er aldrei talað um í dægur-
þrasi hjá yfírvöldum eða í dagblöð-
um. Vona ég að fleiri sem orðið
hafa fyrir hinu sama, láti til sín
heyra, ef þeir eru eins óánægðir
og ég með þessi lög (eða ólög). Eða
er ég bara ein um það? Hvað segir
annað fullorðið fólk um það?
Ég sendi svo Kvennaframboðinu
og þingmönnum öllum kveðju mína
með ósk um að eitthvað verði gert
— ekki fyrir mig — því það er orðið
of seint, heldur fyrir unga fólkið
sem þið berið svo mjög fyrir bijósti.
Það á líka eftir að verða gamalt.
Gömul kona i
vesturborginni.
Víkverji skrifar
Athyglisverð var kanadíska mynd-
in um bijóstakrabbamein sem
sýnd var í sjónvarpinu sunnudag og
mánudag. Ekki aðeins með tilliti til
sjúkdómsins ógurlega heldur einnig
þegar hugsað er um félagslegar hliðar,
tengdar þessum vágesti. Um næstu
helgi fer fram mikil söfnunarherferð
hérlendis: „fyóðarátak í þína þágu“.
Verður þar safnað fé til starfsemi
Krabbameinsfélags íslands og er ekki
að efa að landsmenn taka söfnunar-
fólki vel sem endranær.
XXX
Prentvillur og fírrur ýmiss konar
eru því miður daglegt brauð í
fjölmiðlum. Villumar smjúga inn í ólík-
legustu texta og eru þær af ýmsum
toga. í útvarpsfréttum á dögunum
sagði þulur frá nýrri skipasmíðastöð,
en staldraði við þegar kom í ljós að
hún átti að hafa verið tekin í notkun
austur í Oddsskarði. Við nánari at-
hugun kom í ljós að um nýja skíðamið-
stöð var að ræða. Fýrr í vetur var í
auglýsingum lýst eftir „símaslæðu".
Þetta fannst lesaranum í meira lagi
einkennilegt og skýringin kom fljót-
lega. Virðuleg síamslæða hafði tapast.
XXX
Ekki er annað hægt en að taka
ofan fyrir Verðlagsstofnun sem
þessa dagana rekur mikinn áróður til
að reyna að efla verðskyn neytenda.
Það í sjálfu sér er bezta verðlagseftir-
l.itið. í sjónvarpsfréttum á dögunum
boðaði verðlagsstjóri aukinn áróður á
næstunni og er það vel. Hann talaði
meðal annars um „innslög" í dagskrá
fjöimiðla. Er þetta orð ekki algjör
óþarfí? Svo segir málskyn Víkveija
að minnsta kosti.
Aðhaldsstefnan í kjölfar kjara-
samninga hefur mjög verið til
umræðu og flestir eru sammála um
að tilraunin sé ómaksins virði — og
hefði reyndar átt að reyna hana fyrr.
Maður sem Víkveiji ræddi við á dögun-
um sagðist þó ekki vera á sama máli.
Hann sagðist ekki hafa gert annað
síðan hann stofnaði heimili fyrir tíu
árum en að herða ólina og sýna skyn-
semi í sinni kröfugerð. Nú hefði hann
ekki efni á slíku lengur. Lækkun á
hækkun bílatrygginga hefði munað
hann tvö hundruð krónum. Lækkun á
bifreiðum hefði gert fjölskyldubílinn
verðlausan. Lækkun á vöxtum og
minni verðbólga kæmi sér jú ágæta
vel við greiðslu víxla og verðbréfa, eða
réttara sagt hann þyrfti ekki að slá
alveg eins stóra víxla og áður til að
halda dæminu gangandi. Þær krónur
sem þama munaði færu ekki í graut-
inn fyrr en eftir 2—3 ár og hann
sagðist enga trú hafa á að þessi að-
haldsstefna héldi nema fram á haustið.
{ ár þyrfti hann að borga skatta af
tekjum síðasta árs og það yrði erfítt.
I fljótu bragði sagðist hann ekki
verða var við neina lækkun á matvöru,
hækkun ef eitthvað væri. Jú, hann
viðurkenndi að ef þessar aðgerðir
hefðu ekki komið til hefði hann senni-
lega orðið að bjóða fjölskyldunni
smjörlíki á brauðið. Vegna aðgerðanna
gæti hann haldið áfram að hafa sól-
blóma á boðstólum, en langt væri í
að fjölskyldan leyfði sér að kaupa
smjör.
XXX
Verðir laganna þurfa að snúast í
mörgum misjöfnum málum og
yfírleitt sýna þeir mikla tillitssemi við
borgarana. Nótt eina fyrir skömmu
varð Víkveiji þó vitni að allt öðru.
Hann vaknaði upp við háreysti og
skarkala og hélt fyrst að brotist hefði
verið inn í hús hans, eða annað hjá.
Er hann hafði aðeins náð áttum varð
honum ljóst að hávaðinn kom að utan
og þegar að var gáð kom í ljós að
löggæzlumenn voru að fjarlægja núm-
er af langferðabifreið fýrir utan húsið
og skeyttu ekkert um svefnró íbúanna
í kring þó klukkan væri eitt að nóttu.
Þegar hringt var á lögreglu og spurt
hveiju þetta sætti var varðstjórinn sem
svaraði ekki sérlega alúðlegur. Sagði
að þetta væri örugglega Umferðar-
deildin og þetta kæmi honum ekki við.
XXX
*
Iíþróttafréttum fjölmiðla að undan-
fömu hefur oftsinnis verið getið
um Pétur Guðmundsson, körfuknatt-
leiksmann, sem nú leikur í Bandaríkj-
unum. Sagt hefur verið frá því að
hann hafí leikið í þijár mínútur í
þessum leik, átta mínútur í þeim
næsta, nítján mínútur í þeim þriðja
og svo framvegis. Fyrir þá sem lítið
fylgjast með íþróttum kann þetta allt
að virðast heldur kjánalegt og hálf-
gerður sparðatíningur.
Það að Pétur Guðmundsson nær
þeim árangri að leika með Los Angeles
Lakers er þó í meira lagi athyglisvert.
Félagið er eitt af fímm beztu körfu-
knattleiksliðum I heimi, kannski það
besta og f raðir þess félags komast
ekki nema snjöllustu atvinnumenn.
Pétur hefur tekið stöðu leikmannsins
Karem Abdul Jabbars, sem er einn
bezti körfuknattleiksmaður í heimi.
Hvert sem framhaldið verður hjá Pétri
með Los Angeles Lakers er árangur
hans þegar orðinn glæsilegur. Ekki
er ólíklegt að hann verði meistari með
liði sínu í vor, heimsmeistari atvinnu-
manna I körfuknattieik eins og það
heitir í Bandaríkjunum.
I